20 กรกฎาคม 2548 16:41 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
เส้นทางของสายน้ำ ไหลชุ่มฉ่ำผ่านชีวี
คล้ายเสียงของดนตรี กระทบฝั่นแผ่นดินทอง
แม่น้ำที่สองสี ในวารีไม่หม่นหมอง
สีขาวน่าจับจอง เป็นนวลผ่องสะท้อนไป
แสงเงากระทบคลื่น ให้ชื่นมื่นจับจิตใจ
ระยิบระยับน่าหลงไหล ให้หัวใจได้คล้อยตาม
19 กรกฎาคม 2548 18:29 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
รอยทางเดินที่เคยเดินด้วยกัน
เพียงเป็นฝันภาพเลือนที่จางไป
เหมือนบางครั้งที่ลองมองดูทราย
รอยเลือนหายภาพเก่าถูกลบเลือน
เลื่อนลอยอย่างใจที่ถูกเฉือน
ใจฟั่นเฟือนอย่างที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
หรือมันจะมืดคล้ำจนยากที่จะจดจำ
ภาพหวนซ้ำคราคร่ำไม่เป็นอย่างใจ
แม้ทุกอย่างมันลบหาย
ดูคลับคล้ายคนคนหนึ่งยังคงอยู่
ดูแล้วชั่งมั่นคงอย่างที่ไม่เคยรู้
กลายเป็นเราที่ดูบอบบาง....................
อยากจะมีความมั่นคง บ้าง
16 มิถุนายน 2548 17:17 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
...........ไกลไปเลยไกลเลยที่แสนไกล
ช่างยากไร้ไกลจากที่ห่างหาย
จากวันนี้ไกลลับแล้วลับกาย
ภาพเลือนหายกายใจอย่างลับเลือน
.............ภาพนิมิตตรึงติดลับร้างลา
กาลเวลาพรากชีวิตที่สดใส
เหลือความเศร้าความโศกโอบหัวใจ
ให้เป็นได้ทิ้งไว้ช่วยเตือนจำ.............
16 มิถุนายน 2548 16:48 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
ไร้เสียงเศร้า เหงาลึก อยู่ในจิต
ใช่ความคิด เปล่าเปลี่ยว คำนึงหา
เพียงวันหนึ่ง หยาดน้ำ หยดลงมา
ตรงฟากฟ้า กลางใจใน ตัวเรา
เหมือนวิทยุ ไร้เสียง ที่คนพูด
ขาดการดึงดูด ใช่คลื่น ในความฝัน
ต่างจากภาพ นิมิต ที่สร้างกัน
ต่างไหวหวั่น แนบชิด สะกิดใจ
15 มิถุนายน 2548 13:43 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
วอนขอแค่มีสักครั้ง
ขอดวงจันร์ได้เห็นใจ
ไม่ต้องมาสงสัยกัน
หรือเหนี่ยวรั้งร่างกาย
รู้ดีว่าหัวใจบินไป
บินไปเป็นเพื่อนสายลม
ดูสิคนที่ช่างเขลาเหลือเกิน
ที่ปล่อยให้เขาเมินเราเรื่อยไป
รู้ว่ารักนี้มันงดงาม
แต่ถ้าสามก็ช้ำกว่าสอง
ขอจันทร์จงได้นึกตรอง
ขออ้อนวอนให้เห็นความสำคัญ............