24 พฤษภาคม 2545 13:16 น.
ยังแคร์
ไม่มีอะไรมากว่าการอยู่ที่นี่
นับจากวันที่หัวใจเธอมีเขา
ไม่มีอะไรเกินกว่าเสียงหยดน้ำตาที่แผ่วเบา
นับจากวันที่เราเหลือเพียงรอยเงาของความผูกพัน
เธอได้อิสระไปฉันได้ความร้าวไหวคืนมา
และเธอก็ไม่เคยใส่ใจว่าใครจะอ่อนล้าร้าวหวั่น
สิ่งที่เหลือไว้ไม่มีอะไรนอกจากความเงียบงัน
นับจากวันที่เราจากกัน นับจากวันที่ลมหายใจของฉันไม่อาจลืมเธอ
22 พฤษภาคม 2545 11:23 น.
ยังแคร์
นี่คือ...บทเรียนที่ยิ่งใหญ่
สำหรับคนไร้หัวใจคนหนึ่ง
อย่ามารั้งกันด้วยรักคำนึง
ยังไงๆก็ไม่ซึ้งไม่ถึงใจ
สำหรับคนที่รักใครไม่เป็น
เห็นรักเป็นของเล่น...ไม่เอาใจใส่
เจ็บปวดอย่างงี้ก็สมควรแล้วไง
จะมาอ้อนวอนเอาอะไรหรอคนเลว
โดนเค้าทิ้งมา...แล้วกลับมาหาคนเก่า
บอกได้เลยว่ารักของเราอยู่ใต้เหว
อาจพอเหลือขี้เถ้าจากรักที่ถุกเผาเผาด้วยไฟเปลว
อยากได้ก็ไปเอานะคนเลว แล้วก็จงอยู่ในเหวไม่ต้องกลับมา
19 พฤษภาคม 2545 21:25 น.
ยังแคร์
อ่านข้อความในจดหมาย
ความรู้สึกที่สูญหายกลับมาอีกหน
น้ำตาลพาลไหลหัวใจวุ่นวน
เหลือเพียงความสับสนในความคำนึง
เคยคิดว่าลืมเธอแล้วหมดหัวใจ
แต่สุดท้ายก็แพ้พ่ายความคิดถึง
ปิดกระดาษจดหมายเปิดหัวใจที่เพ้อรำพึง
สารภาพกับน้ำตาหยดหนึ่งว่ายังรักเธอ
16 พฤษภาคม 2545 23:27 น.
ยังแคร์
ยังแคร์: เหลือเพียงรอยความหลังให้คิดถึง
ต้นไผ่: กับความรู้สึกลึกซึ้งที่เลยผ่าน
ยังแคร์:วันนี้มีเพียงน้ำตากับหัวใจร้าวราน
ต้นไผ่: สีเทาของท้องฟ้ายิ่งดูทรมาน...กว่าทุกคืน
ยังแคร์: นั่งมองดาวกลับเห็นแต่ความปวดร้าวบนท้องฟ้า
ต้นไผ่: เมื่อคนที่เคยมีค่ากลับทิ้งไว้เพียงสายตาของคนอื่น
ยังแคร์: ทุกนาทีจึงเหลือแค่ความไม่มีเป็นจุดยืน
ต้นไผ่: ร้องไห้ดั่งผืนฟ้าจะล้มครืน..พังทลาย
ยังแคร์: พอแล้ว เหนื่อยแล้ว ชีวิตล้า
ต้นไผ่: เมื่อหัวใจที่เคยตามหามันหล่นหาย
ยังแคร์: จะหยุดทุกอย่าง...ลบความอ้างว้างให้มลาย
ต้นไผ่: จะหยุดทุกอย่าง...แม้ต้องเดียวดาย...ก็จะทำ
16 พฤษภาคม 2545 22:04 น.
ยังแคร์
สนุกพอแล้วใช่ไหมเธอ
กับการหลอกใครสักคนให้ละเมอเพ้อฝัน
สร้างความรักมากมายแล้วทำลายมัน
ด้วยเหตุผลสั้นๆว่าเราเข้ากันไม่ได้ดังใจ
อ้างนู่นอ้างนี้พอหรือยัง
แค่จะบอกให้ฉันเลิกหวังและเธอจะเลิกเอาใจใส่
ไม่รักไม่ว่าและไม่ต้องการให้มาเห็นใจ
ไม่อยากอยู่ก็ไป เห็นไหมฉันไม่ได้รั้งไว้ สักคำ