15 พฤศจิกายน 2545 23:50 น.

แด่ตัวเองที่กำลังท้อ

ยังแคร์

ชีวิตเดิมๆอาจมีอะไรเพิ่มเติมหรือน้อยลง
ขอให้ใจยังมั่นคงตรงความเชื่อมั่น
 1 จุดหมายอาจมีหลายเส้นทางมุ่งไปหามัน
เลือกทางที่เหมาะกับฝันแล้วก้าวไป

เหนื่อย ท้อ อ่อนแอ ล้ม เจ็บร้าว
 เป็นธรรมดาของเรื่องราวแห่งการเริ่มใหม่
จุดเปลี่ยนจุดนี้อาจเริ่มต้นตรงที่ความเสียใจ
แต่ไม่ใช่จะเจ็บไปตลอดกาล

เข้มแข็งซะนะหัวใจ
 การเป็นคนยิ่งใหญ่ ต้องเริ่มจากหัวใจกล้าหาญ
ยอมรับตัวเองให้ได้เชื่อในหัวใจแม้จะร้าวราน
พรุ่งนี้อาจดีกว่าเมื่อวาน รอยยิ้มอาจอยู่หลังความทรมานไม่กี่นาที
				
10 พฤศจิกายน 2545 22:29 น.

เรื่องเล่าจากเขาใหญ่และหัวใจที่คิดถึงคุณ

ยังแคร์

หัวใจอ่อนไหวแต่รอยยิ้มเอาชนะ
แหงนหน้ามองฟ้าพิงระเบียงท้าลมหนาว
ฟ้าใกล้ดาวใกล้ เหมือนกำลังอยู่ไม่ไกล บ้านดวงดาว
แล้วบอกเล่าเรื่องราวการเดินทางนานยาวตลอดทั้งวัน

ลำธารส่งเสียงเป็นเพลงเหงาแต่อบอุ่น
กลิ่นใบไม้กรุ่นๆ ฮำเพลงคิดถึงคุณในความฝัน
หลับตาแล้วห่วงใย..คุณอยู่ไกลแต่ใจผูกพัน
แค่มาเหงาไม่กี่วัน..แล้วจะเก็บความอุ่นหวานไปฝากคุณ

เพิ่งกลับจากเขาใหญ่ค่ะ บทกลอนนี้เขียนตอนอยู่ริมระเบียงที่พัก แต่คุณที่กล่าวถึงเนี่ยเป็นบุคคลในจินตนาการน๊า อิอิ				
4 พฤศจิกายน 2545 23:22 น.

พรุ่งนี้ไม่จำเป็น

ยังแคร์

ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วไม่เห็นท้องฟ้า
ฉันจะขอหลับตาอยู่กับความเงียบเหงา
มีชีวิตจริงอยู่เพียงความฝันสีเทา
หายใจรดความว่างเปล่าในแต่ละวัน

สูบฉีดความคิด เพียงรอยน้ำตา
ยืนขึ้นแล้วล้า..ต้องล้มลงอย่างไร้ค่าเพื่อจะฝัน
วันพรุ่งนี้จะมีไหม ก็คงไม่มีความสำคัญ
เมื่อโลกจะหมุนไปสักกี่วัน..น้ำตาก็เป็นสิ่งสุดท้ายของฉันเมื่อคิดถึงเธอ				
2 พฤศจิกายน 2545 00:15 น.

ใบ้ไม้กรอบแห้ง..แล้วต้องร่วง

ยังแคร์

หัวใจไม่ใช่ท้องฟ้า
กว้าง..แต่คงไม่พอจะซับน้ำตา คนทั้งโลกได้
วันนี้ที่เธอกลับมา จึงบอกได้แค่ว่า ช้าเกินไป
ช้า..เกินกว่าจะเข้าใจในความหวั่นไหวที่เธอเป็น

ใบไม้กรอบแล้วก็ร่วง
เพราะฉะนั้น เธออย่ามาถามทวงถึงความเจ็บปวดที่เงียบเร้น
ความรักแหลกสลายเหมือนใบไม้แห้งตายที่ไม่อาจฟื้นเป็น
เพียงลมพัดปลิวกระเด็น ทุกเศษเสี้ยวที่เธอเห็น.. คือน้ำตา
 				
30 ตุลาคม 2545 21:25 น.

ดวงตา ที่ปลายดาว

ยังแคร์

ทิ้งดวงตาไว้ที่ปลายดาว
ความเหงาบอกกล่าวว่าหัวใจยังรู้สึกได้
สายลมพัดมา..หนาวความเหว่ว้าจนถึงข้างใน
นานแล้วนะหัวใจ..ที่ไม่ได้หนาวจนหวั่นไหวอย่างที่เป็น

ความคิดถึงเป็นเรื่องอ่อนโยน
แต่คนที่อยู่ไกลโพ้น..ไม่เคยมองเห็น
ถ้านับเวลา..ก็คงไม่รู้ว่าความชาเย็น
เข้ามาอยู่ เข้ามาเป็น..นานเท่าไร

ทิ้งน้ำตาไว้ที่ดาว
ร่วงหล่น..ปวดร้าว..ดวงดาวดูหม่นไหม้
สายลมเหน็บหนาว..หาความอบอุ่นจากดาวจะได้อะไร
กลับมาเถอะคนไกล..แค่ลมหายใจอุ่นไม่พอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟยังแคร์
Lovings  ยังแคร์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟยังแคร์
Lovings  ยังแคร์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟยังแคร์
Lovings  ยังแคร์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงยังแคร์