ห้ามฉัน ไม่ให้มาหา?

ม้าก้านกล้วย

ให้ห้ามฟ้าหยุดสว่างในกลางวัน
ให้ห้ามจันทร์หยุดแรมแซมสลวย
ให้ห้ามหมอกเหมยหนาอย่าอำนวย
ลอยระรวย ลงเกลี่ย ลงเรื่ยพื้น
ให้ห้ามนก ทั้งหล้า อย่าร้องกู่
และห้ามหมู่ แมกไม้ ไร้ร่มรื่น
ห้ามกลางวัน อย่าไคลคลา หากลางคืน
ห้ามฟอนฟืน อย่าโชนไฟ ไม่ลุกลาม 

ให้หยุดมวล ล้วนเหล่า ลำเนานั้น
หยุดสีสัน มณีพลอย ค่อยมาห้าม
หยุดไม่ให้ ใจฉันตรึก และนึกตาม
จมในความ ติดตรึง คิดถึงเธอ
ก็เมื่อตื่น ใจตรง พะวงหวัง
สายก็ยัง คนึง ถึงเสมอ
บ่ายลุกลน จนลำบาก เพราะอยากเจอ
เย็นละเมอ แม้ไม่นอน อาวรณ์ถึง

แล้วจะห้าม ได้อย่างไร ไม่มาเจอ
ในเมื่อเธอ อยู่ใน ดวงใจซึ่ง
ทุกจังหวะ เต้นตาม ลามรำพึง
ฉะนั้นจึง แจ้งไว้ ให้เธอรู้
ยามคลาด ขาดใจ เหมือนไร้ชีพ
เร่งรีบ รอเวลา จะมาสู่
กระวน กระวายใจ เธอไม่รู้
แค่อยากอยู่ เหมือนเป็นเงา เคล้าเธอคลอ 
แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 49 21:07:32