17 เมษายน 2548 23:14 น.
ม้าก้านกล้วย
จะอยู่ไกลแค่ไหน หากใจหวัง
แค่เพียงครั้งได้กลับมารับขวัญ
แม้พบพานเพื่อนใหม่ในแห่งนั้น
ก็อย่ากั้นกีดปิด มิตรแห่งเรา
บางโอกาสที่ห่างไป ไม่มีเพื่อน
จงติดเตือน ใจตรง จงอย่าเหงา
แม้ตัวตน มิติดสอย คอยบรรเทา
ก็ฝากเงา แทนเราไว้ ในทุกยาม
มิต้องทวง มิตรภาพ เพราะทราบซึ้ง
ว่ามิตรหนึ่ง พึงใจ ไม่ต้องถาม
อดีตที่ ร่วมจด นั้นงดงาม
บันทึกความ หมายดีดี มีต่อกัน
อย่าบอกนะว่าใจเธอจะเผลอไผล
อยากรู้ไหม ความนัย ของใจฉัน
เธอจากไกล วันใด เหมือนไร้จันทร์
คืนวันนั้น จะวังเวง เหมือนเพลงครวญ
แม้มากมาย มองเมียง เพียงค่าน้อย
ดังหิ่งห้อย ล่องลอย คอยลมหวล
ริบหรี่เรือง ชานประเทือง สีเหลืองนวล
เธอก็ชวน ให้คำนึง ถึงทุกคราว
สำหรับฉัน หิ่งห้อย เจ้าลอยฟ้า
สว่างกว่า บุหลัน ในวันหนาว
ระยิบรับ ระยับ กลาง น้ำค้างพราว
สว่างราว โคมสว่าง กลางห้องใจ
(ม้าก้านกล้วย)
14 เมษายน 2548 02:22 น.
ม้าก้านกล้วย
พีงพิศเพียงแพร แม่เนื้อไหม
โหยไห้หาห้วง สรวงสวรรค์
หม่นหมองเหม่อมอง ท้องฟ้านั้น
อิ่มเอมอกอัน พลันรำพึง
เพ่งพรมเพลงพิณ ระรินรื่น
ดาวดื่นเดือนดึก ระลึกถึง
คราวคู่เคียงครั้ง ยังลึกซึ้ง
หนาวหนึ่งหน่วงเหนี่ยว เชียวนะใจ
แพรผ้าแผ่ผืน ขึ้นคลุมฟ้า
เลาะลัดเลี่ยงลา น้ำตาไหล
กู่กล่อมกรีดก้อย ให้ลอยไกล
สู่แสงสวยใส ส่งไปหา
ล่องลอยเลยล่วง ไปทวงถาม
ขึ้นขอบเขตข้าม แล้วถามว่า
ร้างรักหรือไร ไม่เมตตา
วิงวอนไว้ว่า อย่าลืมกัน
พึงพิศเพลงแพร แม่คงเหงา
กรีดเกลากลัดกลึง ถึงใจฝัน
ปล่อยปอยเปื้อนปร่า น้ำตาอัน
ไหลหลั่นหลอมลง แม่คงคา
8 เมษายน 2548 13:21 น.
ม้าก้านกล้วย
เราเป็นเพื่อนกันนานวันนัก
รักน่ะรักสถานเพื่อนเตือนใจเสมอ
แต่ ไม่รู้เป็นอย่างไรใจเผลอเรอ
คิดถึงเธอ มากมาย แม้ในฝัน
เกินเลยไปไกลนะใจเอ๋ย
ไม่คิดบ้างเลยหรือไรนั่น
ว่าสองเราเสมือนเป็นเพื่อนกัน
สัมพันธ์อันสนิทแทบชิดเชื้อ
งอกเงยมาจากไหนก็ไม่รู้
อยู่อยู่จะบอกใครคงไม่เชื่อ
รักล้นท่วมหัวใจไม่มีเหลือ
ไม่เผื่อให้ใครไหนอีกเลย
รวบรวมความกล้าจะมาบอก
ช้ำชอกแล้วนะจะเปิดเผย
เธอก็หยอกล้อเพื่อนเหมือนเคย
แล้วจะเอ่ยอย่างไร ไม่ยอมฟัง
กลับพาคนนั้นมาแนะนำ
โดนกระหน่ำ ถล่มทลาย พ่ายหวัง
ลงทุน ทอดสะพาน เกือบล้านครั้ง
เธอก็ยัง ไม่รู้ใจ ไม่แยแส
เจ็บนะ รู่ไหม ไอ้เพื่อนเกลอ
แอบรักเธอ แต่ต้องจบ หลบเลียแผล
ทำไงได้ สองเรานั้น มันเพื่อนแท้
แค่จะแปร เป็นหวานใจ ไม่ได้เลย
(ม้าก้านกล้วย)