5 เมษายน 2545 16:04 น.
ยอดหญ้า
เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน
คำหวานหวานไม่เคยพูดกัน
ทุกทุกวันเราก็เอาแต่เถียง
จึงเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน
จนวันนี้สิ่งที่ฉันเห็น
มันเป็นภาพเธอให้ดอกไม้ใครคนนั้น
นั่นคือหลักฐานสำคัญ
ที่ฉันมั่นใจว่าชอบเธอ
ฉันเป็นได้เพียงเพื่อนเท่านั้น
ที่หลายคนเรียกกันว่าเกลอ
และไม่เว้นแต่ตัวเธอ
ืที่ไม่เผลอคิดอื่นไกล
ทำใจยอมรับแม้ต้องฝืน
แม้เวลาที่ยืนอยู่ใกล้ใกล้
ได้แค่ตัวแต่หัวใจ
มันโลดแล่นไปไกลเกินกลับมา
4 เมษายน 2545 12:00 น.
ยอดหญ้า
กว่าจะมาถึงวันนี้
วันที่ฉันกล้าบอกรักเธอ
ฉันเกือบเป็นคนเพ้อเจ้อ
ต้องยอมเออออเรื่อยมา
แต่คำที่เธอเฉลย
ทำให้ฉันไม่นึกเลยว่า
สิ่งที่เธอกล้าบอกมา
เธอพูดว่าผมเป็นกระเทย
4 เมษายน 2545 10:04 น.
ยอดหญ้า
อีกไม่กี่วัน
จอมขวัญต้องไป
ปล่อยน้องเอาไว้
เศร้าใจนักหนา
ศึกรบยิ่งใหญ่
ต้องไปให้ทันเวลา
อย่ามัวชักช้า
หลายชีวาต้องตาย
ศึกรักข้างนี้
พี่จำต้องไป
ขอน้องอย่าหวั่นไหว
คอยเจ้าหัวใจกลับมา
กลับจากศึกรบ
พี่คงได้พบขวัญตา
แต่ทำไมเล่าหนา
ข้างกายาน้องมีชายอีกคน
4 เมษายน 2545 09:50 น.
ยอดหญ้า
ต้องใช้เวลานานแค่ไหน
จึงชนะใจคนดีได้หนา
หรือฉันต้องคอยจนกว่า
วันที่เธอมาบอกลากัน
เธอให้แค่คำว่าเพื่อน
ย้ำเตือนอยู่ในใจฉัน
ทำไมเธอไม่มองมัน
มองสิ่งที่ฉันจะบอกเธอ
ว่าเพื่อนของเธอคนนี้
คนที่เธอให้ความสนิท
เป็นได้เพียงคนใกล้ชิด
แต่ไม่มีสิทธิ์เป็นแฟน
ฉันจึงรู้และเข้าใจ
ว่าทำยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้
เหลืออีกสองวันที่ต้องทำใจ
เมื่อเธอบอกว่าต้องไปแต่งงาน
3 เมษายน 2545 13:26 น.
ยอดหญ้า
ใบไม้ที่ไหวปลิว
ลอยละลิ่วหน้าใจหาย
เหมือนใจที่สลาย
พร้อมกับกายที่อ่อนแรง
กี่ฝนที่กรำมา
สู้ยิบตาไม่ถอยหนี
ผ่านร้อนมากี่ปี
โอ้ชีวีอนิจจัง
ที่ทำไปทุกอย่าง
คิดว่าร่างนั้นแข็งแรง
เหมือนฟ้ามากลั่นแกล้ง
โดนสาปแช่งอีกหรือเรา
ชีวิตคืออนิจจัง
อย่าพะวังหลงลืมตัว
ไม่ว่าดีหรือชั่ว
ทุกถ้วนทั่วก็ต้องตาย
หน้าส่วนตัว
490
