แม่น้ำ

ม้าลาย

1
น้ำตาฟ้าหยาดเย็นเป็นสายฝน
ชโลมโลกฉลักชลบนผืนหล้า
พรุน้ำพุพรายพื้นผุดขึ้นมา
สร้างสายธารศรัทธาสถาพร 

เรียกเธอธารเวลาปฐมวัย 
กำเนิดใต้หินแกร่งแห่งสิงขร
แผ่แพรพรรณพฤกษ์ไพรรากไชชอน
แทรกซับซ้อนยึดแน่นพื้นแผ่นดิน 

นาฏลีลาร่ายรำลำนำโลก
กลืนทุกข์โศกสรรค์เพลงบรรเลงศิลป์
เสียงหัวเราะใสใสในน้ำริน
เซาะแก่งหินสึกเห็นเป็นเศษทราย 

จากเขาสูงเสียดฟ้าลงมาพื้น
ลืมตาตื่นพบสีสันอันหลากหลาย
ทิ้งศักดิ์สูงตรงต่ำเพื่อทำลาย
หรือยักย้ายทางผ่อนลดทอนแรง 

จากครรภ์แม่พระธรณีอันบริสุทธิ์ 
จากตาน้ำต่ำผุดสู่พรายแสง
จากฟากฟ้าหลั่งไหลมาไล่แล้ง
เธอเปลี่ยนแปลงโลกนี้แล้วนิรันดร์ 

2
รินสายธารสานรุ้งบนทุ่งกว้าง
กิ่งใบสร้างกลีบสวยด้วยสีสัน
เลื่อมเหลือบลายล้อแสงแห่งตะวัน
สะท้อนดวงสุริยันเป็นพันดาว 

ฟองคลื่นวนเวียนคลั่งในวังน้ำ
ทะมื่นดำขอบกระแสขลิบแพรขาว
ตื้นในความล้ำลึกแห่งเรื่องราว
ของวัยสาวปริศนาหลากอารมณ์ 

เร็วและร้อนแรงไหลในห้วงลึก
แพรวผลึกเพชรเร้นเส้นไรผม
สะบัดพลิ้วเรี่ยพื้นดุจผืนพรม
แผ่สยายรับสายลมก้มจุมพิต 

ชโลมทิพย์ชุ่มชื้นฉ่ำพื้นหญ้า
ละลายหล้าระริกเพียงพลิกบิด
เสียดกออ้อไซ้แอบอิงแนบชิด
กำเนิดสรรพชีวิตเป็นอัศจรรย์ 

ทอดกายจากขอบฟ้าจรดขอบฟ้า
พลิกแผ่นพื้นพสุธาสู่สรวงสวรรค์
ใต้ดวงเพชรเม็ดใหญ่ในแสงวัน 
ทรงกลดสรรพสีสันอัญมณี 

3
โอบแผ่นดินอุ้มแผ่นฟ้าแนบหน้าอก
อาบอุทกท้นสุขไปทุกที่
คือพรหมโลกคือมารดาคือวารี
คือเกษียรชุบชีวีวสุธา 

สะท้อนฟ้าทั้งฟ้าในตาโศก
สะเทือนโลกผลักโคลนคลั่งโถมถั่งหล้า
หลั่งน้ำตาให้จำหยดน้ำตา
เมื่อโทษทัณฑ์มารดาสอนบทเรียน 

สลักโลกเป็นลวดลายแห่งสายน้ำ
เป็นเมืองเป็นป่าถ้ำตามเธอเขียน
สลักฟ้าด้วยไอวนไหลเวียน
เป็นเมฆเปลี่ยนปั้นไปในสายลม 

ไหลเรื่อยชะละลายหลายชีวิต
ชำระผิดบาปสรงลงผสม
กลืนโสโครกขุ่นเหม็นเป็นโคลนตม
กลั้วโสมมซากเน่าคละเคล้ามา 

เป็นพยานรักร้ายของชายหญิง
ผู้ดำดิ่งปลิดปลงลงต่อหน้า
ลำน้ำเลือดหลั่งตามด้วยน้ำตา
พร้อมข้อคิดปริศนาใครฆ่าใคร 

มือน้อยน้อยลอยประทีปอธิษฐาน
คืนเพ็ญทาบสะท้อนธารสะท้านไหว
ลอยฝากถ้อยร้อยพันเหล่านั้นไป
ทิ้งดอกไม้เน่าจมถมลำน้ำ 

ธารเวลาล่องไหลวัยชีวิต
ถูกหรือผิดสูงส่งไหลลงต่ำ
เคยสวยใสขุ่นเห็นเป็นน้ำครำ
ขื่นในคืนฟ้าดำใต้เงาดาว 

มีสวรรค์มีนรกในอกแม่
เพียบรอยแผลเก็บไว้ไม่บอกกล่าว
ทุกอณูธุลีมีเรื่องราว
อันสืบสาวย้อนได้หลายโกฏิปี 

พาท่อนไม้ลอยหลงส่งถึงฝั่ง
จมของเล่นผุพัง-เรือสังกะสี
คติคำเวลาคือวารี
ที่สุดทางสายนทีชีวิตคน 

รอความฝันกลั่นมาจากฟ้ากว้าง
เจือโศกจางด้วยเกล็ดแห่งเม็ดฝน
สุหร่ายโรยโปรยทิพย์ทั่วผืนชล
ชำระล้างร่างท้นทุกขเวทนา 

ทิ้งตะกอนถมฝากปากแม่น้ำ
ถึงสัจธรรมแท้แห่งการแสวงหา
พ้นภาระสนองพื้นพสุธา
สู่ห้วงมหาสมุทรล้อมอุ่นอ้อมใจ 

เป็นนางฟ้าโปรยฝนอยู่บนฟ้า
หรือผุดมาจากหมกนรกไหน
โลกเตรียมทางเพื่อเธอเสมอไป
จากทาสจนเป็นไทชั่วนิรันดร์