10 กรกฎาคม 2547 14:34 น.
ยังแคร์
เมื่อดวงตะวันส่องฉาย
ฉันเดินไปทางซ้าย เธอเดินไปทางขวา
ชีวิตกลายเป็นเรื่องเศร้า เมื่อเราต่างอยู่บนกาลเวลา
แต่ต้องใช้ลมหายใจเพื่อตามหา คนที่หันหน้าไปคนละทาง
แล้วปาฏิหาริย์ก็ทำให้โลกกลม
เราที่เป็นเพียงฝุ่นผลในสายลม..อ้างว้าง
จึงถูกกำหนดให้เดินมาพบกันที่ปลายทาง
อ้อมโลกกว้าง ฝ่าความเหงาความไร้ร้างจนมาพบกัน
ได้เจอแล้ว...ในสุดท้าย
การตามหาถึงจุดปลาย...มีเธอมายืนอยู่ข้างกาย และในหัวใจฉัน
จากนี้..เมื่อดวงตะวันส่องฉายในอีกวัน...
เราจะหันหน้ายิ้มให้กัน...แล้วก้าวเดิน
* แรงบันดาลใจจากหนังสือ ดวงตะวันส่องฉาย ผู้หญิงเลี้ยวซ้ายผู้ชายเลี้ยวขวา
โดยจิมมี่ เรียว แปลโดย ปราย พันแสง
9 กรกฎาคม 2547 13:40 น.
ยังแคร์
ในเงื่อนไขของกาลเวลา
ดอกไม้จะบานช้าช้า เพื่อโรยราในวันหนึ่ง
นกจะบินกลับรังเพื่อออกหาอาหารในเช้าอีกวันนึง
งานเลี้ยงแสนสนุก บทเพลงแสนซึ้ง ย่อมมีการจบไป
การมีเธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความรัก
มันจึงเป็นเพียงการพิงพัก..ที่สักวันจะเปลี่ยนแปลงใหม่
กาลเวลาจึงสอนฉันว่า...จงใช้ความผูกพันให้มีค่าทุกลมหายใจ
อย่างน้อยในวันที่ตื่นมาแล้วไม่มีใคร...หัวใจจะเต้นต่อไปไหวด้วยวันวาน
ดอกไม้...จะบานอยู่ในความทรงจำ
คำบอกรักทุกคำ...จะชัดเจนอยู่ในความอ่อนหวาน
ก่อนจะถึงวันลา...ฉันจะใช้คืนวันให้มีค่าเท่าที่ต้องการ
แม้วันหนึ่งที่ดอกไม้หยุดเบ่งบาน อย่างน้อยฉันก็จะเป็น ตลอดกาล...ในความทรงจำ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
2656
