29 มิถุนายน 2549 12:16 น.
ม้าลาย
ในจอเงียบภาพแจ้งแสดงเสียง
จะยุ่งเพื่อหลบเลี่ยงอีกเพียงไหน
ส่งภาพยิ้มน้ำตาบ่าข้างใน
เก็บหัวใจคิดว่าพ้นหรือคนดี
ชุ่มทั้งสองดวงตาแล้วหมาน้อย
มองละห้อยหวั่นมิตรจะคิดหนี
คิดถึงนะยังย้ำทุกคำนี้
ทุกราตรีแม้ทว่าทิวาเยือน
มีงานด่วน ยุ่งน่ะ ก็กะแล้ว
เฝ้าไร่แห้ววันนี้ไม่มีเพื่อน
ยุ่งนะยุ่งแทบตายมาหลายเดือน
ก็ยังยุ่งเหมือนเหมือนจะบอกลา
ต้องอาบน้ำสางขนมาทนง้อ
แต่งกลอนพ้อแสนเสร่อเสนอหน้า
รักติดหล่มจมใจใต้น้ำตา
นั่งมองฟ้ามองฝนวนนับดาว
นับจากหนึ่งถึงสิบกระพริบวาบ
แก้มก็อาบน้ำตาพาร้อนผ่าว
ลืมทุกทีเริ่มใหม่ไปทุกคราว
นับไม่ถ้วนนอนหนาวเฝ้าพระจันทร์
อยากจะส่งหัวใจไปช่วยยืด
แต้มฟ้ามืดหายยุ่งเห็นเป็นสีสัน
ก็ยังคอยตลอดมาไม่ว่ากัน
นั่งนับวันนับคืนคอยชื่นใจ
5 มิถุนายน 2549 19:27 น.
ม้าลาย
กลางลมแรงแสงดาวยังพราวใส
แต่ในใจฝืนสู้พายุฝน
ความซื่อตรงอยู่ไหนหนอใจคน
สร้างเหตุผลสารพันมาบรรยาย
คุกเข่าลงยอมแพ้แค่วันนี้
ในวันที่ถูกหยามสิ้นความหมาย
กายคงหมือนอยู่เคียงก็เพียงกาย
แต่ชีวิตคือตายทั้งหายใจ
หากสักวันจักไขใจเธอออก
จากเปลือกนอกมองเห็นเป็นภาพไหน
สิ่งเร้นลับซับซ้อนซ่อนภายใน
ดี-ร้ายให้รู้เห็นเช่นเดียวกัน
ก่อนเราเดินคนละทางไปข้างหน้า
สิ้นสุดแสงศรัทธาแห่งเธอ-ฉัน
ก่อนขีดโค้งขอบฟ้าดับตาวัน
ดับความรักความฝันไม่เหลือดี
การต่อสู้ครั้งใหม่ยังไม่จบ
ในศึกรบหาญหักแข่งศักดิ์ศรี
เริ่มสงครามความรักจากวันนี้
จงรู้ไว้จะไม่มีการเลิกรา
ใจอ่านใจให้ฟังทั้งสี่ห้อง
กอดครอบครองโอบกายทั้งซ้ายขวา
ทุบกำแพงเธอสร้างเพื่อพรางตา
คมวาจาตอกตรึงให้ถึงใจ
จนพายุล้างผลาญล่วงผ่านพ้น
เมื่อเธอล้มร่างหล่นลงร่ำไห้
เมื่อความรักสามารถประกาศชัย
จงรู้ไว้ฉันจะชนะเธอ