16 ตุลาคม 2546 10:51 น.
ยัยซน
มองฟ้า ไร้ดาว.....
หมู่เมฆขาว ลอยเกลื่อนกล่น
ท้องฟ้า เมื่อยามยล
สีเทาหม่น ดูน่ากลัว
เหมือนดั่ง เช่นกับฉัน
ชีวิตนั้น เศร้ามืดมัว
เหลียวหา คนข้างตัว
ก็มิพบ ผู้ใดเลย
ชีวิต เหมือนไร้ค่า
วันเวลา ผ่านไปเฉย
เปรียบนก ไร้คู่เชย
โอ้อกเอ๋ย เหงาเศร้าทรวง
จะมี ใครบ้างไหม
ช่วยเติมใจ ให้โชติช่วง
รักแล้ว อย่าได้ลวง
นะพุ่มพวง โปรดเมตตา
สงสาร ใจฉันบ้าง
วานอย่าสร้าง ช้ำชีวา
คอยรัก คอยเธอมา
อยู่เคียงข้าง ฉันนิรันดร์
16 ตุลาคม 2546 10:45 น.
ยัยซน
อย่าน้อยใจ ในชีวิต
พรหมลิขิต ขีดมา เป็นเช่นนี้
มนุษย์เรา เกิดมา มีราคี
ชั่วหรือดี อยู่ที่ตัว ของเราเอง
จะสุขบ้าง เหงาบ้าง คือรสชาด
อย่าประมาท คึกคะนอง ไม่ข่มเหง
ถึงเวลา ทุกอย่าง จะมาเอง
นี่แหละเพลง ชีวิต ลิขิตคน
หากถามว่า เกิดมา เพื่อใครนั้น
ก็ลองหัน มองดู ทั่วแห่งหน
ยังมีอีก มากมาย หลายหลายคน
ที่อับจน ข้นแค้น ยิ่งกว่าเธอ
ลบปมด้อย ในชีวิต ลงเสียบ้าง
โชคเข้าข้าง ตัวเธอ ได้เสมอ
แม้วันนี้ ไม่มีใคร เคียงข้างเธอ
คงไม่เก้อ เดียวดาย ตลอดไป
เป็นกำลัง ให้เธอ เข้มแข็งสู้
และยืนอยู่ อย่างทรนง ไม่หวั่นไหว
ลูกผู้ชาย แกร่งกล้า กลัวไปใย
จงสู้ไป เพื่อชีวิต ที่ดีเอย
8 ตุลาคม 2546 10:33 น.
ยัยซน
คืนเพ็ญเด่นสกาวดาวเต็มฟ้า
แสงจันทร์จ้าเฉิดฉายไม่เศร้าหมอง
หมู่เดือนดาวรายล้อมคล้ายเฝ้ามอง
อยากจับจองเป็นเจ้าของจันทร์อำไพ
แต่ตัวเรานี่เหงา เศร้าจับจิต
คนเคยชิดเคียงข้างมาห่างหาย
ไม่รู้ว่าเขาอยู่แห่งหนใด
ฝากจันทร์ไป ส่งข่าวบอกกับเธอ
ว่ายังมีคนหนึ่ง นะที่รัก
ใจเขาภักดิ์ต่อเธอมั่นเสมอ
เฝ้ารอคอยวันที่ ได้พบเจอ
แอบละเมอคิดถึงอยู่มิรู้คลาย
หากเธอมีใจให้ฉันบ้าง
อย่าแรมร้างห่างไปให้หวั่นไหว
ขอเถอะนะขอเถิดยอดดวงใจ
มาเคียงใกล้เหมือนเช่นดั่งวันวาร
หน้าส่วนตัว
753
