18 กุมภาพันธ์ 2545 23:02 น.
ยังแคร์
วันที่ร้องไห้
ยังแคร์
ในวันที่ฉันร้องไห้
ไม่เคยต้องการอะไรนอกจากภาพใครตรงหน้า
กลับมาได้ไหม ฉันจะลืมทุกคำร่ำลา
ยินดีหลอกตัวเองว่าเธอห่วงหา แม้มันไม่จริง
สายไปไหม
dokkoon
ในวันที่ห่างหายจากไกล
คิดถึงเธอใจจะขาดอย่างยิ่ง
สายไปไหมหากกลับไปสู้ความจริง
คำลาทุกสิ่งที่บอกไม่จริงหรอกตรงข้ามกับใจ
ขอบคุณพี่ดอกคูณค่ะ
ยังแคร์
ขอบคุณทุกกำลังใจ
ขอบคุณสำหรับไฟแห่งความหวัง
สัญญาว่าจะเติมพลัง
เพื่อก้าวออกจากความอ้างว้างด้วยตัวเอง
16 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
ยังแคร์
ให้ขออะไรจะไม่ขอ
มันมากพอ พอแล้วที่เธอให้
จะเลอเลิศแค่ไหนไม่สนใจ
ขาดเธอไปอะไรก็ไม่ดี
ให้หวังอะไรจะไม่หวัง
เพราะทุกอย่างมีครบแล้วที่คนนี้
รักที่ให้คือทุกสิ่งที่ฉันมี
และเพียงพอที่ชีวิตนี้จะต้องการ
ให้บอกอะไรจะไม่บอก
เพราะความรักจะไม่ออกมาจากคำขาน
หากอยากฟัง จงหลับตา จินตนาการ
เห็นไหม...มีคำหวาน อยากบอกเธอ
16 กุมภาพันธ์ 2545 20:38 น.
ยังแคร์
อ่านหนังสืออีกแล้วสิวันนี้
ต้องหัวฟูอีกทีแล้วสิฉัน
ทั้งเลข วิทย์ อังกฤษ ไทย สารพัน
เอามาวางเป็นชั้นๆแล้วเหนื่อยใจ
ใครกันหนอกำหนดว่าต้องอ่าน
ใครกันนะที่วานให้เอามาใช้
ใครกันหนอที่มาบังคับใจ
ใครกันนะที่อยากให้เรารู้มัน
สมองเราก็มีเพียงน้อยนิด
ทั้งชีวิตก็มีเพียงแค่นั้น
ท่องๆไป กากา แล้วลืมมัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันเพื่ออะไร
เคยมีคนบอกว่า..การเรียนนั้น
ทำให้เรามีคืนวันที่สดใส
ก็เอาเห่อะ เค้าสอนมาก็ทำไป
เผื่ออนาคตจะสดใสได้เหมือนกัน
เพราะความรู้คือแสงแห่งชีวิต
เป็นผู้ลิกขิตทุกความฝัน
เวลาอ่านหนังสือ ไม่กี่วัน
คือเวลาของชีวิตฉัน ที่สุขใจ
15 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ยังแคร์
มีค่า...แค่คนไกลห่าง
มาพบกันเมื่อว่างเมื่อเธอเหงา
มีความหมายแค่ฝุ่นบางเบา
ที่ไม่เคยเข้าไปอยู่ในใจ
มองกันเป็นเศษดอกหญ้า
จะสวยคุ้นตาได้เพียงเวลาไม่มีดอกไม้
ในยามที่เขาลืมเธอยามที่เธอไร้ใคร
นั่นเป็นโอกาสเดียวที่ฉันจะมีความหมายใดๆสำหรับเธอ
14 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ยังแคร์
ในวันที่ฉันร้องไห้
ไม่เคยต้องการอะไรนอกจากภาพใครตรงหน้า
กลับมาได้ไหม ฉันจะลืมทุกคำร่ำลา
ยินดีหลอกตัวเองว่าเธอห่วงหา แม้มันไม่จริง