12 ตุลาคม 2544 09:20 น.
ยังแคร์
ปล่อยให้ความร้างไร้เล่านิทาน
กลาวถึงตำนานคนอ่อนไหว
ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเคยรักใคร
เคยมีหัวใจให้กับเธอ
ต้องหลงเหลือเพียงความอ่อนแอ
จมเจ็บกับความพ่ายแพพร่ำเพ้อ
อยู่กับหัวใจไหวละเมอ
ในความผูกพันที่เธอไม่ไยดี
ทั้งหมดของชีวิตจึงเหลือเพียงน้ำตา
แล้วนั่นก็คือที่มาของผู้หญิงใจด้านชาในวันนี้
นิทานจึงจบลงตรงที่ฉันคนภักดี
ไม่เหลือหัวใจไว้ที่นี่เพื่อเริ่มต้นความรู้สึกดีๆกับใคร
11 ตุลาคม 2544 11:42 น.
ยังแคร์
ยังจำทุกอย่างได้เสมอ
นับจากวันที่พบเจอจนวันสุดท้าย
ความทรงจำที่ดีมากมาย
จะปิดตายไว้ในความทรงจำที่แสนดี
ไม่รู้อีกนานแค่ไหน
จะได้พบกันใหม่ ณ ที่เดิมแห่งนี้
แต่ที่รู้คือทุกอย่างที่เคยมี
จะชัดเจนอยู่ในใจดวงนี้ไม่มีวันลืม
10 ตุลาคม 2544 14:50 น.
ยังแคร์
เธอคือลมหายใจ
คือความเป็นไปแห่งชีวิตฉัน
หากทั้งหมดของความรักต้องให้ใครผูกพัน
หนึ่งเดียวที่จะเป็นเจ้าของนั้น คือเธอ
9 ตุลาคม 2544 11:35 น.
ยังแคร์
เธอคือที่มาของความรัก
เป็นที่พิงพักยามหวั่นไหว
เป็นความอ่อนโยนของหัวใจ
เป็นอุ่นไอของความผูกพัน
เธอคือที่มาของความรู้สึก
ลึกๆจึงมีเพียงเธอเท่านั้น
และจะเป็นเช่นนี้ตราบนิรันดร์
เพราะชีวิตของฉันนั้น เพื่อรักเธอ
7 ตุลาคม 2544 08:26 น.
ยังแคร์
เมื่อสองมือไม่อาจจับกันแน่น
ความร้าวรานเข้ามาแทนความคงมั่น
แววตารักแท้เปลี่ยนแปรเป็นเงียบงัน
ลมหายใจฉันจึงไม่สำคัญอีกต่อไป
เมื่อเธอลืมทุกสิ่งและทิ้งกันให้เจ็บ
ความรักที่เคยเก็บไม่มีค่าเหลือไว้
ชีวิตฉันที่เคยอยู่ด้วยชีวิตใคร
จึงเป็นแค่ลมหายใจโรยรา
เมื่อหยดน้ำตายังคงรินรด
ความทรงจำทั้งหมดก็ปวดปร่า
ในขณะที่ฉันไม่เหลือใครแล้วเมื่อลืมตา
เธอจะได้มีอีกหนึ่งคนไร้ค่าที่ไม่อาจลืมเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
709
