28 มีนาคม 2548 21:38 น.
ยังเยาว์
ในวันนี้หัวใจลูกมันอ่อนล้า
มีน้ำตาผิดหวังทั้งร้องไห้
อยากกลับสู่อ้อมกอดที่ห่างไกล
อยากกลับไปกอดแม่พ่อขอพลัง
แรงใจของลูกมันหดหาย
ไร้แรงกายปีนบันไดไต่ความหวัง
ฝันที่มีเลือนลบไม่พบทาง
ยิ่งกายห่างยิ่งท้อแท้แพ้หัวใจ
ก่อนเคยมีความฝันใฝ่ในใจนึก
ก่อนตรองตรึกหลากปัญหาก้าวหน้าต่อ
ก่อนเคยยิ้มรับอุปสรรคไม่แท้ท้อ
ก่อนแม่พ่อเคยปลุกปลอบมอบแรงใจ
หลายครั้งอยากยอมแพ้ซะง่ายๆ
แต่บอกใจวันหน้าต้องสู้ไหว
เป็นความหวังให้แม่พ่อพึ่งพิงไป
แม้ห่างไกลวันหนึ่งกลับสู่รักเดิม
ลูกสาวของพ่อแม่
27 มีนาคม 2548 13:55 น.
ยังเยาว์
กอดตัวเองในคืนหนาวใจร้าวสั่น
เมื่อวานวันเคยมีเขาคอยเคียงข้าง
มาเป็นห่วงเป็นใยบนเส้นทาง
ยามห่างร้างจึงร้าวรวดปวดหัวใจ
ในวันที่ฉันได้จากลามานั้น
หวิวไหวหวั่นเมื่อคิดถึงคนเคยใกล้
ยังไม่เคยเอ่ยปากบอกออกไป
เพราะกลัวเธอเปลี่ยนใจไม่เหมือนเดิม
กลัวสูญเสียความพันผูกที่แสนดี
กลัวสัมพันธ์ที่มีอาจหยุดเพิ่ม
กลัวสายตาอาทรที่คอยเติม
กลัวรักเริ่มรวนหายมลายไป
เพราะฉะนั้นวันนี้จะเลิกคิด
จะขอปิดหัวใจไม่คิดเพิ่ม
ฐานะเราพี่น้องกันอย่างเดิม
ไม่อาจเสริมเกินกว่าอย่ากังวล
25 มีนาคม 2548 21:47 น.
ยังเยาว์
เวบมาสเตอร์แนะมาว่าตรองก่อน
จะเขียนกลอนให้ดียากหนักหนา
ฉันทลักษณ์แลสัมผัสอย่าคลาดคลา
ให้ตรวจตราดูก่อนอย่านอนใจ
อนิจจาคิดมาแล้วน่าเศร้า
อันตัวเราเขียนกลอนไม่เอาไหน
ได้แต่คอยออกปากอย่างอยากใจ
เลยไม่ใคร่สนใจไต่ตรองงาน
กลัวกลั๊วกลัวกลัวท่านจะเซ็นเซอร์
แต่ถ้าเผลอคงแอบแสบประสาน
ถ้าท่านรู้คงบอกไม่ได้การ
โดนแบนงานคราวนี้ม้วยซวยจริงๆ