27 กรกฎาคม 2545 21:09 น.
ยังแคร์
ฉันเดินทางจากมาเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง
มาทักทายความอ้างว้างเผื่อมันจะเป็นทางให้มองเห็น
มามองดูผู้คน..ที่ดิ้นรนจะอยู่จะเป็น
แล้วล้มตัวนอนเล่นท่ามกลางความเย็นของสายลม
เธอเดินทางจากไปเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง
ไปทักทายความอ้างว้างคลายปัญหาต่างๆที่ทับถม
ไปพบเจออิสระของชีวิต..เรียนรู้ความถูกผิดของอารมณ์
ไปสัมผัสความขม..ลบความหวานที่แสบคมให้ลางเลือน
เราต่างจากกันเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง
เอาความผูกพันที่ร่วมสร้างวางไว้บนสายใยบางๆแห่งคำว่าเพื่อน
เพิ่มความสวยงามให้หัวใจ..ไม่ต้องฝืนให้ความหวั่นไหวย้ำเตือน
สร้างโลกใบใหม่ให้ความรักที่มาเยือน..งดงาม
27 กรกฎาคม 2545 11:23 น.
ยังแคร์
ทุกวันนี้ฉันยังยืนอยู่กับความฝัน
ทางเดินของฉัน ยังคงไร้จุดหมาย
ยังคิดถึงภาพเก่าๆอย่างเปล่าดาย
เขาหนึ่งผู้ชาย ที่หัวใจได้ตายเมื่อจากลา
ซบหน้านิ่งเมื่อน้ำตาเริ่มไหวติงแล้วรินไหล
หนึ่งความรักหลุดลอยไปยากเกินไขว่คว้า
และทุกวันนี้ความฝันของฉันจึงเป็นความฝันแห่งน้ำตา
กับอนาคตที่รู้แค่ว่า ต้องยืนด้วยขาด้วยของตัวเอง
22 กรกฎาคม 2545 12:24 น.
ยังแคร์
ขอให้ความปารถนาของเธอจงเป็นไปได้
แม้การเดินทางจากนี้ไป..จะไม่มีใครคอยเคียงข้าง
ขอให้อิสระครั้งนี้..มอบสิ่งที่แสนดีบนเส้นทาง
ให้ความรักที่เบาบางคอยปกป้องความอ้างว้างที่พบเจอ
ขอให้เธอมีความสุขกับการเดินทางตามความฝัน
ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน..และอย่าลืมว่าฉันเป็นห่วงเสมอ
น้ำตาหยดนี้มอบให้คนดีพร้อมรอยยิ้มที่ยังเป็นของเธอ
ฉันจะรออยู่ตรงเส้นทางที่เราเคยเจอเพื่อจะยิ้มให้กับความฝันของเธอที่เป็นจริง
18 กรกฎาคม 2545 22:57 น.
ยังแคร์
ไม่ต้องบอกก็ได้ว่าเธอรักเขา
ความรักของเรา ไม่ต้องการมือที่สาม
เธอเคยสร้างภาพฝันของเราจนงดงาม
ได้โปรดอย่าให้มันกลายเป็นความร้าวรอน
เก็บคำพูดว่าเธอรักเขาไว้ได้ไหม
ให้ฉันเดินจากไปให้น้ำตาฉันหยุดไหลเสียก่อน
แล้วหลังจากนั้นฉันจะลืมผูกพันทุกเสี้ยวตอน
เธอรักเขา ฉันจะอวยพรจะเหยียบหัวใจจมตะกอน ลาเอง
17 กรกฎาคม 2545 20:03 น.
ยังแคร์
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น
ต่อให้วันเปลี่ยนคืนจนทุกสิ่งไม่เหมือนเก่า
โปรดจงรู้ไว้ว่าความรัก..มหัศจรรย์นักในใจของเรา
เพราะมันจะมีค่าเหมือนเก่า..เท่าเดิม