20 กรกฎาคม 2548 16:53 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
ฝูงนกกาบินลัดฟ้าตกสู่ออก นกกระจอกบินลัดฟ้าอ้อมหลังเขา
ผ่านร่มเงาเมฆาอย่างแผ่วเบา ที่ไม่เหงาผ่านธรรมชาติที่รื่นรมย์
เสียงอื้ออึงกึกก้องระทมเศร้า ใช่นกเขาส่งเสียงที่ขับขาน
แต่เสียงลมกระทบกิ่งริมลำธาร ที่จะผ่านกาลเวลาให้ร่วงโรย
เสียงลูกนกเจื้อยแจ้วร้องหิวโหย สายฝนโปรยให้หนาวเหน็บเก็บความหนาว
บ้างหยุดร้องร้องต่อเป็นครั้งคราว ช่างปวดร้าวแสนเศร้าในอกตรม
20 กรกฎาคม 2548 16:41 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
เส้นทางของสายน้ำ ไหลชุ่มฉ่ำผ่านชีวี
คล้ายเสียงของดนตรี กระทบฝั่นแผ่นดินทอง
แม่น้ำที่สองสี ในวารีไม่หม่นหมอง
สีขาวน่าจับจอง เป็นนวลผ่องสะท้อนไป
แสงเงากระทบคลื่น ให้ชื่นมื่นจับจิตใจ
ระยิบระยับน่าหลงไหล ให้หัวใจได้คล้อยตาม
19 กรกฎาคม 2548 18:29 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
รอยทางเดินที่เคยเดินด้วยกัน
เพียงเป็นฝันภาพเลือนที่จางไป
เหมือนบางครั้งที่ลองมองดูทราย
รอยเลือนหายภาพเก่าถูกลบเลือน
เลื่อนลอยอย่างใจที่ถูกเฉือน
ใจฟั่นเฟือนอย่างที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
หรือมันจะมืดคล้ำจนยากที่จะจดจำ
ภาพหวนซ้ำคราคร่ำไม่เป็นอย่างใจ
แม้ทุกอย่างมันลบหาย
ดูคลับคล้ายคนคนหนึ่งยังคงอยู่
ดูแล้วชั่งมั่นคงอย่างที่ไม่เคยรู้
กลายเป็นเราที่ดูบอบบาง....................
อยากจะมีความมั่นคง บ้าง
หน้าส่วนตัว
1707
Lovers
0 คน เลิฟยัยแว่นน้ำเงิน
