15 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ยังแคร์
มีค่า...แค่คนไกลห่าง
มาพบกันเมื่อว่างเมื่อเธอเหงา
มีความหมายแค่ฝุ่นบางเบา
ที่ไม่เคยเข้าไปอยู่ในใจ
มองกันเป็นเศษดอกหญ้า
จะสวยคุ้นตาได้เพียงเวลาไม่มีดอกไม้
ในยามที่เขาลืมเธอยามที่เธอไร้ใคร
นั่นเป็นโอกาสเดียวที่ฉันจะมีความหมายใดๆสำหรับเธอ
14 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ยังแคร์
ในวันที่ฉันร้องไห้
ไม่เคยต้องการอะไรนอกจากภาพใครตรงหน้า
กลับมาได้ไหม ฉันจะลืมทุกคำร่ำลา
ยินดีหลอกตัวเองว่าเธอห่วงหา แม้มันไม่จริง
13 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น.
ยังแคร์
เก็บคำถามของเธอไว้
อย่าถามถึงอะไรที่เธอไม่ได้ใส่ใจจะมาเห็น
อย่าเอ่ยถึงคำรัก ถ้าเธอลำบากนัก ยากเย็น
จงปล่อยให้มันเป็นสิ่งที่ค้างคา
อย่ารู้ในสิ่งที่เธอไม่ควรรู้
ชีวิตที่เหลืออยู่ไร้ความสำคัญเกินกว่า
หน้าที่ของเธอคือเดินจากไปหลังเอ่ยคำลา
ก่อนจะต้องทนเห็นต่อหน้า ว่าฉันกำลังรินน้ำตารั้งเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2545 14:52 น.
ยังแคร์
ให้เป็นเพียงสายหมอกในลมหนาว
พัดผ่านพร้อมเรื่องราวแห่งความฝัน
ให้เป็นเพียงไอแดดของตะวัน
ส่องกระทบความผูกพันให้อุ่นไอ
ขอเป็นเพียงหยดน้ำค้างกลางทุ่งหญ้า
ให้เธอมองแค่ผ่านตาไม่เอาใจใส่
ขอเป็นเพียงคนได้รักได้ห่วงใย
ไร้ความสำคัญแค่ไหน ไม่ว่าเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2545 14:09 น.
ยังแคร์
ชื่นชมดวงดาวและผืนฟ้า
หลงระเริงกับมายาแห่งความฝัน
กว่าจะมารู้สึกตัวในปัจจุบัน
ข้างกายของฉัน...ก็ไร้เธอ