4 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
ยังแคร์
จะยืนขึ้นด้วยสองขา
จะก้าวไปข้างหน้าด้วยความหวัง
จะต่อเติมแรงพลัง
แม้พลาดพลั้งตลอดมา
จะไปให้สุดฝัน
ไปด้วยตัวฉันจนสุดฟ้า
จากวันนี้ตลอดเวลา
เธอจะมีค่า แค่ให้ลืม
4 กุมภาพันธ์ 2545 18:00 น.
ยังแคร์
หลงทาง เสียเวลา
กับการเพ้อหาคนในฝัน
ไดอารี่ กี่หน้า ที่ เงียบงัน
สุดท้ายมันก็เปื้อนน้ำตา
จบลง วันต่อวัน
แต่ไม่เคยทั้งนั้น ที่จะมีค่า
วางความรู้สึก ไว้ในมายา
หลับตาแล้วบอกตัวเองว่า จะลืมเธอ
3 กุมภาพันธ์ 2545 13:40 น.
ยังแคร์
ฟ้าเป็นสีฟ้า
แต่ไม่รู้ว่าวันหน้าจะเป็นสีไหน
มันจะมั่นคงได้อย่างไร
มันอาจจะเหมือนใจที่เปลี่ยนได้ตลอดเวลา
ก็อย่างที่เคยรู้
ไม่มีอะไรที่อยู่เหมือนเดินจนวันหน้า
หัวใจคนเปลี่ยนไปเปลี่ยนง่ายๆด้วยคำลา
แล้วฟ้าจะเป็นสีฟ้าตลอดกาลเวลาได้หรือไร
2 กุมภาพันธ์ 2545 00:28 น.
ยังแคร์
ผิดไหมที่รักเธอแล้ว
ทั้งที่เธอไม่มีวี่แววจะห่วงหา
ไม่เคยสนใจแม้เพียงสบตา
ไม่เคยเห็นว่าฉันมีค่าใดๆ
ผิดไหมที่รอคอยเธออยู่
ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่เอาใจใส่
ผิดรึเปล่าที่เก็บเอเป็นแรงใจ
ผิดไหมที่เลือกจะมีเธอในหัวใจ ข้างเดียว