14 เมษายน 2545 01:26 น.
ยังแคร์
นาฬิกายังเดินไปข้างหน้า
ภาพเธอยังเต็มตาในใจฉัน
แต้มรอยยิ้มด้วยร่องรอยความผูกพัน
เฝ้าคิดถึงคืนวันที่สุขใจ
แม้ไม่มีอีกแล้ว...ก็เคยมี
ชัดเจนดีในดวงตาที่สดใส
อบอุ่นในความเป็นเพื่อนและการให้อภัย
ขอบคุณเธอที่ยังอยู่ใกล้ แม้ไม่ใช่คนเดิม...
14 เมษายน 2545 01:12 น.
ยังแคร์
เมื่อเธอไม่ใส่ใจจะรับรู้
ฉันจะอยู่เพียงรอยเงาของข้างหลัง
รอจนกว่าเธอใส่ใจจะรับฟัง
เธอจะรู้ว่าฉันยัง จะรักเธอ
12 เมษายน 2545 21:36 น.
ยังแคร์
เมื่อชีวิตเหลือไว้แค่รอยฝัน
ความไหวหวั่นแต้มดวงตาให้พร่าไหว
ฉันก็รู้ตัวดีแล้วว่าควรไป
จะไม่อยู่เพื่อให้ใครเวทนา
เมื่อยืนอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่
ฉันก็น่าจะรู้ถึงคุณค่า
ไม่มีแล้วความหมายในสายตา
ในร่องรอยเย็นชายของตาใคร
เมื่อความรักทิ้งไว้แค่รอยรัก
ฉันก็ควรรู้จักความหมองไหม้
จากเธอ จากลา จากให้ไกล
แม้จะเจ็บจะจำไว้...ทำเพื่อเธอ
11 เมษายน 2545 11:45 น.
ยังแคร์
ฉันรู้ตัวแล้วว่าเป็นใคร
อย่าดีกับฉันเกินไปมันปวดร้าว
เย็นชากับฉันเพื่อบอกกันในทุกเรื่องราว
ทำให้รู้สิว่าเขา...มีค่าเพียงใด
จับมือเขาบอกรักเขาต่อหน้าฉัน
อย่าหลอกกันว่าฉันยังยิ่งใหญ่
เมื่อความจริงแค่ฝุ่นละอองใดๆ
ก็ยังมีค่ากว่าหนึ่งหัวใจที่รักเธอ
ฉันรู้ตัวแล้วว่าตลอดมาฉันเป็นฝ่ายผิด ความรักที่เกิดขึ้นช้าๆของฉัน มันแปรผันกลับความรักที่น้อยลงช้าๆของเธอ และเมื่อถึงจุดหนึ่งที่เธอกลายเป็นคนมีค่าในหัวใจ ฉันก็กลายเป็นคนไร้ค่าไปเสียแล้ว....รักเขาให้มากๆ รักษาความรักของเธอไว้ให้ชั่วชีวิต เพราะยังมีใครคนหนึ่งที่นี่ยอมเจ็บปวดเพื่อมัน...
7 เมษายน 2545 23:02 น.
ยังแคร์
เจ็บที่รักเธอแต่เธอไม่รัก
เจ็บที่รู้จักแต่ความอ่อนไหว
เจ็บที่น้ำตารินรดใจ
เจ็บที่สุดคือเขายังเป็นใครที่ไม่รักเธอ