24 สิงหาคม 2547 23:17 น.
ยวน พระบาท
- รักเราร้างลาลอยริ้วละล่อง
รักเราท่องย่องไปในไพรสณฑ์
รักเราลอยลิบลับกลับกังวล
รักเรายับอับจนลงกลางทาง
- สุดที่รักมักจากถูกพรากรัก
สุดที่รักมักโดนกักกันรักห่าง
สุดที่รักมักโดนลักประจักษ์ลาง
สุดที่รักมักหายห่างวางวิญญาณ
- เราอ้างว้างว่างวังเวงวังวนจิต
เคยมืดมิดจิตมืดมนจนสังขาร
เปรียบเปลี่ยวเปล่าเฝ้าเดียวดายทุกยามกาล
เศร้าโศกซ้ำย่ำยีตามตนตามตาย
- ขาดเธอไปใจเหี่ยวเฉาเราว้าวุ่น
ขาดเธอไปใจจับฉุนจุ่นฉิบหาย
ขาดเธอไปใจเว้งว้างว่างวางวาย
ขาดเธอไปใจละลายมลายครัน
T_T T_T T__T T_T T_T T_T T_T T__T T_T T_T
22 สิงหาคม 2547 22:56 น.
ยวน พระบาท
--- รักเริ่มระร้าวร้าง
บ่มิปางจะวางวาย
ร้อนรุ่มระรนระแคะระคาย
จะจะจ้าจะแจ่มใจ
--- จินต์จิตนะนิดน้อย
ปะตะนอยคละเพลิงไฟ
ปวดแสบสะดุ้งสกนธ์ไป
อริใคร่จะปรีดา
--- ข้าคร้าน ณ ขื่นขม
จำจะจมปะทุกขา
นำสุขละลายรมยพา
บ่มิหายกะคลายที
10 สิงหาคม 2547 22:23 น.
ยวน พระบาท
--- เพราะเหตุใดจิตใจจึงไร้รัก
เพราะเหตุใดจิตใจจักหารักใหม่
เพราะเหตุใดจิตใจฉันหวาดหวั่นไป
เพราะเหตุใดจิตใจไร้ไออารมณ์
--- มันลึกไปใจห่วงไร้ดวงจิต
มันมืดมิดคิดไกลหาได้สม
มันหว้าวุ่นขุ่นข้องขอลองทน
มันสับสนปนเปปะเอวัง
--- ใครใคร่คบพบฉันขวัญผวา
ใครใคร่พูดพูดจาก็หาขลัง
ใครใคร่ค้าฆ่ากันหาจริงจัง
ใครใครรักรักยังผุพังไป
--- เศร้าโศกจิตคิดถึงคะนึงหา
เศร้าโศกามาไปใจหวั่นไหว
เศร้าโศกสุขทุกข์กายก็หายไว
เศร้าโศกใจใคร่หายได้แม้ตายตาม
--- ดูเว้งว่างห่างสุขพบทุกขา
ดูเว้นว่างห่างกายาจักหาถาม
ดูวังวนจนทุกข์ทุกทุกข์มา
ดูกังขาหาดีได้วายชีวา
--- ความสงบจักประสบพบที่ไหน
ความสุขใจในจิตต้องคิดหา
ความสบายมันหายกระจายลา
ความปรีดาจากข้าไปป่ามา
--- ป่าวงกตคดเคี้ยวและเลี้ยวลด
ป่ากบฏหมดสิ้นทิ้งมังสา
ป่าเปียกฝนทนทุกข์ทุกสิ่งมา
ป่าไม่พอขออีกท่าข้าขอลา
--- ใจคนวกลดเลี้ยวและเคี้ยวคด
ใจคนโต้โป้ปดมดมุสา
ใจคนร้ายมายมากยังลากมา
ใจคนนี้บาปหนาอย่าว่าเลือน
--- ถูกเธอทิ้งทนทุกข์อยู่ทุกเมื่อ
ถูกเธอเบื่อเมื่อลองต้องของเพื่อน
ถูกเธอโกรธโหดร้ายไม่ตักเตือน
ถูกเธอสวมเขาเกลื่อนกลาดดาษดา
หน้าส่วนตัว
1710
