6 กุมภาพันธ์ 2545 15:50 น.
ยังแคร์
ฉันเดินเข้าไป
เพื่อจะรู้ว่าอะไรยืนอยุ่ตรงหน้า
แต่เมื่อใกล้ตา
ฉันกลับรู้สึกว่ามันใกล้ไป
ฉันจึงเลือกจะเดินออกมา
เพื่อมองภาพตรงหน้าในมุมใหม่
มุมที่ไม่ใกล้เกินหรือห่างไป
มุมที่หัวใจจะเก็บไว้ในความงดงาม
6 กุมภาพันธ์ 2545 15:21 น.
ยังแคร์
ใกล้แล้ววันวาเลนไทด์
วันของดอกไม้ช่อใหญ่และตุ๊กตาหมี
วันของการ์ดสวยๆกล่องดนตรี
วันของทอฟฟี่รูปหัวใจ
วันของนมตราหมีเพื่อคนที่คุณรัก
วันของกอสติสต์ที่ปักมาให้
วันของชอคโกแล๊ตให้ใครต่อใคร
วันของน้ำตาลถุงใหญ่วันของสีชมพู
แต่วันวาเลนไทน์
บางครั้งก็เดียวดาย ใครบ้างที่รู้
บอกรักใครๆ หวังให้ใส่ใจแลดู
ก็อย่าลืมรัก พ่อ แม่ ครู และผู้มีพระคุณ
5 กุมภาพันธ์ 2545 18:43 น.
ยังแคร์
ตื่นมาในตอนเช้า
นกปีกขาวตัวเก่า ส่งเสียง
แสงแดดสาดส่องริมระเบียง
แล้วก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความเดียวดาย
นานแล้วนะที่ลืมมองท้องฟ้า
เพิ่งรู้ว่ามันก็ไม่ได้สูญหาย
ฟ้ายังเป็นฟ้าแม้หัวใจเปล่าดาย
ฟ้ายังไม่ตายแม้ฉันร้องไห้แทบหมดลม
ฉันรักท้องฟ้า
มันไม่เคยเอาความปวดปร่ามาทับถม
มันไม่เคยทำให้ฉันต้องเจ็บจม
มันไม่เคยทำให้ฉันโง่งม เหมือนตอนรักเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ยังแคร์
ยิ้มไว้ ยิ้มไว้ นะเพื่อนรัก ^_^
ปัญหาหนักเราจะช่วยกันแก้ไข
ความอ่อนแอมันไม่ดีไม่ช่วยใคร
น้ำตาไหลก็ทำให้เสียใจได้อย่างเดียว
มองมา มองมา ที่ตรงนี้
แล้วอย่าบอกอีกนะว่าที่นี่มันโดดเดี่ยว
จำไว้ ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว
มิตรภาพผูกพันเกี่ยว เราอยู่ข้างเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ยังแคร์
ที่นั่นคือท้องฟ้า
เต็มไปด้วยความเหว่ว้าว่างเปล่า
ทั้งที่เคยมีดวงจันทร์มีดวงดาว
แต่กลับพบเพียงความเหงามาให้กัน
มันคงเป็นอย่างนี้สินะ
ไม่มีอะไรจะยั่งยืนได้ทั้งนั้น
ท้องฟ้าเคยมีดาวมีจันทร์
วันนี้แม้แต่ฝันยังไม่มี
ที่นี่คือตัวฉัน
ยืนอยู่อย่างไหวหวั่นอย่างนี้
แต่ความเจ็บคงไม่นาน ไม่กี่นาที
พรุ่งนี้ นะพรุ่งนี จะลืมเธอ