มอบให้ น้อง ของพี่

ม้าก้านกล้วย

เมื่อมือเธอปาดหยาดน้ำตา
เธอจะเห็นท้องฟ้านภาใส
แล้วระทมตรมต่ำ อยู่ทำไม
ปล่อยเหตุการณ์ผ่านไป อย่าใยดี
เรื่องต่างต่างผ่านมา เหมือนว่าฝัน
ซึ่งบางวันฟั่นเฟือนเหมือนภูติผี
แต่ก่อนนั้น หลายหลายวัน ก็ฝันดี 
ซึ่งยังมี ปะปน เวียนวนไป
น้ำตาที่หยาดย้อม จะหลอมแกร่ง
เหมือนเหล็กแข็ง หลอมลน จนเหลวไหล
กลับคืนแข็ง คงก้อน เหมือนก่อนไฟ
ต้องเอาไปชุบน้ำ ให้ฉ่ำเย็น
ฉะนั้น น้ำนัยเนตรพร่าง
จงหยดกลางดวงฤดีที่ขื่นเข็ญ
ฤทธิแห่งอุธัจธาร ซ่านกระเซ็น
จะย้อมเย็นใจน้อง จนหมองคลาย
แล้วเงยหน้ามองฟ้า นะน้องนะ
แล้วเธอจะ เห็นไมตรี ที่เวียนว่าย
ล้นอาวรณ์ ร้อนอารมณ์ ตรมแทบตาย
ลอยสลาย ราวสลัว เพียงชั่วคืน
เมื่อพ้นผ่านห้วง ช่วงวิบาก
ยกขอบปาก ของน้อง ทั้งสองขึ้น
โน่นแสง ตะวันฉาย คลายทะมึน
จะพ้นคืน ฝันร้าย ไปแล้วนะ