24 เมษายน 2550 17:27 น.
ยัยซิ้ม
ฟ้าครี้ม ทะเลคลั่ง
ฝนหลั่ง น้ำตาไหล
สายลมพัดกระหน่ำ ตอกย้ำความช้ำใจ
เจ็บนี้เจียนตาย ยากจะลืม
เสียงคลื่นถาโถมเข้าฝั่ง
ตอกย้ำให้ใจยิ่งเหงา
คิดถึงใครคนหนึ่งที่จากเรา
เหลือไว้......เพียงความว่างเปล่าเดียวดาย
24 เมษายน 2550 09:40 น.
ยัยซิ้ม
แล้วทุกอย่างก็อยู่ในความสงบ
ไม่ได้ยินเสียงคลื่น ไม่มีสายฝน
มีแต่ความรักของคนหนึ่งคน
กับความสับสนเพราะห่วงใย
จะบอกให้รอคงไม่ได้
เพียงใช้ชีวิตอยู่ไปก็เท่านั้น
ทางเดินของเรามันต่างกัน
แค่ได้คิดถึง ทุกวัน คงพอ
ขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมา
แม้เธอเห็นว่าไม่มีค่าไร้ความหมาย
แต่สำหรับฉันทุกบทตอนของหัวใจ
ยังเก็บเธอไว้ในความทรงจำ
23 เมษายน 2550 09:29 น.
ยัยซิ้ม
ดาวสักกี่พันดวง
ไม่เท่าความเป็นห่วงของฉัน
ฟ้าและดินแม้สิ้นสุดก็ไม่อาจพบกัน
แต่ระหว่างเราความผู้พันนั้นถาวร
สายลมแห่งความหวังดี
ทุกวินาที ทุกลมหายใจ
แม้คิดถึง ก้จะไม่รั้งเธอไว้
ให้เธอเจอสิ่งใหม่ ในทางที่เธอเดิน
ความรู้สึกที่มีให้
ทำได้แค่ห่วงใยเท่านั้น
ดูแลเธอไม่ได้เพราะไกลกัน
แต่อย่างไรยังผูกพันด้วยใจ
ให้เธอนอนหลับฝันดี
ให้เธอมีความรักที่สดใส
ให้เธอเป็นที่รักของใคร ใคร
ให้โลกทั้งใบเป็นของเธอ
21 เมษายน 2550 14:49 น.
ยัยซิ้ม
ฟ้ามืด ตะวันลับ
ทะเลหลับ ไร้คลื่น
ใจล่องลอย ไม่กลับคืน
เหลือเพียงเสียงสะอื้นของน้ำตา
ไม่รู้จะกลับมาอีกทำไม
ความอบอุ่น จากลมหายใจของเขา
อ้อมกอดกับความรักที่เคยให้เรา
เหลือเพียงความทรงจำเก่าๆฟ้าเหงาทะเลลืม
21 เมษายน 2550 09:42 น.
ยัยซิ้ม
ท่ามกลางทะเลปั่นป่วน
เสียงร้องครางครวญโหยหา
ฟ้าครึ้มเมฆฝนบังตา
นกน้อยร้างลาจากรัง
คอยใครคนหนึ่งกลับมา
ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง
แปลกมั้ยที่ฉันอยู่ได้โดยลำพัง
ทั้งที่รู้ว่ายังไม่ลืมเธอ
ทะเลบ้าสายฝนหลั่ง
ตอกย้ำความเจ็บปวดเสมอ
จากนี้ไปที่นี่จะไม่มีเธอ
มีเพียงผู้หญิงเพ้อเจ้อเพียงลำพัง
หัวใจขึ้นรา
สุดทะเล สุดฟ้า
สุดความห่วงหา สุดใจ
ยิ่งลึก ยิ่งสูง ก็ยิ่งไกล
ยิ่งค้นหา เท่าไร
ความจริงก็ได้แค่มอง
ทะเลสวย ท้องฟ้าใสเหมือนเคย
หาดทรายก็ขาวสะอาดเหมือนเก่า
เพียงแต่ตะวันดู เหงา เหงา
เพราะไม่มีใครคนเก่ายืนอยู่ที่เดิม
ทะเล ฟากฟ้า และตะวัน
ฉัน เธอ และเขา
แค่ผู้หญิงเหงา ไร้ตัวตน
หน้าส่วนตัว
747
