19 มีนาคม 2547 15:35 น.
ยัยมันแกว
ถั่วงอกทะเล ตอนที่4 (ตอนจบ)
กลับมาที่ทางเดินระหว่างกลับอ่าวลุงหวังกันต่อ
ระหว่างเดินพลางนึกเรื่องไปพลางจ๋อก็เดินรั้งท้ายคนอื่นๆนั้น เก๋กับตุ้ยเดินนำไปไกลแล้วหายไปจากสายตา อ้าวหายไปไหนกันเนี่ย ทิ้งเราเหรอ ไม่ยอมนะ ว่าแล้วจ๋อก็รีบวิ่งไปทันที แต่ก็หาเพื่อนๆไม่เจอ ทุกคนเดินออกมาจากข้างทางเมื่อจ๋อวิ่งไปไกลแล้ว ต่างหัวเราะ อมยิ้มกึ่งขันเพื่อนไม่ได้ กว่าจะเดินมาถึงอ่าวลุงหวังก็เล่นเอาปวดท้องเพราะขำจ๋อกันไปพักใหญ่
เย็นนี้ก็เล่นน้ำกันต่อ คราวนี้วีร่วมลงทะเลกับพวกเราด้วย มาเล่นกันเป็นกลุ่มอย่างนี้ก็สนุกสนานกันไปตามประสาเพื่อนฝูง แถมยังอดคิดถึงถั่วงอกทะเลของเพื่อนๆไม่ได้ วันนี้พวกเราไม่มีโอกาสเห็นถั่วงอกทะเลกันเลยเพราะทุกคนใส่เสื้อผ้ากันครบ ไม่มีแมงกะพรุนมาเล่นน้ำเป็นเพื่อน แต่มีมิตรไมตรีที่สื่อถึงกันรายล้อมพวกเราให้อยู่ในทะเลแห่งความสุข.
ขึ้นกันได้แล้วละสาวๆ ผลัดกันไปอาบน้ำนะ คนที่ยังไม่อาบก็เล่นน้ำต่อละกัน เดี๋ยววีจะเดินไปเป็นเพื่อน ส่วนจ๋อก็เล่นน้ำไปก่อนละกันให้สาวๆเค้าได้ใช้ห้องน้ำทั้งสองห้อง วีบอกเพื่อนๆเมื่อเล่นน้ำกันนานพอสมควร (จะไม่นานได้อย่างไร เล่นกันตั้งแต่เดินกลับมาถึงอ่าวลุงหวังก็ราวๆสี่โมงเย็น นี่ก็จะทุ่มนึงแล้วยังไม่เลิกเล่นอีก สมควรแก่เวลากันซักทีสิจ้ะ : ยัยมันแกว) ทุกคนเห็นด้วยกับวีเพราะเริ่มจะหนาวๆกันแล้ว ตุ้ยนั้นตัวสั่นซีดแล้วเลยรีบขึ้นก่อนใครไปพร้อมกับยิวและวี จึงเหลือจิ๋ว เก๋ แล้วก็จ๋อที่ยังเล่นน้ำกันอยู่
เดี๋ยวคืนนี้เราจัดเบิร์ดเดย์ให้ตุ้ยกันดีมะ เก๋ชวนคุยพลางปากสั่นคางสั่นหงิงๆไปด้วย ก็ดีนะ แต่จะหาเค้กที่ไหนละ เมื่อบ่ายก็เดินสำรวจร้านค้ากันแล้วไม่เห็นมีเลย จิ๋วถามเนื่องจากวันเกิดมันก็ต้องมีเค้กเป็นของคู่กันเสมอ ไม่เป็นไร เรามีขนมที่รถทัวร์ให้นะ ยังอยู่ก็ใช้แทนเค้กละกัน จ๋อเสนอทางเลือกที่ไม่มีทางอื่นให้เลือกกับเพื่อนๆแล้วก็ใช้ป๊อกกี้ที่ซื้อมานั่นแหละเป็นเทียนให้ตุ้ยมันเป่า ไม่ดับไม่ยอม แววตาแห่งความสุขปนสะใจที่แอบคิดแกล้งเพื่อนของจ๋อเป็นประกายทันที ดีๆ งั้นเดี๋ยวพอพวกเค้ามาแล้วเราขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า มากินข้าวกันเอาเป็นกับข้าวดีมั้ยแบบว่าบอกตุ้ยเลี้ยงวันเกิดให้ไง แล้วพอเข้าไปที่ห้องก่อนนอนก็เอาเค้กมาให้ตุ้ยเป่า เก๋ขยายความคิดของจ๋อไปต่อเพื่อให้ครบองค์ประกอบ
แล้วจะกินพวกแอลกอฮอร์กันมั้ย จิ๋วถามเพราะไม่แน่ใจว่าเพื่อนๆอยากจะกินหรือเปล่าไม่หล่ะ ไม่ดีกว่าเราไม่ได้ซื้อกันมาที่นี่ขายแพง อีกอย่างเราก็ไม่กินกันอยู่แล้วนี่ จ๋อก็แพ้แอลกอฮอร์(แพ้ผู้ชายด้วย : ยัยมันแกว) เก๋นี่ยิ่งไม่ชอบใหญ่ ส่วนจิ๋วก็กินพอได้แต่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่มีใครกินกัน
คืนนี้ผ่านพ้นไปด้วยรอยยิ้มและความสุขของทุกคน แต่พอตกดึกจ๋อเกิดตัวร้อนไม่ค่อยสะบายขึ้นมา ยิวเอายาให้ทานแล้วแต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้น ทุกคนลงความเห็นกันว่าจะมานอนรวมกันที่ห้องเดียวเพื่อคอยผลัดกันดูแลจ๋อที่นอนซมไข้ขึ้น
รุ่งเช้าวันใหม่เป็นวันที่พวกเราทุกคนต้องเดินทางกลับกันแล้ว ใจจริงก็อยากอยู่ต่อกันหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้มีสอบย่อยวิชาเอก ทุกคนช่วยกันเก็บสัมพาระและดูแลจ๋อที่ตอนนี้อาการดีขึ้นแต่ยังมีไข้อยู่ เมื่อออกจากที่พักมาทานอาหารเช้าพวกเราก็ได้กลับเรือเที่ยว9โมงเช้าพอดี แต่พอถึงเวลาลงเรือจะกลับกันจริงๆ ก็รู้สึกเสียดายบรรยากาศดีๆ ธรรมชาติสวยงาม อากาศบริสุทธิ์และการมาพร้อมกับเพื่อนๆอย่างนี้
ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้มากันอีกหรือเปล่า ทุกคนกลับออกมาจากเกาะเสม็ดด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้น ความสุขมันล้นออกมาทั้งหัวใจและทางหน้าตา และความทรงจำที่เสม็ดกับถั่วงอกทะเล
ถึงแม้ทุกคนจะต้องกลับมาผจญกับการสอบ (จ๋อป่วยหนักมาสอบไม่ได้) มลพิษทางอากาศ มลพิษทางสังคมในเมืองหลวงก็ตาม แต่มิตรภาพกับสิ่งดีๆที่ถักทอสายใยระหว่างพวกเราก็ยิ่งทวีความแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน ที่เคยแง่งอนใส่กันก็คลาย เคยหงุดหงิดบางคราก็ปล่อยวาง (วีกับยิวก็รักกันยิ่งขึ้นด้วย) คงยากที่จะตัดขาดออกจากคำว่าเพื่อน
จบจ้า
โดย : ยัยมันแกว
16 มีนาคม 2547 10:47 น.
ยัยมันแกว
ถั่วงอกทะเล ตอนที่3
(พรรณนาโวหาร)
ยามเช้าก่อนพระอาทิตย์ขึ้น สายลมพัดโชยมาอ่อนๆ กับอากาศริมชายทะเลที่หนาวเย็น ลำแสงสีทองเริ่มสาดส่องประกาย คลื่นราบเรียบไปกับผิวน้ำ คอยซัดสาดเม็ดทรายที่ชายฝั่ง คลื่นเข้ามากระซิบคำบอกเล่าเรื่องราวจากแดนไกลให้เม็ดทรายรับรู้
แต่สาวน้อยนางหนึ่งที่ยืนมองท้องทะเลไกลด้วยดวงตาเหม่อลอยมิได้รับฟังเสียงบอกเล่าของเกลียวคลื่นแม้แต่น้อย เธอยังคงยืนนิ่งท้าสายลม สองมือกอดอก ร่างสั่นน้อยๆยืนอยู่เป็นนาน
และแล้วเท้าข้างซ้ายก็เริ่มก้าวเดินจากออกมา เธอเดินหันกลับเข้าสู่ฝั่งมุ่งหน้ากลับที่พัก หันหลังให้พระอาทิตย์ดวงงามที่ทอแสงชัดเจนขึ้น ทำให้เริ่มมองเห็นสิ่งรอบกายชัดเจน
โอย..ไม่ไหวๆ หนาวมากๆ พระอาทิตย์ก็งั้นๆสวยเหมือนๆกันหมด กลับๆๆๆไปนอนต่อเหอะ เธอบอกกล่าวกับเพื่อนที่นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงชิงช้าหน้าชายหาด ทำให้ทุกคนเดินกลับที่พักอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
กินที่นี่ก็แล้วกันนะ สั่งไรดี เก๋ถามเพื่อนๆเมื่อทุกคนอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยเดินออกมานั่งที่ร้านอาหารของลุงหวังเกสเฮ้าส์ ที่ทุกคนพักนั่นเอง มื้อเช้าของที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกขนมปังกาแฟ ไข่ดาว หมูแฮม เพราะนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ ทุกคนสั่งอาหารกันเรียบร้อยเลือกทำเลที่นั่งได้พอเหมาะ เมื่ออาหารมาครบแล้วก็เริ่มบรรเลงเพลงกินกันอย่างเอร็ดอร่อย
เช้า สาย บ่าย เย็น ทั้งวันกิจกรรมที่พวกเราทำกันคือเล่นน้ำทะเล มองชาวต่างชาติใส่บิกินี่ และเหล่หนุ่มๆ มีการเดินเที่ยวไปหาดอื่นกันด้วย แต่ระยะทางมันก็ใกล้นิดเดียวแต่ไกลมันเยอะเกินไป เลยเดินได้ไม่นานต้องเบนทิศการเดินกลับอ่าวลุงหวัง
ใครๆๆๆๆๆแนะนำให้เดินเนี่ย เช่ารถนั่งไปก็สิ้นเรื่อง จิ๋วรำพึงขณะเดินกลับ เริ่มเหนื่อย เริ่มหิวกันก็มักเป็นแบบนี้ บ่นกันได้ตลอด เอาน่า..ยังไงก็ถือว่ามาเดินออกกำลัง ชมป่าเขา ธรรมชาติ ถึงทางมันจะลำบากก็เหอะ เก๋ปลอบพลางเดินพลาง
จนเดินใกล้ถึงทางโค้งแล้วยิวถึงนึกเรื่องๆนึงขึ้นมาได้ นี่ๆๆ เมื่อวานตอนเล่นน้ำกันน่ะ เห็นเหมือนกันป่าว เห็นไรๆ คู่นั้นที่โขดหินใช่มะ จ๋อมันจ้องตาไม่กะพริบเลยนี่ จิ๋วหันมาแซวจ๋อที่เดินอมยิ้มหน้าไม่บานแต่หัวบานเพราะเริ่มเหนื่อยแทน แหมก็เค้าออกจะดูดีแถมยังโรแมนติกอีก ยืนสวีทกันสองต่อสอง ไม่อายฟ้าดินเล้ย (จริงๆแอบอิจฉาเกย์คู่นั้น)จ๋อต่อปากต่อคำไม่ยอมลดละ หวนนึกไปถึงภาพเหตุการณ์เมื่อเย็นวานที่เล่นน้ำทะเลกัน .
เหตุการณ์เย็นวันแรกที่มาถึงเกาะเสม็ด
เย็นนั้นทุกคนใส่เสื้อผ้าสำหรับลงเล่นน้ำ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อสีทึมๆตัวใหญ่ๆ ส่วนยิวใส่เสื้อสีอ่อนพอลงเล่นน้ำจึงทำให้เห็นสัดส่วนอันน่ารักๆ ตอนนั้นวีไปเอากล้องกับฟิล์มมาเพื่อถ่ายภาพพวกเรากัน ด้วยความที่จ๋อเป็นสุภาพบุรุษคนเดียว(ตอนนั้น) จึงเสียสละถอดเสื้อให้เพื่อนสวมทับทันที
อย่าเลยจ๋อ ไม่ต้องหรอกสงสารจ๋อตัวก็แค่นี้ ยังต้องถอดเสื้อมาให้เราใส่เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ ยิวบอกปัดเพื่อนเพราะเกรงใจแต่สงสารสายตาตัวเองมากกว่าที่ต้องทนเห็นสิ่งประหลาดๆ จนแล้วจนรอดจ๋อก็ถอดเสื้อให้ยิวใส่จนได้
ไม้....เอานะวี ไม่ถ่ายนะ เราไม่ได้ใส่เสื้อ อาย... จ๋อรีบปฎิเสธทันที ที่วีเริ่มลงมือถ่ายรูป สาวๆต่างแอ๊คท่ากันสนุกสุดเหวี่ยง ขอถ่ายคู่กับเก๋บ้างได้ปะ ไม่เอาจ๋อน่ะ ตุ้ยบอกวีพลางเหลือบไปมองจ๋อ
ถ่ายรูปไปได้พักใหญ่ๆ สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อจ๋อดำน้ำลงไปแล้วโผล่ขึ้นมาใกล้ๆห่วงยางที่ตุ้ยนอนลอยตัวอยู่ เฮ้ย! ถั่วงอกทะเล! ยิวที่เกาะขอบห่วงยางเห็นสิ่งมหัศจรรย์เข้าจึงร้องบอกเพื่อนๆให้หันดูกัน ทุกสายตาจ้องมองไปทิศทางเดียวกัน เป็นที่ที่จ๋อกำลังยืนอยู่พอดี ไหนๆอยู่ตรงไหน จ๋อรีบหันหน้าซ้ายขวา กวาดสายตาหาสิ่งที่เพื่อนบอก นั่นไง อยู่ตรงนั้น ยิวบอกอีกครั้งเพื่อให้เพื่อนหาสิ่งมหัศจรรย์ให้เจอ ใช่จริงๆด้วยยิว คิดได้ไงเนี่ย ตัวเล็กๆ ขาวๆซีดๆ ขาลีบๆ หัวดำๆ โตๆ พองๆ เหมือน เก๋บรรยายสิ่งที่เห็นตรงหน้าได้เพียงแค่นั้น ทุกเสียงก็พร้อมกันประสานทันที ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ 55555555555555
กว่าจะรู้ตัวว่าถูกเพื่อนๆแซวก็ปล่อยให้เพื่อนน้ำหูน้ำตาไหลกันไปนาน จึงเกิดการไล่จับกันขึ้นระหว่างถั่วงอกทะเลกับสาวๆ ที่ตอนนี้เอาห่วงยางไปวางที่ชายหาดแล้วเพราะมันมีอันเดียวไม่พอกับทุกคน(ขอบอกว่าที่มาทะเลกันเนี่ยว่ายน้ำไม่เป็นกันหรอกนะ แต่ชอบเที่ยวทะเล)
จ๋อเห็นแมงกะพรุนมั้ย นั่นๆ มันลอยไปทางนั้นแล้ว เสียงตุ้ยโวยวายให้เพื่อนๆได้รับรู้การมาของเพื่อนผู้อาศัยในท้องทะเล ไม่รู้มีพิษหรือเปล่า ระวังเป็นแมงกะพรุนไฟล่ะ เก๋! อย่าเข้าไปใกล้สิ เสียงจิ๋วร้องเตือนเพื่อนอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ที่เห็นเก๋กับยิวลุยน้ำไปดูแมงกะพรุน ตัวเล็กแค่นี้เอง มันไม่ทำไรเราหรอก ก็อย่าเข้าไปใกล้สิ แต่เราว่ามันไม่ได้มีตัวเดียวนะ ท่าทางจะมากันอีกแน่เลย ดูสิ เก๋บอกกับเพื่อนๆเมื่อเริ่มเห็นแมงกะพรุนอีกตัวลอยมา คราวนี้ตัวมันใหญ่กว่าตัวก่อนมาก ตุ้ยชักหนาวๆเลยชวนเพื่อนๆขึ้นจากน้ำ
ขึ้นกันเหอะ เย็นแล้ว ค่อยมาเล่นพรุ่งนี้ต่อ เดี๋ยวสิยังไม่ได้ถ่ายรูปรวมกันเลย วียืนรอตั้งนานแล้วมั้ง เรียกเค้าให้มาถ่ายรูปรวมพวกเราก่อนแล้วค่อยขึ้นละกัน ยิวเสนอเพราะเห็นวีไปนั่งรอที่ริมหาดตรงชิงช้าหน้าร้านของลุงหวัง ไม่ยอมเข้ามาใกล้เพื่อนๆที่กำลังเล่นน้ำ เพราะ หนึ่ง วีไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน(เอามา2ชุด) สอง หลัวกล้องเปียกน้ำ(ราคาแพง) และสามคอยเป็นองครักษ์พิทักษ์เธอ (ฮิๆ) ..
โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนจบ
โดย : ยัยมันแกว (^..^))))>>>
11 มีนาคม 2547 18:05 น.
ยัยมันแกว
ถั่วงอกทะเล ตอนที่2
และแล้วสมาชิกร่วมเที่ยวครั้งนี้ก็พร้อมสำหรับการไปพักผ่อน เริ่มการเดินทางด้วยเช้าตรู่ของวันเสาร์ อากาศดีมากเหมาะกับการเดินทาง
สถานที่นัดหมายคือ สถานีขนส่งเอกมัย เก๋ จิ๋ว มาพร้อมกัน มาถึงก็เจอกับ ยิวและวีพอดี ส่วนจ๋อรีบโทรมาดักไว้ก่อนเลยว่ารถติดมาก..ยังไปไม่ถึงไหน ให้รอด้วย แต่เพื่อนเจ้ากรรมบางคนนี่สิ มันดันมาสายกว่าอีก นัดไว้ 8โมง มันต้องสายอยางน้อย ครึ่งชั่วโมง ไม่รู้เป็นโรคอะไร มาตรงเวลาไม่ได้ แต่ถึงยังไงทุกคนก็มาครบจนได้
เริ่มออกเดินทางด้วยรถทัวร์ กรุงเทพ-บ้านเพ ถึงบ้านเพแล้วพวกเราก็เตรียมซื้อน้ำ ขนม ของกินเล่นและจองที่พักก่อนจะนั่งเรือข้ามไปเกาะเสม็ด ได้ที่พักเรียบร้อยแล้ว ก็รอเวลาเรือออก ช่วงที่รอนี่สิขอบอกว่า โคต.....ร นานมากๆ เรารอกันตั้งแต่ไม่เที่ยง กว่าเรือจะออกก็บ่าย2โมงโน่น ไปถามที่ไรก็บอกว่าจะออกแล้วน้องจะออกแล้ว ลงเรือไปจองที่นั่งได้เลย
เฮ้อ.....เซ็งกับการบริการระดับSuper Loso จริงๆ
ก่อนลงเรือก็ต้องจัดเตรียมหาเสบียงกันก่อน เพราะที่เกาะข่าวแว่วมาว่าของแพงมาก โดยเฉพาะน้ำดื่ม เอาน้ำไปครึ่งโหลคงพอนะ ขนมก็มีแล้ว ทุกอย่างก็พร้อมแล้ว มาถ่ายรูปกันเหอะ จ๋อนำเสนอด้วยความกระตือรือล้น ทุกคนก็ไม่ปฎิเสธ
เมื่อลงเรือเรียบร้อยแล้วก็จับจองที่นั่งตามอัธยาศัย นั่งเรือไปประมาณชั่วโมงกว่าๆ ทุกคนก็ลงจากเรือใหญ่ ขึ้นเรือเล็กลมยาง ที่หน้ากองอุทยาแห่งชาติ เพราะเกาะเสม็ดมีประการังน้ำตื้น เรือใหญ่ไม่สามารถทอดสมอได้ เมื่อลงมาถึงชายหาดสิ่งแรกที่ต้องทำคือจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าอุทยานคนละ20บาท
แล้วพวกเราก็เดินกันไปที่หาดลุงหวัง หรือชื่อเป็นทางการว่า อ่าววงเดือน ที่นี่มีบังกะโลและที่พักให้พัก ชายหาดสวยงาม เป็นส่วนตัวและเงียบดีมากไม่เหมือนกับตรงที่ตั้งอุทยานที่มีแต่คลับ บาร์ เกสเฮ้าส์ และโรงแรม ซึ่งส่วนใหญ่จะต้อนรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ จัดการเก็บสัมภาระที่แบบกันมาและสำรวจที่พักกันแล้ว ก็ถึงเวลาเล่นน้ำทะเล เพราะตอนที่มาถึงก็เกือบๆ บ่ายสี่โมงแล้ว
เอ้า! ใครจะไปเล่นน้ำบ้าง เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จยัง วีลงไปรอที่ชายหาดนะ เสียงวีตะโกนดังมา เนื่องจากมีชายจริงกับกึ่งๆชายมากันแค่สอง ห้องพักที่จองไว้สองห้องจึงแบ่งหญิง-ชาย ก็อย่างที่รู้ๆกันผู้หญิงก็ต้องมีธุรกิจมากมายยิ่งมีกันถึงสี่คนแล้วก็ยิ่งช้ากันไปใหญ่ กว่าสาวสวยทั้งหลายจะพร้อมก็นานพอดู
เมื่อลงเล่นน้ำก็มีเรื่องสนุกสนานให้หัวเราะและเล่นกัน ทั้งห่วงยาง ลูกบอล (ยืมเค้าทั้งนั้น) สี่สาวกับหนึ่งหนุ่ม(มั้ง) ลงเล่นน้ำกันสนุกแต่วีไม่ได้ลงเพราะรับหน้าที่เป็นตากล้องให้ เย็นมากแล้ว ทุกคนก็ขึ้นจากน้ำทะเลไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน คืนนี้คงหลับกันตั้งแต่หัวค่ำ..พร้อมกับเก็บคำถามไว้ลึกๆในใจของบางคนว่าตาฝาดหรือว่าเห็น ถั่วงอกทะเล จริงๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป
โดย : ยัยมันแกว (^ v ^))/
9 มีนาคม 2547 11:25 น.
ยัยมันแกว
ถั่วงอกทะเล ตอนที่1
ใครอยากไปทะเลบ้าง.
เสียงของตุ้ยดังขึ้นในช่วงบ่ายก่อนที่จะเริ่มเรียนวิชาห้องสมุดมหาวิทยาลัย (ที่ต้องเป็นช่วงบ่ายก็เพราะตุ้ยไม่เคยตื่นมาเข้าเรียนช่วงเช้าได้ทันนะสิ) มีไม่กี่คนที่หันมามองเพราะส่วนใหญ่ต่างก็จับจองที่นั่งประจำกัน บ้างก็ฟุบหลับกับโต๊ะ บ้างก็คุยโทรศัพท์ แต่ส่วนใหญ่กำลังคุยกันแบบเม้าท์แตกเม้าท์แตน ไม่รู้สรรหาเรื่องมาคุยกันได้ยังไงไม่หยุดหย่อน ทั้งๆที่บางคนเจอกันบ่อยกว่าเจอพ่อแม่ตัวเองซะอีก
ไปที่ไหนเมื่อไหร่หล่ะ จ๋อหันมาถามด้วยความอยากรู้ พูดถึงจ๋อแล้ว จะว่าเป็นชายครึ่งหญิงครึ่งก็ไม่ได้ เพราะมันบอกว่ารักผู้ชายแต่ชอบผู้หญิง เลยไม่รู้ว่าจะระบุเพศมันยังไงดี ไม่รู้ รู้แต่อยากไปทะเล
ไปเกาะช้างมั้ย เราไม่เคยไปเลย แป้นเสนอเกาะช้างขึ้นมา เกาะช้างเราเคยไปนะ เดี๋ยวเราพาไปมั้ยแป้น ว่าแล้ว เก๋ก็ลากแป้นให้มายืนใกล้ๆตุ้ย ยกสองมือของเพื่อนขึ้นมาวางพาดที่ใหล่ช้าง เอ้ย! ใหล่ตุ้ย เราพาไปเที่ยวเกาะช้างแล้ว สนุกมั้ยแป้น เรียกเสียงฮาได้ลั่นห้องทีเดียว เป็นที่รู้กันว่าตุ้ยนั้นมีชื่อเล่นเต็มๆว่า ตุ้ยนุ้ย เพราะรูปร่างของหล่อนก็บ่งบอกที่มาชองชื่อเล่นได้ชัดเจน แต่ไม่ต้องเป็นกังวลใจไปนะ ว่าตุ้ยจะโกรธหรือว่าน้อยใจ เพราะตอนนี้ ตุ้ยก็ยังตามมุขของเก๋ไม่ทัน จนยิวต้องบอกนั่นแหละ จึงเกิดการวิ่งไล่จับกันระหว่างเก๋กับตุ้ย จนแล้วจนรอดเรื่องไปเที่ยวก็ยังไม่คืบหน้าไปไหน
เลิกเรียนแล้วเป็นกิจวัตรของกลุ่มที่ต้องกินข้าวเย็นด้วยกัน และที่ประจำของพวกเราก็คือ สวนอ้อย ไม่ว่าจะเป็นร้านลุงจ่า ราดหน้าหมี่กรอบ(พวกเราเรียกชื่อนี้) ร้านอาม่า(ที่เขตต์ ฐานทัพมากินบ่อยๆ) หรือจะเป็นบ้านต้นตาล (สมัยก่อนที่ยังไม่ใช่กึ่งผับ เดินผ่านทีไรต้องเจอเอกบรรณไม่รุ่นพี่ ก็รุ่นเดียวกัน หรือรุ่นน้อง บางทีก็อยู่มันครบทั้งหมด) แล้วเย็นนี้พวกเราก็เลือกกินร้านหมี่กรอบ แล้วเรื่องไปเกาะช้างใครจะไปบ้าง เก๋เปิดประเด็นการสนทนาระหว่างกินขึ้น ไม่รู้สิ เรายังไงก็ได้ เพื่อนๆไปกันเราก็ไป จิ๋วบอกตามสไตล์ ยังไงก็ได้ ไม่เคยขัดใจเพื่อน (ว่างเสมอถ้าเธอต้องการ) เราไม่ไปนะ ไม่ว่าง นิตบอกปฎิเสธเหมือนเคย ไม่มีใครค้านด้วยเพราะรู้ๆกันอยู่ว่านิตไม่ค่อยร่วมทริปไปเที่ยวเท่าไหร่ เหมือนๆกับน้ำ สองคนนี้คู่ซี้กัน เกาะช้างต้องใช้งบเยอะนะ ไปเกาะเสม็ดกับเรามั้ยเรากำลังหาเพื่อนไปด้วย พอดีมีคนชวน ยิวเสนอ ใครชวนเหรอ วีหรือเปล่า ถ้าวีไปด้วยเราไปด้วยนะๆๆ จ๋อถามทันทีเพราะรู้ๆกันว่าวีคือแฟนของยิวที่ทุกคนหมายปอง จ๋อพูดเสมอว่าแฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนจ๋อ เลิกกันเมื่อไหร่บอกจ๋อ จ๋อรอเสียบ กว่าจะลงตัวคุยกันรู้เรื่องเป็นอันสรุปว่าไปเสม็ดมี เก๋ ตุ้ย ยิว จ๋อ จิ๋วและวี ทริปนี้ไปกัน3วัน 2 คืน และที่เสม็ดนี่เองที่เราได้เจอกับ ถั่วงอกทะเล
โปรดติดตามตอนต่อไป.
โดย : ยัยมันแกว (*_^))
หน้าส่วนตัว
543
