3 เมษายน 2548 17:34 น.
ยังเยาว์
เป็นอย่างไรสุขซำบายดีบ่แม่
คนเฒ่าแก่บ้านเฮาอยู่จั่งใด๋
ผู้ใหญ่บ้านเพิ่นผ่านดูแลไป
หรืออย่างไรบอกลูกให้ได้ฮู้
อยู่ทางนี้มีแต่หนาวจนจับจิต
ให้หวนคิดฮอดนาไปชั่วครู่
ตาจับจ้องมองกระดานตามคุณครู
หวังอุ้มชูชื่อบ้านด้วยการเรียน
อนาคตวาดไว้งามวิจิตร
แต่มืดมิดบางคราวเรื่องอ่านเขียน
แต่ก็คอยริเริ่มอย่าติเตียน
ด้วยใจเวียนหวนคิดติดท้องนา
ผืนนาเฮางามคือเก่าบ่น้อพ่อ
อย่าพึ่งท้อหากทำแล้วบ่เพิ่มค่า
หากเก็บเกี่ยวยังไม่ได้เลยราคา
เก็บรอท่าลูกไว้ในยุ้งเรา
สิกลับไปเยี่ยมบ้านคอยนานหน่อย
เวลาน้อยไปบ่บ่อยเหมือนใครเขา
ด้วยภาระหน้าที่คนยังเยาว์
กอบโกยเอาความฮู้คู่ความดี
คำพ่อสอนแม่สั่งยังจำได้
แม้อยู่ไกลอย่าลืมหลงให้คงที่
ให้สั่งสมหมั่นเฮ็ดแต่ความดี
เอาสิ่งนี้คุ้มครองตนพ้นภัยพาล
2 เมษายน 2548 19:52 น.
ยังเยาว์
...สมมติว่า...ฉันเป็น...ผู้หญิงบนดวงจันทร์...
แอบมองตรง ลงมา โลกมนุษย์
ชีวิตสุด เริงรื่น ชื่นหรรษา
บางครั้งดู แสนทุกข์ คลุกน้ำตา
บางเวลา ก็ดูเหงา เศร้ากะเกณฑ์
ผู้คนอยู่ มากมาย มีหลายหลาก
ทั้งทุกข์ยาก ร่ำรวย แลข้นเข็ญ
อีกทั้งมี ได้ดิบดี ขับรถเบนซ์
บ้างยังเข็น รถฟืน ฝืนทนงาน
ไม่เข้าใจ เป็นเยี่ยงใด นะมนุษย์
ชีวิตสุด ปลายทาง แค่ผันผ่าน
ต้องมีเจ็บ ทุกข์ตาย ไปตามกาล
แต่ยังพาล แข่งวิ่ง ชิงดีกัน
เมื่อหมดลม สิ่งใดเจ้า เอาตามติด
แม้ชีวิต ยังไม่อาจ จะกางกั้น
มีแต่ความ ดีงาม ก็เท่านั้น
ทรัพย์นับพัน มิอาจปัน ไปได้เลย
2 เมษายน 2548 07:44 น.
ยังเยาว์
พี่เดินมาทักทายคล้ายผูกมิตร.........เลยแอบคิดไปมาน่าคบก่อน
ความสัมพันธ์แรกนั้นแค่คนจร........ไม่อาวรณ์ห่วงหาว้าวุ่นใจ
นานวันผ่านใจประสานคนใกล้ชิด.....ผูกในจิตรย้ำคิดคนชิดใกล้
เป็นพี่น้องคอยดูแลคอยใส่ใจ..........ไม่เห็นหน้าก็ห่วงใยถามไถ่มา
บางครั้งแอบมองหาที่เก่าๆ..............ที่สองเราเคยประสบเคยพบหน้า
ที่ตรงนั้นเคยนั่งคุยจำนรรจา............เคยถามมาว่าทุกข์ใจเรื่องใดกัน
ใจที่มีอ่อนไหวไปกับพี่...................ยิ่งค้นพบสิ่งดีๆ ที่มีนั่น
ไม่หวานซึ้งตรึงใจแต่ซึ้งมัน...........ไม่แปรผันเปี่ยมในจากใจจริง
ถึงวันลาน่าใจหายต้องจำจาก...........บอกลำบากความรู้สึกสับสนยิ่ง
อยากถามความรู้สึกที่ประวิง...........ไม่อยากทิ้งหัวใจให้ไกลตัว
จากมาไกลแสนไกลใจหวั่นๆ..........ยิ่งนานวันพี่ห่างหายหวั่นไปทั่ว
แม้สัญญาที่ติดมาย้ำอย่ากลัว..........แต่ใจมัวซ้ำคิดพินิจความ
ก่อนจากมาพี่บอกว่ายังรอข่าว..........ถ้าเงียบเหงาสับสนเมล์มาถาม
หากเหน็บหนาวยังไงให้โทรตาม......อย่าวู่วามทำอะไรตามใจตน
แต่วันนี้เงียบหายไปนานแล้ว..........ไม่เห็นแววคนห่วงเลยซักหน
อยากให้รู้ใจดวงนี้มันกังวล..............แสนสับสนเพราะทุ่มเทไปทั้งใจ
หายไปนานจนใจบอกให้เลิกคิด.....ไม่มีเขาชีวิตก็อยู่ได้
ก่อนหน้านี้อยู่ลำพังไม่เห็นตาย........อย่างมงายกับรักที่ไม่มีจริง
พอจะลืมไปได้พี่หวนกลับ................มาบอกปรับขอโทษที่ในทุกสิ่ง
คิดไปมาพี่นั้นผิดจริงๆ.....................ละทุกสิ่งเพื่อกลับมาอย่าลาใจ
แล้วน้ำตามันก็หลั่งไหล..................จะกลับมาทำไมให้พบใหม่
ยามที่เหงาท้อแท้ไม่มีใคร...............หนูต้องเดินเดียวดายพี่ไม่แล
ขอร้องกลับไปซะเถอะนะ...............ไม่ต้องละลืมใส่ใจอย่าแยแส
วันนี้พร้อมเดินไปกับใจอ่อนแอ........จะไม่แพ้ให้ห่วงว่าจะล้าแรง
ไม่รักจริงก็ไม่ต้องสงสาร................ไม่ต้องการพี่คนเดิมที่เสแสร้ง
ไม่ต้องทำว่าห่วงอย่าระแวง.............ไม่ต้องแกล้งใส่ใจหรือใยดี...
1 เมษายน 2548 14:12 น.
ยังเยาว์
ลูกร้องไห้โยเย
แม่กล่อมเห่ไกวเปลไว
สองมือโอบอุ้มให้
เจ้าเติบใหญ่มาเป็นคน
เสียงออดอ้อนจากเจ้า
ช่วยปัดเป่าจากทุกข์ทน
เพียงเห็นเจ้ายิ้มยล
สุขจนล้นท่วมหัวใจ
ยามเจ้าเจ็บป่วยมา
เฝ้าเยียวยาดูแลไข้
รักเจ้ายิ่งสิ่งใด
ละชีพให้แม่ยินดี
คราเจ้านั้นเติบใหญ่
จากแม่ไปตามวิถี
ล้มลุกคลุกคลานที่
ยามไม่มีแม่ประคอง
แม่คอยอยู่เบื้องหลัง
ด้วยความหวังคอยเฝ้ามอง
มองทางอย่างตริตรอง
คอยร่ำร้องลูกมาเยือน
ยามนี้แม่แก่เฒ่า
แล้วใยเจ้ากลับลับเลื่อน
คอยวันเจ้ากลับเรือน
มาเยือนแม่ซึ่งแก่ตัว
31 มีนาคม 2548 22:20 น.
ยังเยาว์
นั่งรอคอยใจลอยดวงตาแป๋ว
คอยนานแล้วแสนนานเธอไม่โผล่
มือซ้ายหอบเสื้อผ้าหลายกิโล
อพิโธ่มือขวายุ่งรุงตุงนัง
รอคอยนาทีนี้มานานแล้ว
แต่ไม่แคล้วยังต้องคอยมาหลายตั้ง
เดินกลับไปกลับมาอยู่หลายครั้ง
ไม่อาจยั้งหัวใจให้รอกัน
เธอก็รู้ดีว่าฉันรอ...
ทำไมหนอยังให้รออยู่อย่างนั้น
หรือเธอหมดแล้วนะความผูกพัน
สำหรับฉันเธอสำคัญกว่าใครๆ
เพราะฉันขาดขาดเธอไม่ได้
แม้นต่อให้ตู้เย็นเสียไม่หวั่นไหว
โทรทัศน์ฮีสเตอร์จะพังไป
ถึงยังไงขอเธอไว้แค่เครื่องเดียว
เจ้าเครื่องซักผ้าตัวน้อยๆ
อยากให้ค่อยเร่งแรงปั่นหลายเร็วเที่ยว
รีบๆ นะรอซักอยู่นานเชียว
ซักประเดี๋ยวมาดูใหม่ให้เสร็จทัน
Lovers
0 คน เลิฟยังเยาว์
หน้าส่วนตัว
901
