29 มกราคม 2547 19:40 น.
ยังแคร์
อย่าถามฉันเลยว่ารักเธอหรือเปล่า
คำพูด...บางทีก็คล้ายเงา ที่ไม่มีตัวตนให้เธอเห็น
ฉันอาจเคยได้ยินคำว่า รัก หลายครั้ง ตั้งแต่หายใจเป็น
แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ สำหรับใจ
ฉันไม่รู้ว่าเป็น รัก หรือเปล่า
แต่เธอเป็นยิ่งกว่าดาวซึ่งฉันผูกพันมาแต่ไหน
เธออยู่ในดวงตา และตลอดเวลาก็อยู่ในหัวใจ
ความรู้สึกดี ๆ ที่ฉันมีให้...มันมากมายเกินกว่าจะเข้าใจตลอดมา
เธอคิดว่ามันคือความรักไหม
ถ้าฉันจะนิยามความรู้สึกในใจว่า...
ยิ่งใหญ่กว่าจักรวาลยาวนานกว่ากาลเวลา
ตรงกันไหมกับสิ่งที่เธอปรารถนา...ใช่ไหมถ้าฉันจะตอบว่า รักเธอ
24 มกราคม 2547 19:16 น.
ยังแคร์
มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นใต้ฟ้า
สายลมยังพูดคุยกับดอกหญ้าเหมือนครั้งที่น้ำตายังรินไหล
คนดี...ถ้าเธอกลับมาที่นี่เธอจะเข้าใจ
ทุกอย่างมีทั้ง คงเดิม และเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
เช่นเดียวกับฉันกับความผูกพันที่ลอยเลื่อน
แม้รอยยิ้มจะกลบเกลื่อนและกล้ายอมรับความเป็นเพื่อนที่เธอปรารถนา
แต่ความรักแสนเศร้ายังเต้นไหวเบาๆในรอยตา
เต้นไหวอย่างหาญกล้า แม้ไม่มีเธอตรงหน้าอีกต่อไป
น้ำตาแห้งหายไปแล้ว..จากวันวาน
เวลาทำให้ความร้าวรานกลายเป็นความพอดีของชีวิตใหม่
โลกโอบกอดฉันแล้ว นับจากความปวดร้าวผ่านไป
และวันนี้ฉันก็ไม่กลัวอะไร โดยเฉพาะการต้องหายใจ..ด้วยตัวเอง