12 มีนาคม 2545 10:33 น.
ยังแคร์
หัวใจมันวกวน
ชีวิตคนมันแปรเปลี่ยน
ความรักมักวนเวียน
แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือน้ำตา
เริ่มต้นที่ฉันเจ็บ
หนีมาเก็บความเจ็บล้า
แล้วเธอก็เข้ามา
หลอกให้กล้ารักอีกคราว
แล้วเธอก็จากไป
ทิ้งเอาไว้แค่ใจร้าว
กับวันอันนานยาว
เป็นเรื่องราวและบทเรียน
หัวใจมันวกวน
ชีวิตคนมันแปรเปลี่ยน
ความรักมักวนเวียน
แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือ..น้ำตา
9 มีนาคม 2545 14:09 น.
ยังแคร์
เมื่อหัวใจยังไม่หยุดเต้น
ความรักก็ไม่จำเป็นต้องหยุดไหว
เมื่อเธอยังชัดเจนที่กลางใจ
ทุกสิ่งจึงสดใสและงดงาม
ไม่จำเป็นต้องได้..ต้องครอบครอง
ไม่มีที่หนึ่ง..ที่สอง..หรือที่สาม
ขอรักเธอต่อไปแม้เจ็บแค่ไหนก็ตาม
ตราบที่ฟ้ายังมีวันเป็นสีครามฉันก็ขอติดตามไปรักเธอ
8 มีนาคม 2545 18:57 น.
ยังแคร์
เป็นเพียงความช้ำที่ฝังลึก
เป็นเพียงความรู้สึกที่อ่อนล้า
เป็นเพียงรอยร้าวในน้ำตา
เป็นเพียงความไร้ค่าของคนอ่อนแอ
เธอไม่จำเป็นต้องห่วงใย
ไม่จำเป็นต้องถามไถ่หรือแยแส
เพราะคนอย่างฉันไม่ต้องการใครดูแล
เพราะฉันก็แค่ตัวละครของความพ่ายแพ้ เท่านั้นเอง
25 กุมภาพันธ์ 2545 22:48 น.
ยังแคร์
ช่วยเลิกเอาเรื่องเก่าๆมาขุดคุ้ย
อย่าทำเป็นคุยกับใครๆว่าฉันห่วงหา
แต่ก่อนน่ะใช่เพราะเงาร้ายมันบังตา
มัวหลงคนบ้า...ถือสาคนเลว
ตอนนี้ตื่นแล้วจากความโง่
เหมือนได้โผล่ขึ้นมาจากเหว
เลิกใส่ใจ...สุภาพบุรุษชั้นเลว
ดับแล้วเปลวไฟ...ใจด้านชา
คนเห็นแก่ตัว...อย่างเธอ
อย่ามาให้เจอแม้แต่ชาติหน้า
เก็บเอาความร้ายของเธอกลับไปบูชา
ที่นี่ไม่ต้อนรับคนไร้น้ำยาที่ตายรังเดิม
19 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น.
ยังแคร์
แม่จ๋า...บนฟ้านั่นอะไร
แม่ตอบไม่ใช่ใครคือจันทร์เจ้า
แม่จ๋า...แล้วทำไมท่านมองเรา
แม่ตอบท่านจะเฝ้าหนูเข้านอน
แม่จ๋า...แล้วข้างจันทร์นั่นอะไร
แม่ตอบนั่นอย่างไรดาวสีอ่อน
แม่จ๋า...ทำไมดาวไม่เข้านอน
แม่ตอบรอลูกก่อนให้นิทรา
แม่จ๋า...แล้วนางฟ้าอยู่ที่ไหน
แม่ตอบท่านไม่ไกลจากท้องฟ้า
แม่จ๋า...แล้วเมื่อไหร่ท่านจะมา
แม่ตอบเมื่อหลับตาแล้วฝันดี
แม่จ๋า...แม่ต้องอยู่ข้างๆหนู
แม่ตอบ จ้ะแม่รู้ ไม่หน่ายหนี
แม่จ๋า...ราตรีสวัสดี
แม่ตอบจ้ะคืนนี้ฝันดีเอย...