31 พฤษภาคม 2545 19:50 น.
ยังแคร์
บางทีการจากกันโดยไม่ลา
ก็อาจจะดีกว่าให้เธอมาเย็นชากับฉัน
การไม่เอ่ยคำลา...มันอาจทำให้ฉันรู้สึกว่ายังมีกัน
อย่างน้อยก็ต่อลมหายใจให้พรุ่งนี้ได้อีกวัน...เพื่อรอ...
เพราะหากเธอมาบอกลา
ฉันไม่รู้จะเอาความกล้าที่ไหนมาสานต่อ
เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่กลัวมีไม่พอ
แล้วมันอาจทดท้อจนเกินทน
บางทีการจากกันโดยไม่ลา
มันก็ดีกว่าให้เธอมาเวทนาน้ำตาที่ร่วงหล่น
อย่างน้อยก็ไม่มีหลักฐานเป็นตัวเป็นตน
มาสั่งให้คนอ่อนแอบางคน..เลิกรักเธอ...
30 พฤษภาคม 2545 23:41 น.
ยังแคร์
ถ้าเป็นไปได้
คะน้า
อยากหมุนเวลากลับไป
ให้ไปหยุดอยู่ตรงที่ได้แค่เริ่มรู้จัก
จะไม่มีอะไรเกินกว่าการทายทัก
จะหยุดไว้ตรงแค่รู้จักเท่านั้นพอ
ขีดเส้นใต้กับไมตรีเพียงแค่นั้น
จะไม่ขอผูกพันไม่สานต่อ
ฉันจะได้ไม่เจ็บปวดกับการเฝ้ารอ
และไม่ต้องจมอยู่กับความทุกข์ท้อเหมือนที่เป็น
dokkoon
ไม่อยากให้เวลาหมุนกลับไปไหน
อยากให้เธอได้รู้จักความรักแบบที่เห็น
ได้สัมผัสทุกข์ท้อทรมานอย่างที่เป็น
ได้รู้จักความอัดอั้นอันลำเค็ญที่เป็นไป
ไม่ใช่อยากซ้ำเติมเธอหรอกนะ
แค่อยากจะให้เธอรู้สึกไว้
ความทดท้อกับการรอที่ท้อใจ
ความเหงาความหม่นไหม้แบบที่ใจฉันเป็นมา
ยังแคร์
ไม่ว่าเวลาหมุนกลับไปได้ไหม
สิ่งที่ผ่านไปจะเป็นบทเรียนที่มีค่า
จะเจ็บแค่ไหนก็เพราะสิ่งที่หัวใจทำมา
ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าผิดที่รักใคร
ความรักไม่ใช่สิ่งปวดร้าว
มันเพียงสร้างเรื่องราวที่แสนยิ่งใหญ่
เก็บวันวานเป็นบทเรียนสอนใจ
และเก็บวันต่อไปเพื่อก้าวเดิน
30 พฤษภาคม 2545 23:24 น.
ยังแคร์
พูดหน่อยสิคนดี
แว่นหนา
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15945
ผู้ชายอะไรน้า
มองทางซ้ายทางขวาก็น่ารัก
มองกี่ทีกี่ทีอยากรู้จัง
อยากจะเข้าไปทัก ไม่กล้าซะที
ก็กลัวว่าถ้าเดินไปคุยด้วย
เธอจะก่งก๊งงงงวยแล้ววิ่งหนี
แล้วเมื่อไรจะได้คุยกันสักที
พูดกะฉันหน่อยสิคนดี...
...พูดออกมา
พูดแล้วนะ จะบอกให้
ยังแคร์
ก็เหมือนกันแหล่ะรู้ไหม
แอบมองเธออยู่ไกลๆเพราะไม่กล้า
อยากจะพูดอะไรออกมา
กลัวพูดไม่เป็นภาษา...เธอไม่เข้าใจ
ก็เพราะอายเนี่ยน่ะแหล่ะขอบอก
ถึงไม่กล้าออกตัวว่าหวั่นไหว
เอาเป็นว่าพูดด้วยแล้วนะ พูดด้วยใจ
ฉันชอบเธอมากกว่าใครเลยคนดี
30 พฤษภาคม 2545 17:10 น.
ยังแคร์
ความสุขสุดท้ายที่เหลืออยู่
คือการรับรู้ว่าชีวิตยังเคลื่อนไหว
ยังสัมผัสเธอได้ในลมหายใจ
แม้บางครั้งจะมีความร้าวไร้ปะปน
ความทรงจำจากการตายไปของความรัก
ยังชัดเจนแม้ต้องทำความรู้จักกับความหมองหม่น
สัญญากับตัวเองว่าจะรักษามันไว้เพื่อใครบางคน
เผื่อสักวันโลกจะหมุนวนให้เราสองคนกลับมารักกัน
ในค่ำคืนที่อ่อนไหว
ภาพเธอยังงดงามในหัวใจและความฝัน
พรายยิ้มให้กับน้ำตาที่รินไหลอย่างเงียบงัน
อธิฐานใหคืนนี้เราพบกัน...แม้เป็นเพียงในฝันก็พอ
29 พฤษภาคม 2545 23:36 น.
ยังแคร์
ที่รักเธอไม่ใช่ด้วยเหตุผล
แต่รักเพราะหัวใจมันทนเสียงร่ำร้องไม่ไหว
ที่รักเธอไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่มีใคร
แต่ที่รักเพราะรู้ว่าขาดเธอไม่ได้มันร้าวราน
ที่รักเธอเพราะว่าฉันเจอและรู้ว่าใช่
ตั้งแต่นี้ตลอดไปจึงขอสัญญากับหัวใจด้วยคำหวาน
ด้วยเกียรติของความเป็นผู้หญิงที่รักษามาเนิ่นนาน
ฉันจะรักเธอตลอดกาล...สัญญา
หน้าส่วนตัว
1560
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
