10 มกราคม 2545 22:33 น.
ยังแคร์
อยากให้รู้ความรู้สึก
ใจจริงลึกๆรักเธอแค่ไหน
แต่ด้วยเหตุผลที่เป็นไป
ฉันจึงไม่อาจเปิดใจให้เธอผูกพัน
แล้ววันหนึ่งเธอจะรู้ดี
ความรักไม่ได้อยู่ที่หัวใจเท่านั้น
อยากขอโทษ ในสิ่งที่คนโง่ตัดสินใจกับมัน
เพียงอยากให้รู้ว่าฉัน ก็เจ็บปวดไหวหวั่น ไม่น้อยกว่าเธอ
7 มกราคม 2545 08:09 น.
ยังแคร์
บางทีที่ค่ำคืนผ่านเข้ามา
ชีวิตเหมือนอยู่บนเวลาแห่งความเหงา
แม้จะยิ้มให้ฟ้าให้แสงดาว
แต่สุดท้ายก็ปวดร้าวในหัวใจ
เพราะหัวใจไม่เคยหยุดนิ่ง
เมื่อรู้สึกตัวในโลกความจริงก็ร้องไห้
การมีลมหายใจที่ไร้ใคร
เจ็บปวดเท่าไหร่ เธอเชื่อไหมเป็นฉันที่รู้ดี
3 มกราคม 2545 22:19 น.
ยังแคร์
ไม่มีอีกแล้วคืนวัน
ที่เราเคยผูกพันกันเหมือนก่อน
คำหนึ่งคำ เธอพูดมาอย่างตัดรอน
ยังคงแอบซ่อน ในน้ำตา
หนึ่งคำจบ หนึ่งคนเจ็บ ยังไหวหวั่น
หนึ่งคำรัก...หนึ่งคนผูกพันกลับไร้ค่า
หนึ่งคนร้อง หนึ่งคนไหน เช็ดน้ำตา
หนึ่งคนอ่อนล้า หนึ่งความปวดปร่า...กร่อนใจ
ค่ำคืนหนึ่ง คนหนึ่งฝัน ถึงวันเก่า
ค่ำคืนเหงา ลมหนาว ทำร้องไห้
คืนที่ขาด คนหนึ่ง แสนยาวไกล
คงไม่มีคืนไหน ที่เธอจะมาอยู่ใกล้กันเหมือนเดิม
3 มกราคม 2545 14:09 น.
ยังแคร์
ลมหนาวพัดผ่านมาอีกแล้ว
มาทักทายแผ่วๆอยู่ข้างหู
แต่คนไร้ค่าที่ใครไม่ปรารถนาจะเหลียวดู
ก็ยิ่งเจ็บปวดเมื่อรับรู้ที่หัวใจ
ลมหนาว หนาวใจ หนาวนัก
แต่ไม่เท่าความรักที่ถูกผลักไส
หนาวเกินกว่าสายลมที่พัดไป
นั่นคือหนาวที่กรีดใจ..เมื่อเธอลา..
2 มกราคม 2545 15:50 น.
ยังแคร์
หัวใจล่องลอยอ่อนไหวอยู่กลางฟ้า
น้ำตาร่วงหล่นลงมากลบฟ้านั่น
ดวงดาวที่ทอแสงพราวข้างเงาจันทร์
จึงเลือนลางเพราะความฝันเปื้อนน้ำตา
พิงเก้าอี้ ลูบหัวตุ๊กตาตัวโปรด
มันคงไร้ประโยชน์ที่จะลืมความปวดปร่า
เมื่อเป็นได้แค่ใครที่ไร้ความหมายในแววตา
สุดท้าย วันหนึ่งสักวันแม้แต่ท้องฟ้า ก็คงไม่แคร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
860
