25 มิถุนายน 2550 12:12 น.
ยัยซิ้ม
มันคือ...ทางออก
ที่ดี....ที่สุด
ที่เราควร..หยุด
จบมับแค่..ตรงนี้
เรื่องราวของเรา
ความรู้สึกที่เคยมี
ลบลืมเสียที
ออกจากหัวใจ
เพราะความพรั้งเผลอ
เจอความชิดใกล้
ปล่อยตัว ปล่อยใจ
หลงไหลกับมัน
ทั้งที่ความจริง
เรารู้เป็นเพียงแค่ฝัน
ที่เกิดขึ้นระหว่างกัน
มันเพราะอะไร
เป็นเพียงความเหงา
ที่เรามาชิดใกล้
เหตุเกิดจากความไกล
ของเค้าและเธอ
ฉันเดินเข้ามา
ทั้งที่รู้ว่า..เธอยังมีเค้า
แต่เพราะความเหงา
เราจึงลงเอยมาคบกัน
รู้ว่ามันคงผิด
หากคิดจะคบกันต่อ
เท่าที่ทำอยู่ก็ผิดเกินพอ
เกินชดใช้มัน
ทางออกสุดท้าย
มีเพียงฉันเท่านั้น
ที่จะยุติมัน ก่อนสายเกินไป
ไม่อยากทำร้ายใคร
ทั้งที่รู้ว่าใจเราก็เจ็บปวด
แต่เค้าก็คงต้องเจ็บปวดรวดร้าวไม่แพ้กัน
หากรู้ความจริง
ว่าถูกหักหลัง จากคนที่ไว้ใจกัน
มันเจ็บเพียงไร
ระหว่างเธอกับฉัน
แม้มันจะเกิดจากความหวั่นไหว
ความใกล้ชิดที่มากเกินไป
เกินกว่าเพื่อนกัน
อย่าให้ความชิดใกล้ของเรา
ทำร้ายใครคนนั้น
ที่เค้ารักเธอ มาก่อนฉัน
เพราะเค้าคือสิ่งสำคัญที่ควรค่ากับเธอ
รักเค้าให้มากๆนะ
แม้เค้าจะไกลห่าง
แต่เธออย่าปล่อยให้ความอ้างว้าง
เป็นข้ออ้างหาใครทดแทน
ให้มันจบแค่ฉัน
แค่นั้นจะได้มั้ย
ความผิดที่เคยเผลอใจ
ฉันขอรับไว้เอง
15 มิถุนายน 2550 16:57 น.
ยัยซิ้ม
ไม่ต้องอธิบาย
ไม่ต้องบรรยายอะไรทั้งสิ้น
คำแก้ตัว ข้ออ้าง ฉันฟังจนชาชิน
วันนี้จึงขอจบสิ้น สักที
ไม่ว่าง ไม่คุย ไม่โทรหา
ไม่มีเวลา วางเฉย เงียบหาย
มัน คือคำตอบที่ไม่ต้องอธิบาย
ว่าเธอเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม
ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องเกรงใจ
คนอย่างฉัน ยังไงก็ได้
รักแล้วเลิกมีออกถมเถไป
อีกไม่นานเท่าไหรคงหาใหม่ได้เหมือนเธอ
แต่ที่เจ็บใจอยู่ทุกวันนี้
คือความรู้สึกดีๆที่มีให้
ถูกหักหลัง ทั้งที่ซื่อตรง มั่นคง แล้วเป็นอย่างไร
สุดท้ายเธอก็ยังไม่หยุดเสียที
เธอคงหลอกใครมาจนชิน
ยังไม่สิ้นลวดลายความกระล่อน ตอแหล
โกหกหน้าตายได้ อย่างไม่แคร์
แล้วเธอจะหารักแท้เจอจากใคร
15 มิถุนายน 2550 10:24 น.
ยัยซิ้ม
ช้าเกิน.....ไปมั้ย
ที่จะบอกความในใจ....ให้เธอตอนนี้
เพราะเก็บมาก็เนิ่นนาน...นับปี
จนไม่มีที่ว่างเก็บซ่อน....อีกแล้วในใจ
อัดอั้เนมา.....ก็นาน
เก็บความทรมาน....อันนี้ไว้
เพราะกลัวว่า....ถ้าพูดออกไป
ระหว่างเราอาจอาจไม่ได้เป็น....อย่างที่คิดไว้เลย
ไม่อยากให้เธอ...เฉยชา
หากรู้ว่าฉัน..คิดเกินกว่านั้น
เพราะเราเริ่มต้นด้วยคำว่า....เพื่อนกัน
ความสัมพันธ์ที่เราให้กัน...ฉันรู้ดี
แต่ที่อยากบอก..ในวันนี้
เผื่อบ้างทีเธออาจ..รู้สึกเหมือนฉัน
เส้นบาง.... บาง ที่กั้นระหว่างกันและกัน
อยากให้มันหลุดออก...เสียที
ให้เธอมอง..ฉันแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งแอบรับผู้ชายทะลึ่ง..อย่างเธอนั้น
อยากดูแล อยากห่วงใย..โดยไม่ต้องปิดซ่อนมัน
ถ้าเธอรู้อย่างนี้..จะว่าอย่างไร
ไม่มีคำตอบจากปากเธอ
แต่สิ่งที่ฉันเจอจากใบหน้า
คือรอยยิ้มคือแววตา
มันบอกว่าเราต่างคิดเหมือนกัน
และแล้วความรัก
ที่เริ่มต้นจากคำว่าเพื่อน
มันไม่ได้ลบเลือนจางหาย
เมื่อเราต่างรู้จิตรู้ใจ
เริ่มต้นจากอะไรก็เหมือนกัน
ดังนั้นอยากฝากกลอนนี้ไว้
หากแม้นมีใจให้กับเพื่อน
จงเปิดเผยอย่าปิดซ่อนเป็นนานนับเดือน
เพราะบ้างทีเพื่อนอาจจะรู้สึกเหมือนเรา
หน้าส่วนตัว
1101
