1 พฤษภาคม 2546 22:12 น.

ลืมเธอไม่ได้

เธออยู่ในแววตาแม้ในเวลาของความเงียบงัน
มีความปวดร้าวของฉันเป็นเพื่อนอยู่อีกฝั่งฟ้า
ในโลกกลมและกว้างระยะทางทำให้เธอไกลตา
ที่นี่อยู่อย่างเหว่ว้าแม้หลับตาก็ปวดหัวใจ
รักเธอในฐานะที่ไม่ควรรัก
รู้จักในฐานะที่ไม่ควรรู้จักได้
จึงทำได้เพียงสั่งให้ใจชินชากับความเหว่ว้า ปวดใจ
เป็นคนที่รักเธอได้ด้วยการทำร้ายตัวเองด้วยการไม่ลืมเธอ