11 กันยายน 2548 13:50 น.

ยืม

ขอยืมมือ อุ่นไอ ไว้กุมกอบ
แทนคำตอบ ที่มอบมา ว่าเคียงใกล้
เดินเคียงข้าง ร่วมทางสู้ อยู่ไม่ไกล
ถ่ายโอนทุกข์ ทางใจ ให้สร่างซา

เพราะมันหนาว มันเหน็บ จนเจ็บหนัก
เพราะขาดรัก ห่วงอาทร ตอนโหยหา
เพราะอ่อนใจ จนไหวหวั่น บางเวลา
เพราะเหนื่อยล้า จนเจียนจุก ทุกข์รันโรม

ขอยืมไหล่ ไว้ซบ เมื่อพบเศร้า
พอบรรเทา ความหนักหนา ที่ถาโถม
เพียงคำแผ่ว แว่วมา ปลอบประโลม
ทุกข์ท้อโหม คงแรงล้า ลาจากพลัน

เพราะทางเดิน ไม่ง่าย คล้ายที่คิด
เพราะชีวิต คิดไว้ ไม่ถึงฝัน
เพราะอดีต อนาคต ปัจจุบัน
เพราะแพ้พ่าย จิตรั้น บั่นทอนทรวง

ขอยืมแขน มาโอบอุ้ม คุ้มชีวิต
ซุกความคิด ปล่อยทุกข์ใจ ที่ใหญ่หลวง
แล้วจะลุก ก้าวไป ใจหนึ่งดวง
ประกาศทวง ความกล้า มาหลอมเอา

เพราะอยู่ไกล ทำได้ เพียงแค่คิด
เพราะสะกิด ความรู้สึก ผนึกเข้า
เพราะคิดถึง จึงไม่อาจ คาดและเดา
เพราะยังเยาว์ มิทานทุกข์ ที่รุกราน

1627

love

comment

9 กันยายน 2548 13:29 น.

มรสุม

ยังเยาว์

คลื่นซัดโหมเข้าโถมหาดสาดชายฝั่ง
ฟ้าร้องดังเลื่อนลั่นสนั่นไหว
มืดมัวหม่นดินน้ำฟ้ายิ่งล้าใจ
ทดท้อแท้อย่างใครใครเคยบอกมา

ซุกตัวใต้ผ้าห่มเหมือนซมไข้
ยิ่งเบื้อใบ้หลบไปไม่พบหน้า
หมดแรงเดินมีแต่เศร้าเคล้าน้ำตา
เหมืนดั่งซ่อนกายาใต้ฟ้าดำ

ไม่เข้าใจทำไมจึงต้องทุกข์
แต่ยามสุขสั้นนักมักถลำ
คราวทุกข์ท้อทดใจไม่ได้ทำ
จึงต้องช้ำกล้ำกลืนฝืนอดทน

มรสุมผ่านพัดมาท้ามนุษย์
จะกล้าก้าวฤาหยุดฉุดรั้งผล
กล้าพอไหมให้คิดพินิจตน
ยอมอับจนหรือจะสู้ให้รู้ที

บ้าน ๒๗
๑ กันยายน ๒๕๔๘

995

love

comment

8 กันยายน 2548 13:48 น.

ถึงลูกสาวของพ่อ

ยังเยาว์

พ่อยังรอ แม่ยังห่วง ดวงใจเจ้า
กลัวลูกเหงา เศร้าและท้อ ที่ก่อหวัง
วันลูกล้ม ยามลูกยา ล้ากำลัง
หมดพลัง อย่าพึ่งท้อ พ่ออวยพร

ห่วงตัวเอง ดูแล แยแสบ้าง
อย่าทิ้งขว้าง ความมุ่งมั่น เคยหมั่นสอน
เรื่องข้าวปลา หาบำรุง อย่านิ่งนอน
สุขภาพ มาก่อน อาทรตน

เรียนหนักไหม อย่างไรบ้าง บอกทางบ้าน
อย่าให้แม่ คอยนาน วานบอกผล
ลูกไม่เก่ง พ่อไม่ว่า อย่ากังวล
เพียงเจ้าทน ทุ่มเทเท่า เจ้านั้นมี

ใช่ทุกคน ทนทำได้ ความสำเร็จ
ผ่านร้อยเจ็ด หนาวท้อ รอทุกที่
คนได้มา แลกเหนื่อยล้า ท้าถือดี
เขาจึงมี วันนี้ได้ ให้เจ้าจำ

อีกหลายล้าน หาญแข่ง และแกร่งได้
คนสู้ไหว ใจมั่น เคยกลืนกล้ำ
หากแต่ผล ที่ได้มา ควรค่าคำ
อย่ากลัวช้ำ เลยลูก ลุกสู้ไป

พ่อคิดถึง แม่คิดถึง พี่คิดถึง
ยังคำนึง บ่นพร่ำหา คราเคยใกล้
ไกลกับเจ้า แค่ไหน ก็ใกล้ใจ
รักลูกแน่ แน่นทรวงใน ไม่ลบลืม

1789

love

comment

21 สิงหาคม 2548 17:55 น.

ฮักน้องตอนเมา

ยังเยาว์

อ้ายโซเซ เดินตาม ถามฮอดบ้าน
ว่าหนีงาน เลี้ยงอ้าย มาเฮ็ดหยัง
หรือว่าเจ้า อยากถิ่มอ้าย หน่ายจนซัง
น้องได้ฟัง น้ำตาร่วง ทวงคำวน

อ้ายฮู้บ่ ฮักอ้าย หลายปีแล้ว
บ่เห็นแวว ว่าอ้ายฮัก เลยสักหน
ยามเฮียงเหล้า น้ำเมาหก ถึงยกตน
ว่าเป็นคน ที่อ้ายฮัก รักเสียจริง

ยามอ้ายดี มีบ่อ้าย สนใจน้อง
ที่เคยบอก หยอกว่าจอง แค่กลอกกลิ้ง
เคยดูแล บ่มีแล้ว ไหล่เคยพิง
น้ำเมาสิง หัวใจอ้าย คลายรักลง

ถึงยามเมา เฮารักกัน มั่นในอก
น้ำตาตก อกช้ำ ทำใจหลง
กว่าจะรู้ กว่าจะซึ้ง ถึงกับงง
บ่มั่นคง ลงหลัก ให้ปักใจ

เป็นกับแกล้ม แซมวงเหล้า แม่นบ่อ้าย
บ่ได้ดี มีค่าหมาย กับผู้ใด๋
เป็นแค่คน ทนแอบฮัก อยู่ข้างใจ
หมดเวลา ลาเหล้าไป ก็ไม่แล

พอสาอ้าย เซาสาอ้าย อายเจ้าของ
ตอนนี้น้อง รู้แล้วหนา อย่าแยแส
ไปสาอ้าย หาคนใหม่ มาดูแล
น้องยอมถูก ลอยแพ แพ้ผู้เดียว

ฮักน้องตอนเมา
ดอกรัก ดวงมาลา

คันอ้ายบ่เมาคือสิบ่โทรมา
กินเหล้าแล้วแจ่งโทรหา
เอิ้นให้มาเป็นเพื่อนแก้เหงา
บ่มีดีกรีคือสิบ่คิดฮอดเฮา
ฮักน้องก็เมื่อตอนเมา
เอิ้นมานั่งเฝ้าเอาอกเอาใจ

บัดยามบ่เมาโทรหากะบ่รับสาย
ฝากข้อความก็เงียบหาย
จักว่าอ้ายไปอยู่แจใด๋
อยากพ้อหน้า บางวันก็ต้องทำใจ
รออ้ายติดนิสัย
คันเมายามใด๋แจ่งคิดฮอดเฮา

โทรมาโลดดอก เว้าบ่ยอมวางหู
เอิ้นมาอวดหมู่ให้เค้าฮู้อยู่ในวงเหล้า
เอ่ยคำฮัก ฮักหลายตอนที่พี่เมา
บ่อึดแต่แนวสิเว้า ย้องยอเฮาคือคนสำคัญ

ยามบ่กินเหล้าในใจคงไม่มีน้อง
คงเก็บไว้เพียงสำรองอารมณ์นี้จะต้องมีฉัน
มาเป็นกับแกล้มผสมโซดาให้อ้ายสุขสันต์
ได้รักแค่เพียงบางวัน
ได้เห็นหน้ากันแค่วันพี่เมา

3976

love

comment

19 สิงหาคม 2548 21:13 น.