28 สิงหาคม 2545 18:27 น.
ยังแคร์
สองมือไม่อาจเอื้อมไปจนถึงดาว
ที่ปลายสุดแขนคือความว่างเปล่าของเรื่องราวแห่งฝัน
ฉันจึงทำได้เพียงปล่อยมือลงข้างกายแล้วหายใจไปวันๆ
เธอก็ไม่ต่างกับดาวดวงนั้นที่ฉันสัมผัสกันได้เพียงสายตา
แค่มองเห็น..และรับรู้ว่าเธออยู่ที่นั่น
ไม่อาจรู้ว่าเธอหนาวสั่นหรืออบอุ่นบนผืนฟ้า
ฉันรู้แต่เพียงที่นี่ของฉัน..หนาวน้ำตา
และกำลังปรารถนาให้เธอลงมาปลอบใจ
ดวงดาวที่แสงมีค่าของคนอ่อนล้าที่สูญสิ้น
สักครั้งได้ไหมมาเที่ยวเล่นบนผื่นดินสัมผัสกลิ่นของดอกไม้
มาอยู่ข้างกันอีกครั้ง..มาเป็นแรงพลังให้คนร้าวใจ
มาเป็นคนที่ฉันรักได้..ไม่ใช่แค่ได้รักเธอ
26 สิงหาคม 2545 16:57 น.
ยังแคร์
ถ้าการเดินด้วยกัน ทำให้เเบื่อหน่าย
ถ้าการมีฉันข้างกายทำให้เธออยากได้ใครคนอื่น
ถ้าการคบหาของวันนี้ มีเขาเป็นจุดยืน
ก็จะขอร้องให้เธอหยุดฝืน..เสียที
ไม่อยากร้องขอให้อยู่แค่ตัวเปล่า
เพียงแต่ไม่อยากให้มีเรา..ที่ไม่เคยเป็นเรา ที่นี่
ได้เธอมาแค่ตัว แต่หัวใจ..ไม่มี
มันจึงไร้ประโยชน์ที่จะผูกพันหัวใจดวงนี้ กับเธอ
23 สิงหาคม 2545 14:16 น.
ยังแคร์
สนามหลวง ราชดำเนิน ผ่านฟ้า
คนมากมายวิ่งขึ้นมาตามเสียงใสๆ
กระเป๋ารถเมล์ยิ้มให้หนึ่งทีส่งตัวให้หนึ่งใบ
ที่นั่งไม่มีไม่เป็นไร เกาะเก้าอี้ยืนไปออกกำลัง
เด็กผู้หญิงเดินขึ้นมากับกระเป๋าใบใหญ่
ผู้ชายใจดีลุกให้แล้วเดินไปยืนแถวหลัง
เด็กน้อยขอบคุณบรรยากาศวุ่นๆแต่อบอุ่นจัง
คนขับยังตุเลงรถบุโรคั่ง..เรื่อยไป
คนพูดคุยเสียงดังแข่งเสียงเครื่องยนต์
รถเบรคทีของก็ไม่หล่นเพราะมีคนนั่งข้างๆช่วยถือให้
เสน่ห์ของรถประจำทางในวันที่รถไม่ว่างอยู่ที่หัวใจ
การเดินทางครั้งต่อไป..จะนั่งรถเมล์หาภาพประทับใจเหมือนเดิม
19 สิงหาคม 2545 22:30 น.
ยังแคร์
ไม่ขอให้เธอ เปลี่ยนในแบบที่เป็น
เพราะฉันรักในสิ่งที่เห็นสิ่งที่ไม่ต้องซ่อนเร้นมันไว้
ภาพของเธอวันนี้ อยากให้แสดงออกอย่างจริงใจ
ไม่ใช่ภาพจากการแสดงครั้งใหญ่ของหัวใจที่เธอมี
อย่าหลอก ว่ารัก ถ้ารักกันไม่ได้
หัวใจแสนอ่อนไหว..ไม่ต้องทำร้ายมันไปมากกว่านี้
เอาความเป็นเธอที่จริงแท้ ออกมาให้แลสักที
แม้จะทำให้เจ็บไม่เหลือดี..แต่เป็นการเจ็บเพื่อความจริงใจที่มี ก็ยอม
17 สิงหาคม 2545 14:37 น.
ยังแคร์
ทุกวันนี้ฉันยังอยู่กับวันเก่า
เพลงพระจันทร์ หลังบ้านเรา เคยร่วมร้องกันไว้
เหลือเพียงทำนองน้ำตา ที่คลอตามจังหวะหัวใจ
ให้ความร้าวรานที่อยู่ข้างในบีบเค้นความอ่อนไหวจนอ่อนแอ
ไม่กล้า แม้แต่จะเดินผ่าน
กลัวความจริงกระทบจนร้าวรานเป็นรอยแผล
ในวันที่เธอรักเขา ที่เดิมของเราเหลือเพียงคนเศร้าที่ถูกรังแก
หัวใจกลายสภาพเป็นคนขี้แย ร้องเพลง แพ้ ได้เพลงเดียว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
1224
