31 กรกฎาคม 2548 21:35 น.
ยังเยาว์
มีนิ้วกลางวางไว้คลิกเมาส์ทางซ้าย
นิ้วโป้งย้ายพิมพ์แทนที่นิ้วชี้ต่อ
นิ้วนางยังใช้งานได้ไม่ต้องรอ
นิ้วก้อยอ้อนอยากจะขอช่วยอีกแรง
วันนี้ทำตัวซุ่มซ่ามเลยงามหน้า
ได้แผลมาปลายนิ้วชี้ที่จะแจ้ง
กว่าจะหยุดก็นานโขโอเลือดแดง
เลยหน้าแห้งหมดปัญญาหากลอนลง
เจ็บที่ปลายนิ้วชี้เมื่อคีย์แป้น
เลยต้องใช้นิ้วอื่นแทนเท่าประสงค์
ไม่ถนัดยังขัดขัดแต่บรรจง
เอากลอนลงจนได้ไว้บ้านกลอน
พลาสเตอร์ปิดไว้ก็หายเจ็บ
อยากเข้าเวบเลยต้องทนขนเจ็บซ่อน
ก็หัวใจรักจริงไม่อยากทิ้งกลอน
ขอเขียนก่อนแล้วจะนอนไม่อ้อนเลย
เขียนเสร็จก็คงต้องนอนจริงๆ ค่ะ
วันนี้ฝนตกปรอยๆ ทั้งวัน
อากาศก็ทำท่าว่าจะหนาวขึ้นอีก
เฮ้อ ... ต้องนอนห่มผ้า
วันอาทิตย์นี่เป็นวันหยุดจริงๆ ค่ะ
พักกาย พักใจ
29 กรกฎาคม 2548 22:35 น.
ยังเยาว์
ปากบอกว่าคนนี้ไม่รู้จัก
เขาคงทักคนผิดอย่าคิดสงสัย
พี่มันหล่อพ่อให้มาน่าปลื้มใจ
ดูสิน้องหล่อบรรลัยไม่บันยัง
น้องหน้าขาวสาวสวยเคยช่วยพี่
ส่วนคนนี้แค่รู้จักเลยทักมั่ง
คนนู้นเจอปีที่แล้วเลยแซวดัง
อย่าหลงฟังเขาแค่ล้อขอโห่ฮา
เขาคงเห็นว่าพี่มีน้องคู่
เลยตามดูว่าโชคดีมีวาสนา
ใจเย็นน้องอย่าขุ่นข้องเลยกานดา
รักแก้วตาคนเดียวไม่เหลียวใคร
ใจของพี่มันมีแค่สี่ห้อง
มอบให้น้องสามห้องครึ่งถึงอยู่ได้
อีกครึ่งห้องขอน้องไว้หายใจ
ต่อชีพไปให้รักน้องครองคู่เคียง
เอ่ยออกมาแต่ตาชายจ่ายสาวอื่น
ปากยังยื่นเจรจาว่าไม่เลี่ยง
แต่ตาหวานส่งออกไปใจลำเอียง
อยากแกะใจเป็นสี่เสี่ยงเอียงออกดู
มีกระพริบวิบวับกับคนนั้น
ตาเป็นมันจ้องค้างถ่างตาสู้
ปากยังหวานหว่านคำรักให้โฉมตรู
อยากจะรู้ใจพี่นี่ยังไง
ปากกับตาคุณพี่ขาให้มันแม่น
จะกอดแฟนหรือมองสาวเอาอย่างไหน
จะรักน้องหรือลองเลิกตัดสินใจ
ถ้าคิดออกบอกกันได้ไปอำเภอ
29 กรกฎาคม 2548 18:38 น.
ยังเยาว์
ดินอยู่ต่ำกว่าน้ำ ทะเล แท้เฮย
อุตส่าห์ขุดดินเก ท่วมไว้
กังหันช่วยถ่ายเท วิดปั่น น้ำนา
จึงมั่นคงอยู่ได้ เรียกว่า เนเธอร์แลนด์
แนะนำกันก่อนซักเล็กน้อยนะคะเกี่ยวกับประเทศ "เนเธอร์แลนด์"
หรือที่ส่วนใหญ่รู้จักกันในชื่อ "ฮอลแลนด์"
หรือที่เรียกว่า "ฮอลันดา" ในอดีตนั่นเองค่ะ
"กังหันลม" ถือเป็นเป็นสัญลักษณ์ของเนเธอร์แลนด์
เพราะในอดีตชาวดัตช์ สร้างเขื่อนกั้น ใช้กังหันวิดน้ำออกจากทะเล
เพื่อถมพื้นที่สร้างประเทศ
และปัจจุบันพื้นที่เกินกว่าครึ่งยังอยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเล
จึงมีคำกล่าวที่ว่า
"God created the world but the Dutch created the Netherlands"
พระเจ้าสร้างโลก แต่คนดัตช์เป็นผู้สร้างประเทศเนเธอร์แลนด์
ปัจจุบันกังหันลมแบบดั้งเดิมมีให้เห็นอยู่น้อยมาก
เพราะภายหลังมีการเปลี่ยนมาใช้กังหันที่ใช้เครื่องจักรแทน
และทุกวันนี้กังหันลมที่เหลืออยู่ได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
และจะเปิดใช้ หรือเดินเครื่องแสดงเฉพาะในวันสำคัญเท่านั้น
**หมายเหตุ
จากภาพเป็นกังหันลมเก่าแก่
ตั้งอยู่ที่เกาะอเมแลนด์ (Ameland)
เขตการปกครองฟรีส์แลนด์ (Friesland)
ประเทศเนเธอร์แลนด์ (The Netherlands)
26 กรกฎาคม 2548 21:48 น.
ยังเยาว์
บ่ได้ถือ ฐานะ มาเป็นใหญ่
บ่ร่ำรวย บ่สนใจ ดอกอ้ายจ๋า
เพียงฮักน้อง มั่นตรง คงเส้นวา
คือแต่ก่อน ที่เป็นมา ค่าเพียงพอ
เฮือนหลังน้อย เก่าเก่า เช่าเขาอยู่
บ่งามสู้ ผู้อื่น บ่ย่นย่อ
ขอมีเพียง อ้ายกับน้อง สองคนพอ
บ่คิดขอ สิ่งมากมาย ให้อ้ายจม
สองแขนคู่ สู้งาน บ่ย่านหนัก
เอาควมฮัก ปักหลัก เป็นคู่สม
เช็ดเหงื่ออ้าย ให้เหนื่อยหาย คลายเศร้าตรม
อยู่เคียงชม ทั้งทุกข์สุข ทุกคืนวัน
อย่าพึ่งท้อ รอวันหน้า ว่ากันใหม่
วันนี้ฮ้าย ช่วยทลาย เอาใจกั้น
สองมือกุม ให้แรงใจ กันและกัน
บ่เคยหวั่น หยันน้ำหน้า คำว่า จน
เพียงเราฮักกัน: ศิริพร อำไพพงษ์
บ่เป็นหยังดอกอ้าย ถ้าใจเรายังฮักกัน
แค่ความจนบีบคั้น บ่มีวันพรากเรา
น้องฮักอ้ายที่ใจ เป็นแจ่งใด๋ก็ฮักคือเก่า
ทรัพสินย์นอกกายเราอย่าเอามาเป็นปัญหา
ปรารถนาให้อ้ายมั่นใจฮักที่เรามี
สิ่งที่เจอวันนี้ ก็เคยเจอเรื่อยมา
น้องบ่เคยเปลี่ยนทาง อยู่เคียงข้างอ้ายทุกเวลา
เอียงแก้มซ้ายพิงบ่า บีบมือขวาคอยเติมแรงใจ
ขอเป็นช้างเท้าซ้าย ให้อ้ายเป็นช้างเท้าขวา
เคียงข้างกันเดินฝ่าปัญหาทุกอย่างสู้ไหว
อยู่ห้องเช่าเข้าปากซอยบ่เลิศลอยก็บ่น้อยใจ
ถ้าสองเราเคียงใกล้ อยู่ได้หัวใจบ่เหงา
บ่เป็นหยังดอกอ้าย ถ้าใจเรายังฮักกัน
ก้าวผ่านแรงบีบคั้น เพื่อรอวันของเรา
ขอให้อ้ายสู้ไป หนึ่งแรงใจให้อ้ายคือเก่า
เป็นสุขในทุกเรื่องราวขอเพียงเรามีใจฮักกัน
20 กรกฎาคม 2548 19:32 น.
ยังเยาว์
รางรางลบเลือนเหมือนจะจบ
เมื่อค้นพบจุดมุ่งหมายชายในฝัน
เพียงสงสารกลัวจะเหงาถ้าทิ้งกัน
เลยผูกพันด้วยคำหวานจารเส้นลง
สายตาเคยห่วงใยหายไปหมด
ความสัมพันธ์ที่งามงดกลับลืมหลง
คำสัญญาที่ให้มาไม่มั่นคง
ท้ายจบตรงเกือบลงเส้นเน้นที่ใจ
ยั้งมือไว้อดใจอย่าพึ่งวาด
ฝันนั้นอาจพลาดทางร้างร่ำไห้
เก็บดินสอพู่กันหันกลับไป
หยุดแรเงาลงเส้นใจว่ารักกัน
ที่เหลืออยู่เพียงเส้นจางค้างกลิ่นรัก
เส้นลายปักลงกลางใจคล้ายเย้ยหยัน
ว่าโง่เง่าตาบอดมานานวัน
ควรหยุดรั้นเอาแต่ใจได้เสียที