10 กันยายน 2553 15:20 น.
ม้าก้านกล้วย
เจ้าตัดสินใจ จะไปแล้ว
พระพายแผ่วหอบฝันวันข้างหน้า
ประคองสองปีกร่อน ฟ้อนฟ้า
ประกายตา จ้าทอ ล้อตะวัน
เจ้าจากจรถิ่นเก่าที่เนานิตย์
เพื่อไปตามชีวิตลิขิตฝัน
มิเหลียวหลัง แล ลง ตรงแหล่งนั้น
เพราะว่ามัน มีอดีต อันซีดจาง
ปีกเจ้ากล้า ขาเจ้าแข็ง มีแรงโผ
เพราะเจ้าโต จากใด เตือนใจบ้าง
ก่อนเติบโตขึ้นมา หาหนทาง
กี่มิตรที่เมินหมาง ลงกลางครัน
ยามเยาว์เจ้าอยู่ ในหมู่มิตร
ร่วมสนิทเริงสนานสมานฉันท์
สัญญาร่วมสร้างไว้ กับใครกัน
ในคืนวันที่มีเรา เมื่อเก่ากาล
ยินดีที่เจ้ามีฝันอันเลิศหรู
จะรอดูความยิ่งใหญ่เมื่อวัยผ่าน
คงได้พบ หวังงามตามต้องการ
ได้แต่วาน ลมวอน ก่อนจากกัน
แม้ที่ใหม่ ไกลนัก มีรักแท้
ร่มเงาแผ่ เผื่อให้ ได้สุขสันต์
จะปักหลักพักกาย คลายจาบัลย์
ณ แห่งนั้น ตลอดไป ตามใจเธอ
แต่ถ้าหากกลับกลายมิได้สม
กับต้องขมใจขื่นฝืนเสมอ
หวังที่วาดไว้นั้น คือฝันเพ้อ
ก็แค่เธอ ยอมรับ แล้วกลับมา
ตรงนี้ ยังมี ที่ให้เจ้า
เพื่อนเก่า ทุกยาม คอยถามหา
คอยซับ เหงื่อหยดซ้ำ หยาดน้ำตา
แค่กลับมา ที่เก่า เท่านั้นเอง
9 กันยายน 2553 18:53 น.
ม้าก้านกล้วย
เธอคือ
หนึ่งแห่งวาบความหวังครั้งที่ท้อ
มีเธอรออยู่อีกปลายสายใยนั่น
แม้อยู่ในเดือนดับนับอนันต์
แต่ยังมั่นมุ่งไป สู่ปลายทาง
เธอสัญญาว่าจะรอ ขอแค่นี้
ไม่ว่ากี่ขวากคม จะล้มขวาง
ไม่หวั่นเงาเงื่อมง้ำที่อำพราง
จะผ่ากลางอุปสรรค จักต้องไป
ลำบากนักพักกาย พอคลายล้า
ก็มุ่งหน้าฝ่าฟันเพื่อวันใหม่
มีจุดหมายแหล่งหลักเพื่อพักใจ
เธอคือไฟ สุมพลัง ยังโชติโชน
แพ้บ้าง พลั้งพลาด อาจบังเกิด
แต่เชื่อเถิด จะผงาด จะผาดโผน
เหมือนแสงดาว ส่องไสว อันไกลโพ้น
ช่างอ่อนโยน กับหัวใจ ผู้ใกล้แพ้
ร้อยล้ม ร้อยลุกขึ้น เพื่อยืนหยัด
ร้อยพลัด ร้อยพราก ลำบากแน่
ถ้าใจหนึ่ง ดวงนั้น จะผันแปร
ก็คงแค่ พ่ายไป ในเส้นทาง
เพราะมีเธอ อยู่ใน ปลายความหวัง
ฉันจึงยัง สู้ต่อ ขออย่าหมาง
แม้ยังไกลเกินจริง ยิ่งเลือนลาง
แค่เราห่าง ใช่เราร้าง ลงกลางครัน
ขอเพียงเธอรั้งรอ ขอแค่นี้
อีกไม่กี่ นาที เท่าที่ฝัน
ใกล้ปลายทางแห่งเรา เข้าทุกวัน
เพื่อพบกัน เพื่อเคียงครอง เราสองคน
(ม้าก้านกล้วย)
1 กันยายน 2553 00:06 น.
ม้าก้านกล้วย
เพียงเพราะลมพริ้วผ่าน ก็ ราญร้าว
เพียงเพราะก้าวเพลินพลั้งหวังเพียงว่า
ลมปากหวานเพราะพร่ำจำนรรจา
จึงชักพาใจลอยเพราะถ้อยคำ
สัญญาลวงลมลอยค่อยค่อยเจ็บ
อยากจะเย็บแผลตรึงซึ่งระส่ำ
หลงลมเหิน เยินยอ พนอนำ
หวานน้ำคำ น้ำหน้าชาย กลายเป็นขม
เพราะเพียงลมแผ่วแผ่วแล้วก็ผ่าน
เจ็บจึงนาน เนิ่นนัก รักติดหล่ม
ร้อยคำพูด พันคำอ้าง อย่างลมลม
ยังชื่นชม จมวจี ที่แสนลวง
เขาเอาล้านเหตุผลมาปรนเปรอ
ใจจึงเผลอเชื่อใจไม่เคยห่วง
ใจจึงมั่นมุ่งหวัง ในทั้งปวง
จึงทั้งทรวงแทบมลาย กลายเป็นลม
สัญญาร้างแรมเลือน เหมือนละเมอ
ก็เมื่อเจอความจริง ยิ่งกว่าขม
ร้อยสัญญา ใครต่อใครหลายคำคม
จึงต้องจม น้ำตาเหงา เราผู้เดียว
ลมปากหวาน หว่านไว้ ไม่เคยนับ
เสียงสดับ เคยตระหนัก สักประเดี๋ยว
สัญญา ล้านเล่มเกวียน เพียรนักเชียว
คงจะเที่ยว แจกจ่าย หลายร้อยพัน
เพียงเพราะลม พริ้วผ่าน สะท้านหนาว
หวังสกาว เริ่มเลือน เหมือนรอยฝัน
ลมรักเร่ ล่องลอย อีกร้อยพัน
เหลือเพียงวัน วังเวงใจ ในลมลวง
(ม้าก้านกล้วย)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
3238
