30 ตุลาคม 2544 11:31 น.
ยังแคร์
อย่าหลอกลวงกันอีกเลยคนดี
ทั้งหมดของชีวิตฉันนี้คงรับได้
ฉันอาจเกิดมาเพื่อไร้ค่าไร้ใคร
ไม่ต้องแสร้งห่วงใยถ้ามันไม่จริง
บอกฉันมาตามตรง
และความจริงคงจะดีกว่าทุกสิ่ง
อย่าทำเหมือนรักถ้าเพียงให้ฉันทึกทักว่าจริง
หากสุดท้ายจะทอดทิ้ง...ขอร้อง...อย่าทำ
26 ตุลาคม 2544 14:58 น.
ยังแคร์
ในคืนเหงามีเพียงเงาความทรงจำ
หยดน้ำตาได้ทำให้ควมช้ำทวีค่า
คนหวั่นไหวไม่อาจรับรู้อะไรนอกจากที่มา
ว่าทุกหยาดหยดน้ำตาเกิดเพียงเพราะว่า...ยังรักเธอ
22 ตุลาคม 2544 15:51 น.
ยังแคร์
โปรดอย่ากลั่นแกล้งความรู้สึก
เมื่อเธอรู้ว่าลึกๆมันอ่อนไหว
ฉันเจ็บปวดอยู่กับการไม่มีใคร
มันก็พอแล้วสำหรับใจที่รอนราน
สงสารกันหน่อย
อย่างน้อยแค่รอยยิ้มไม่ร้าวฉาน
เท่านั้นก็ช่วยให้ฉันไม่ทรมาน
เถอะนะถือว่าทำทานให้คนที่รักเธอ
18 ตุลาคม 2544 14:09 น.
ยังแคร์
อยากให้เธอมองเห็นแววตา
ที่ซ่อนคำว่าห่วงหาไว้ในนั้น
อยากให้เธอรู้ว่าเธอผูกพัน
อยู่ในฝันของฉันไม่เปลี่ยนไป
อยากให้เธอมองเห็นความรู้สึก
จะได้รู้ว่าลึกๆมันอ่อนไหว
หากวันนี้เธอไม่มองข้ามกันไป
จะเห็นคนๆนี้ยิ้มให้...เพราะรักเธอ
14 ตุลาคม 2544 12:21 น.
ยังแคร์
เธอเคยรับรู้อะไรไหม
ในวันที่หัวใจเจ็บปวดกับความเหงา
น้ำตารินไหลอย่างแผ่วเบา
แล้วที่สุดความว่างเปล่าก็ไม่เห็นใคร
เธอเคยรับรู้รึเปล่า
ชั่วโมงแห่งความปวดร้าวเจ็บปวดแค่ไหน
ถ้าเธอรู้โปรดเห็นใจ
อย่างน้อยก็อย่าทิ้งกันไปอย่างที่เธอจะทำ