11 กันยายน 2544 11:43 น.
ยังแคร์
ความคิดถึงของฉัน
เดินทางมากับคืนวันอันอ่อนไหว
ฝ่าลมหนาวผ่านดวงดาวที่แสนไกล
โอบล้อมใจให้อุ่นไอความผุกพัน
หลับตาลงสิ ช้าๆ
แล้วเธอจะรู้ว่าความไหวหวั่น
ไม่อาจทำร้ายเธอได้ในความเงียบงัน
ตราบที่ฉันยังมีลมหายใจ
อย่าหวาดกลัวความเงียบเหงา
ทุกอณูความว่างเปล่าจะมีรักเราอยู่ใกล้ๆ
ขอให้ความเชื่อมั่นจงทำให้เธอมั่นใจ
ในโลกกว้างที่เหมือนไม่มีใคร..ฉันยังพร้อมห่วงใยและรักเธอ
2 กันยายน 2544 02:45 น.
ยังแคร์
อาจเพราะความรักมันร้าวราน
ฉันจึงทรมานกับการค้นหา
เอื้อมมือว้าไขว่ทั้งน้ำตา
แต่ได้กลับมาแค่ความเงียบงัน
เธอเปลี่ยนไป
ไม่เหมือนใครที่เคยเฝ้าฝัน
มีแต่ความหวั่นไหวให้แก่กัน
ไม่เหลือร่องรอยรักนั้นที่เคยมี
อาจเพราะความรักมันโหดร้าย
ฉันจึงต้องเปล่าดายอยู่อย่างนี้
สุดท้าย จึงต้องร้องไห้เจ็บปวดเต็มที
เหตุผลเพราะรักที่คิดว่าดี ทำร้ายตัวเอง
28 สิงหาคม 2544 11:04 น.
ยังแคร์
เธอจะรับรู้ไหม
หากฉันฝากคำใดๆผ่านกลอนบทนี้
คำที่ฝังอยู่ในใจมานานเต็มที
คำที่ไม่มีโอกาสได้บอกไป
เธอจะโกรธรึเปล่า
หากระหว่างเราเริ่มหวั่นไหว
ในนาทีที่พยายามบังคับใจ
รู้ไหมฉันอยากร้องไห้ให้คำนี้เพียงคำ
เธอจะรับรู้ไหม
หากฉันจะเอ่ยมันไปซ้ำๆ
อยากให้เป็นความรู้สึกที่เธอจดจำ
โปรดรู้ว่าคำหนึ่งคำคือ...รักเธอ
21 สิงหาคม 2544 12:50 น.
ยังแคร์
ปิดตัวเองจาทุกๆอย่าง
เพียงอยากให้ใจพักบ้างที่ทนกับความเลวร้าย
เริ่มต้นนับหนึ่งอีกครั้ง อย่างเดียวดาย
เผื่อพรุ่งนี้จะเริ่มต้นใหม่ได้ โดยไม่มีเธอ
16 สิงหาคม 2544 09:29 น.
ยังแคร์
ก้าวเดินไปช้าๆ
กดเก็บความเหว่ว้าเอาไว้
บอกตัวเองแม้ไม่มีใคร
ก็ต้องเข้มแข็งให้ได้ทั้งน้ำตา
เมื่อชีวิตนี้
เกิดมาเพื่อไม่มีใครห่วงหา
เราก็ต้องอยู่ให้ได้ตลอดเวลา
แม้จะเจ็บจนอ่อนล้าก็ไม่เป็นไร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
803
