10 ธันวาคม 2544 14:38 น.
ยังแคร์
อาจารย์ครับ ผมกลัวเรื่องอ่านเขียน
อาจารย์ครับ ผมเรียน เรียนไม่เก่ง
อาจารย์ครับ ถ้าต้องสอบผมจะเกร็ง
อาจารย์ครับ ผมเซ็งทุกวิชา
อาจารย์คะ หนูเหนื่อยหนูของพัก
อาจารย์คะ หนูเรียนหนัก หนูอ่อนล้า
อาจารย์คะ จำทำไมแค่ตำรา
อาจารย์คะ เรื่องภาษาน่ารำคาญ
อาจารย์ครับ เลขน่ะ มันย๊าก ยาก
อาจารย์ครับ ผมลำบากเรื่องการบ้าน
อาจารย์ครับ ลอกเพื่อนเอา ของเมื่อวาน
อาจารย์ครับ อาจารย์ อย่าโกรธกัน
อาจารย์คะ วันนี้ หนูง๊วง ง่วง
อาจารย์คะ อย่าห่วง หนูจะฝัน
อาจารย์คะ สอนไปก็แล้วกัน
อาจารย์คะ ไว้อีกวัน จะตั้งใจ
ลูกศิษย์เอ๋ย ครูก็เหนื่อย หนักหนานัก
ลูกศิษย์เอ๋ย เคยประจักษ์กันบ้างไหม
ลูกศิษย์เอ๋ย ครูก็ต้องฝึกมานานไกล
ลูกศิษย์เอ๋ย กว่าจะได้ ถ่ายทอดมา
ลูกศิษย์เอ๋ย ครูต้องทนค้นข้อมูล
ลูกศิษย์เอ๋ย ครูต้องคูณความเหนื่อยล้า
ลูกศิษย์เอ๋ย แล้วที่ครูบากบั่นมา
ลูกศิษย์เอ๋ย ตอบเถอะว่า ทำเพื่อใคร..??
10 ธันวาคม 2544 14:24 น.
ยังแคร์
น้ำตาเป็นของคนแพ้
แต่วันนี้เธอเองก็แค่พลั้ง
อดทนไว้..สู้ไปอย่างจริงจัง
แล้วทุกเสี้ยวความหวัง จะเป็นของเธอ
10 ธันวาคม 2544 14:24 น.
ยังแคร์
ณ มุมหนึ่งของความฝัน
โลกของฉันเต็มไปด้วยดอกไม้
โอบล้อมด้วยสายรุ้งทอดไกล
กระทบแสงใสของดวงตะวัน
ฉันนอนอยู่บนฝืนหญ้า
หลับตา...ด้วยอุ่นไอแห่งความฝัน
ฟังเสียงสายน้ำที่อยู่เป็นเพื่อนกัน
แล้วฮัมเพลงคลอนกน้อยเหล่านั้นที่บินไป
ณ โลกแห่งความจริง
ฉันสะดุ้งตื่นพร้อมทุกสิ่งที่เปลี่ยนใหม่
แสงตะวันแผดเผาร้องดั่งไฟ
ดอกไม้แห้งเหี่ยวไปในแจกัน
สายรุ้งอยู่ไหน...
ที่เคยทอดกว้างไกลบนฟ้านั่น
เสียงสายน้ำกลายเป็นเสียงเครื่องฝุ่นควัน
นกน้อยของฉัน จากแล้ว ไม่กลับมา
แล้วนี่หรือคือที่ๆฉันต้องอยู่
นี่หรือคือโลกที่ต้องเรียนรู้ ค้นหา
นี่หรือคือโลกที่ฉันต้องเติบโตกับเวลา
มันก็เป็นแค่โลกที่ฆ่ากันอย่างช้าๆ เท่านั้นเอง
10 ธันวาคม 2544 00:14 น.
ยังแคร์
เคยคิดว่าโลกนี้งดงามนัก
งมงายกับความรักที่คิดไปเองว่าคงมั่น
มองทุกสิ่งเพียงใกล้ๆเชื่อว่าตลอดไปเรารักกัน
สุดท้ายจึงเหลือเพียงใจร้าวหวั่นกับตัว
เมื่อเธอมายืนยันด้วยคำลา
จึงเพิ่งรู้ว่ามันไร้ค่า เพิ่งเอากะลาออกจากหัว
สุดท้าย ฉันจึงได้บทเรียนจากหัวใจเมามัว
ว่าโลกที่มีเธออยู่มันน่ากลัวและไม่งดงามไปทั่ว เหมือนในกะลา
7 ธันวาคม 2544 22:33 น.
ยังแคร์
ฉันคงไม่กล้าขอความเห็นใจ
เพราะรู้ดีว่าเป็นใครที่ไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น
เมื่อเธอไม่ห่วงหาไม่เห็นค่าในกัน
ที่สุดความฝันก็เป็นแค่ฝันอยู่ในใจ
เมื่อวานนี้เธอเดินผ่านกันอย่างชาเฉย
และวันนี้ก็ไม่ต่างกันเลยกับความหม่นไหม้
เมื่อวานฉันมองเธอด้วยความน้อยใจ
และวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรเช่นกัน
ฉันจึงไม่กล้าขอความเห็นใจ
เพราะรู้ดีว่าเป็นใครที่ไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น
สิ่งเดียวที่ทำได้ คือแอบห่วงใยผูกพัน
แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉัน
...กล้ามีวันพรุ่งนี้อีกหนึ่งวันเพื่อรักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
808
