24 มกราคม 2550 12:33 น.
ยังเยาว์
ฉันเคยท้อผิดหวังนั่งร้องไห้
เหนื่อยล้าใจหวาดหวั่นถึงวันหน้า
คิดจะหยุดฝันแพ้แค่ปลายตา
หากปลายฟ้าแสงเรื่อสาดเจือใจ
...ว่าพรุ่งนี้อีกเช้าอย่าเศร้านัก
เมื่อหลายรักรอชื่นวันคืนใหม่
มีล้าบ้างบางทุกข์และสุขใจ
คละเคล้าไปตามสัจเพื่อวัดคน
อนาคตรุ่งรางวันข้างหน้า
คอยเราท้าผู้แข่งทุกแห่งหน
อาจครั้งคราวโดนปลุกความทุกข์ทน
แต่ดอกผลงามมอบสิ่งปลอบใจ
จะท้อบ้างเป็นไรมิใช่ผิด
เศร้าสะกิดน้ำตาคราหวั่นไหว
วางหน้าซึมซบเข่าทิ้งเศร้าใน
แล้วลุกใหม่ครั้งสองลองอีกที
ไม่แค่คุณหรือฉันอีกพันหมื่น
อดทนฝืนเศร้าสุขไปทุกที่
ด้วยเปี่ยมหวังพานพบบรรจบดี
ต่อชีวีด้วยฝันอันเพริศพราย
ท้อแท้ได้แต่อย่าถอยจงคอยท่า
ตาต่อตาอดทนจนล้าหาย
หยัดยืนแกร่งรอฝันในบั้นปลาย
ดั่งที่หมายคว้าฝันวันของเรา
...................................
แด่ ทุกหัวใจที่กำลังไขว่คว้าความฝัน
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ไม่สำคัญว่าคุณเป็นใคร
แต่หากคุณยังฮึดสู้ ทั้งที่หัวใจเหนื่อยล้าเต็มที
จะขอเป็นกำลังใจให้คุณ
เราอาจพานพบทั้งสิ่งดีและร้ายระหว่างทาง...
ท้อแท้บ้างกับการตามหาจุดมุ่งหมาย
มีสุข ทุกข์ หัวเราะ หรือร้องไห้
จะขอเป็นกำลังใจให้คุณ
ฉันอาจไม่ได้ส่งยิ้มให้ในวันที่คุณสุข
ไม่ได้ปลอบโยนในวันที่คุณเศร้า
ไม่ได้ร่วมหัวเราะในคืนวันอันรื่นรมย์
อาจเพราะ... เราเดินกันคนละเส้นทาง
หรืออาจเพราะ... เราต่างก็ไม่เคยรู้จัก
แต่ฉันก็จะขอเป็นกำลังให้คุณ
สู้ต่อไปนะคะ
บ้านใหม่
๑ นาฬิกา
๒๔ มกราคม ๒๕๕๐
8 มกราคม 2550 15:59 น.
ยังเยาว์
บอกมาตี้ ซึ่งซึ่งหน้า บ่ว่าดอก
แต่อย่าหลอก ลวงกัน มันสับสน
จักฮักจริง หรือลวงล่อ คนหนอคน
ไสเคยย้ำ สิฮักจน ชีพหล่นลา
เซาสาอ้าย ลำบากใจ ถ้าให้รับ
อย่าให้กลับ ช้ำลุกลาม มันถามหา
บ่อยากฟัง คำแก้โต ยามโทรมา
บ่อยากพ้อ ฮอดหน้า ไปสาไป
ตั้งไปฮัก ห่วงสาวใด๋ กะไปเถาะ
หยุดมาหยาม มาเยาะ หัวเราะใส่
บ่อยากเจ็บ พอแล้ว กับหัวใจ
เก็บเอาไว้ ก้อนบึ้ง บ่ดึงคืน
สิเซาผูก พันหัวใจ กับไผอีก
ขอหลบหลีก เรื่องรักหยุด มันสุดฝืน
ซ่อนน้ำตา ที่เคยไหล ในค่ำคืน
แอบสะอื้น บ่ให้เห็น เป็นคนแพ้
มาหนาวคัก แท้น้อลม สมน้ำหน้า
โหมพัดมา ล้อมขีด เข้ากรีดแผล
คืออยากย้ำ ตรึกตรองไว้ ในดวงแด
เขาบ่แคร์ เจ็บแล้วจำ เอ่ยคำลา
แค่ต้องเดิน ลำพัง พ่วงหวังเก่า
บ่มีเจ้า กะบ่ตาย ดอกอ้ายจ๋า
ยังยืนไหว ท่ามกลางโลก โชคชะตา
สู้ ปัญหา คนเดียวได้ ไม่ต้อง (กลับ) มา