18 พฤศจิกายน 2548 14:15 น.
ม้าลาย
ฉันทารักผูกเค้า.................ก่อโครง
เสมือนหลักแน่นสนิทโยง....ยึดไว้
ผืนผ้าผูกเสากระโดง...........ดึงปะทะ ลมแล
หวังผ่านพายุได้.................รอดด้วยหลักเดียว
ฉันทารักถักร้อย.................เรียงคำ
โคลงกลับมองมืดดำ............ชั่วช้า
ไร้ทองปิดเปลวนำ...............ทางสว่าง
สิ้นทรัพย์ฤๅอาจอ้า..............โอษฐ์อ้างคำไหน
ฉันทารักทั่วทั้ง...................จักรวาล
ฟ้าจรดดินจวบกาล..............จบสิ้น
ชั่วฟ้าชั่วดินนาน.................เนาเนิ่น
คำพร่ำผ่านลมลิ้น................พูดให้ใครฟัง
ฉันทารักสลักไว้.................เรื่องราว
ภาพผ่านอักษรพราว............พจน์สร้าง
ฟังแล้วมิรู้หนาว-.................ร้อนนิ่ง ไฉนนอ
มองอ่านคำเอ่ยอ้าง..............ห่อนรู้แลเห็น
ฉันทารักแตะแก้ม...............นวลใส
ซับหยดน้ำนองนัยน์............สลดเศร้า
ซึมซาบสู่กลางใจ...............จางโศก เธอนา
ไร้ค่าคงฝันเฝ้า...................กี่ครั้งกี่หน
ฉันทารักรอบล้อม...............ตัวตน
ใจกลับยังเวียนวน...............วุ่นว้า
ขีดเขียนมิเห็นหน................ทางออก
สัมผัสใจไขว่คว้า................ใช่เอื้อมมือถึง
7 ตุลาคม 2548 22:04 น.
ม้าลาย
ไร้ที่มาไม่รู้...................ที่ไป
มิอาจเห็นสิ่งใด..............เพื่อคว้า
ตัวตนอยู่ตรงไหน...........ว่างเปล่า
เสมือนเศษผงคลีท้า........โลกทั้งใบถม
ใช้ชีวิตเคี่ยวค้น...............ชีวิต
พักสงบใจเถิดมิตร...........พรุ่งนี้
สิ่งใดถูกใดผิด................คงผ่าน
หลับตื่นคืนล่วงชี้.............สู่เช้าใหม่เสมอ
ลุกเหยียบโลกอยู่ใต้.........ตัวตน
อำนาจกำหนดหน.............แค่ก้าว
ประสานมิตรภาพบน.........มืออุ่น
ปลอบประคองโลกร้าว......เปลี่ยนปั้นตามใจ
มองรอบมองเพื่อรู้...........มีใคร
ยังอยู่เคียงข้างใน............ว่างนั้น
พบเพื่อจากจากไป...........เพื่อพบ
ใจหลุดกรอบเคยกั้น.........สักครั้งคงเห็น
ความทรงจำเก็บไว้............ตามทาง
หลายสิ่งยังเกิดกลาง.........เศษเถ้า
ลมหวนคุควันบาง..............ใครจัก รู้ฤๅ
แท้ธุลีว่อนเคล้า................ฤ ร้อนประกายไฟ
13 สิงหาคม 2548 15:59 น.
ม้าลาย
คืนมืดวันสว่างด้วย...............สีสัน
ชีวิตเปลี่ยนแปลงวัน.............เปลี่ยนบ้าง
ข่มตาหลับรอฝัน..................คืนตื่น
เช้าค่ำกำหนดสร้าง...............เสกแจ้งตามใจ
เป็นไปได้ดั่งนั้น...................จริงหรือ
คืนทุกข์ทรมานคือ................โศกไข้
เงาโลกมืดมิดถือ...................ถมทาบ
นานตราบนานสิ้นไร้...............รับรู้ใดแสง
แรงหวังยังอยู่ใต้....................ชะตาดล
ซับโศกซึมซาบจน..................พรุ่งนี้
มองฟ้ามืดมนหน....................ทางเปลี่ยว
ฟ้าสว่างตาสว่างชี้...................เช่นนั้นฤๅหวัง
จมโลกดังโลกร้าง...................โรยถม
กัดกร่อนกายกลืนจม................กลบไร้
เวลาและอารมณ์......................ราวนิ่ง
เงียบสงัดฤๅสงบใต้...................ตราบท้อทรมาน
ฟ้าสางคืนผ่านแล้ว...................เพียงเหงา
แลโลกมีแต่เรา........................เร่คว้าง
ซากชีวิตหม่นเทา......................ทนอีก วันเทอญ
แจ้งจากวันวานร้าง....................เล่าร้างเรื่องเดิม
5 สิงหาคม 2548 16:34 น.
ม้าลาย
แด่เธอผู้ปั้นโลก..............เป็นเปล
กลั่นรักจากอกเท............ท่วมฟ้า
ไกวหล้ากล่อมทะเล.........ล้อคลื่น
กลางเกษียรสมุทรจ้า........เจิดแจ้งแรงฝัน
กอดขวัญประดุจแก้ว.........กลางทรวง
อบอุ่นไออาบดวง-.............จิตอ้อน
สัมผัสแผ่วเพียงสรวง........ผสานโอบ
อ้าปากเอาอกป้อน.............อิ่มปลื้มเปรมใจ
คำใดจักถักถ้อย.................อธิบาย
ความรักเกิดแต่สาย-..........เลือดสร้าง
จากครรภ์จวบวันวาย..........พอทด แทนฤๅ
ยิ่งใหญ่กว่าฟ้ากว้าง-...........กว่าพื้นแผ่นดิน
ยินเสียงครวญหากแม้น........หันมอง
ใครขีดชะตาครอง.................ครึ่งฟ้า
น้ำตาปริ่มเนตรนอง..............คราหนึ่ง
เจ็บปวดร้าวกายล้า................ก่อนยิ้มกอดเรา
4 กรกฎาคม 2548 21:16 น.
ม้าลาย
"ฝนเอยฝนตก"
สายฝนหล่นจากฟ้า............พร่างพรม
ชื้นฉ่ำโลกชะตรม...............แต่เช้า
ไอน้ำอุ่นเย็นผสม..............ผสานหยด
กลั่นหยาดลงยั่วเย้า...........หยอกไม้ใบเขียว
เกลียวสายฟ้าผูกฟ้า.............พาดสาย
เพียงวาบปรากฏประกาย.....ปลาบกร้าว
แดดอ่อนสะท้อนพราย.........พิรุณพร่า
คมอัสนีบาตร้าว...................โลกร้อนรุมเพลิง
เริงเนื้อเนาแนบเนื้อ............สนิทใจ
กายโอบกายอุ่นไอ................ออดอ้อน
หนาวฟ้ากลับคุไฟ.................กลางอก
เพลิงสวาทสุมทรวงร้อน.........รุ่มเร้าเคล้าฝน
ยลหยดน้ำกระทบน้ำ............รอบกาย
คลายรัดฤๅจักคลาย..............จิตคล้อง
เกลียวกอดสอดเป็นสาย..........สร้อยสวาท
ร่ำร่ำระงมร้อง......................กระเส่าโอ้อัศจรรย์
"คางคกร่าเริงเลย"