23 มิถุนายน 2550 23:06 น.
ยังเยาว์
วันนั้นออกจะเงียบเหงา
หลานๆ ก็ดูจะหายหน้าไปในวันที่สาม
นัยว่าเริ่มหมดสนุกกับน้า กับของฝากเสียแล้ว
ขณะที่นั่งเหงาคนเดียวที่บ้าน
เสียงเฮฮาแสนสนุกของเด็กๆ จากบ้านใกล้ก็ดังแว่วมา
หลานมีเพื่อนวัยเดียวกันอยู่ราว 4-5 คน
ไม่ว่าเช้า สาย บ่าย เย็น
เจ้าขบวนการสุดสนุก (และสุดแสบ) นี่ก็มารวมตัวกันได้ตลอด
เข้าใจว่าหลานก็คงสนุกกับเพื่อนวัยเดียวกันมากกว่า
แต่ก็อดหงุดหงิดหัวใจไม่ได้
แหม หลานจ๋า น้ามาไกลเชียวนะ ทิ้งกันแล้วเหรอ
ชั่วแวบ ก็เกิดความคิดชั่วร้ายแบบบริสุทธิ์เล็กๆ
อะฮ้า เราชวนหลานกับเพื่อนๆ ไปเดินเที่ยวกันดีกว่า