24 กรกฎาคม 2547 23:59 น.
ม้าก้านกล้วย
วันที่ฉัน ฝึกงาน โรง,บาลบ้า
พบแต่คนแปลกหน้า บ้าทั้งนั้น
บ้างก็นั่ง ร้องให้ ได้ทั้งวัน
บ้างก็ฝัน เลื่อนลอย คอยความหวัง
ฉันได้พบ ลุงชรา บ้าเป็นหมอ
เอาแต่ขอ ตรวจคนไข้ ใกล้ม้านั่ง
ดูวิธีตรวจอาการผ่านหูฟัง
แม้รุงรัง ก็ คลับคลัาย พอใกล้เคียง
สมควรศรัทธาน่าเชื่อถือ
ผายมือเชิญให้นั่งแล้วฟังเสียง
ทั้งปอด ทั้งหัวใจคอยไล่เลียง
แกหวังเพียงตรวจอาการผู้ผ่านมา
ฉันสนใจเลยให้ลุงแกตรวจ
แกขมวด คิ้วย่น แล้วบ่นว่า
สอนอะไรในสำนึกนักศึกษา
ทุกสถา-บันสมัย-ไม่ได้ความ
ความคิดทุกนิสิต ล้วนบิดเบือน
ฉาบเปื้อน อวิชา น่าเหยียดหยาม
เฉยเมย เสวยสุข แล้วลุกลาม
ไถ่ถาม แต่เงินตรา บ้า. . ทุกคน
มีบ้างไหมที่จะละสบาย
พลีกายด้วยสำนึกเพื่อฝึกฝน
เอาวิชามารับรอง แก่ผองชน
เพื่อหลุดพ้น โรคา พยาธิ
เป็นแพทย์เป็นนางฟ้าพยาบาล
ทำงานเพียงเห็นเป็นปิติ
ตั้งใจใฝ่หาสมาธิ
เอาวิ ชา ช่วย ด้วยการุณ
ข้าก็แค่ คนแก่ แค่คนบ้า
เอือมระอา ความเป็นไปของวัยรุ่น
หวังเรียนรู้วิชา เพื่อหาทุน
ไม่สนบุญ ไม่สนใจ ไม่เมตตา
ฉันอึ้ง ซี้งซับ ด้วยรับทราบ
ก้มกราบ คำคม ของคนบ้า
ลุงหมอ เหมือนช่วย ด้วยเยียวยา
หยอดตา ย้อมใจ ให้มั่นคง
วันที่ฉันฝึกงาน โรง,บาลบ้า
กลับได้ยา ขนานดี ที่สูงส่ง
เรียนเพื่อบรรลุ วัตถุประสงค์
ต่อไป ฉันคง ไม่หลงตน
ฉันจะใช้ วิชา ด้วยสามารถ
ฉันจะวาด ความหวัง ตั้งแต่ต้น
ฉันจะมุ่ง ช่วยเหลือ เพื่อผองชน
ฉันจะทน ทุกลำบาก มากกว่านี้
(ม้าก้านกล้วย)
21 กรกฎาคม 2547 18:24 น.
ม้าก้านกล้วย
แม่ คือคำแรกที่ลูกเรียก
ด้วยสำเหนียกคำนึงถึงความรัก
อุ่นอ้อมแขน ทั้งสอง แม่ป้องปัก
นอนหนุนตักพักหลับ สดับเพลง
โอ้ ว่า วัด เอ๋ย วัดโบสถ์
ปลูกข้าวโพด ข้าวก่ำ พ่อคร่ำเคร่ง
เจ้าขุนทอง ไปปล้น คนเขาเกรง
ร้องบรรเลง กล่อมเจ้า เข้านิทรา
ร้อยพัน คำคล้อง แม่ร้องบอก
ร้อยระลอก พันทำนอง แม่ร้องหา
ร้อยอุ้ม พันอ้อม แม่ยอมล้า
ร้อยน้ำตา พันครั้ง ยังงอแง
กว่าจะเปลี่ยน หนึ่งกำเริบ มาเติบใหญ่
ผันวัย จากทารก ในอกแม่
ก้าวกล้า ไกลออกไป ไม่เหลียวแล
สักแม้ วินาที ไม่มีนึก
แม่ คือคำสุดท้ายที่ไห้หา
พอพลาดท่า พลั้งตน จนรู้สึก
เถลิงโลภ ครอบงำ ถลำลึก
มิสำนึก แม้สักนิด คิดจะรั้น
นั่งทอดถอนใจในเรือนจำ
เริ่มร่ำร้องหาว่าแม่ฉัน
แม่จะขายไร่นามาประกัน
คนสำคัญ แน่แท้ คือแม่ตน
(ม้าก้านกล้วย)
5 กรกฎาคม 2547 11:50 น.
ม้าก้านกล้วย
ข่าวเต้า หลุดจอ ก่อกระแส
เรื่องเริ่มจากแค่แม่นางหนึ่ง
ทรวงสวยก่อกำหนัดรัดตรึง
รูปจึงแพร่หลายในหมู่ชน
ได้มาทางเมล์เขาเร่แจก
รูปแรกอวดอุ้มทุกขุมขน
ตัดมาแจกจ่ายให้หลายคน
ได้ยลโฉมนางกระจ่างตา
อดเอ๋ย อดรนทนมิได้
รูปถ่ายตะละแม่ แก้ผ้า
ใจเต้น ติ๊ก ตั๊ก หนักอุรา
อยากเอามา แพร่หลาย ให้เพื่อนฝูง
เต้าข่าว เอาไป ใส่ไข่เขียน
นั่งเทียน ว่าร่างน้อง นั้นของสูง
มือกลองกรรมหนัก โดนชักจูง
ทั้งฝูง เขาว่า ไอ้บ้ากาม
หนังโป้ ซุกซ่อน อยู่ค่อนแสน
ภาพแผ่น ตัดต่อ ก็ ล้นหลาม
หมกมุ่น ครุ่นขืน หื่นกาม
ทุกโมงยาม มั่วกำหนัด บัดซบ
สลดเอ๋ย . . สลดใจ คนขายข่าว
เรื่องอื้อฉาว ตีไข่ หลายตลบ
มือกลองต่อไป ใครจะคบ
คงต้องหลบ หนีหน้า ประชาชี
โทษที่กองถ่ายไม่กล้าแตะ
โทษแพะก็เหมา เอาแถวนี้
โทษนั้นจำจองเพียงสองปี
โทษที่ ประจานข่าว เอาที่ใคร
2 กรกฎาคม 2547 00:22 น.
ม้าก้านกล้วย
ไฉนวันแห่งความสุขสำราญ
จึงผลัดผ่านพ้นไปไวนักหนา
ไม่ทันรับลึกซึ้งให้ตรึงตรา
มาด่วนลาโหยหาไม่น่าเลย
เสพคราวสุขเพียงเสี้ยวประเดี๋ยวหาย
เหงาละลายล้นใจใครเฉลย
ร่วมระเริงสุขส่งและลงเอย
ดั่งคำเปรยธาราไหล ไม่จีรัง
วันที่สองเราร่วมเริงสราญ
อยากให้นานเนิ่นไว้เท่าใจหวัง
จะเหนี่ยวโลกดึงฉุดให้หยุดยั้ง
จะฝากฝังนาฬิกาอย่าด่วนเดิน
เพราะอยากจะจ้องหน้ามากกว่านี้
อยากจะมีวันหวานให้นานเนิ่น
ใคร่ประคอง . .เพราะรัก . . มากเหลือเกิน
หวังจะเพลินเวลารักซักร้อยปี
ใยถนนร่วมทางระหว่างเรา
จึงไม่เนานานไกลไปกว่านี้
ตั้งใจจะถักทอ ก่อไมตรี
ให้มากมียิ่งกว่า หาไหนปาน
แต่แล้ววินาทีที่ต้องจาก
ฉุดกระชากคืนวัน ฝันเคยหวาน
ตกกระจาย กลายกระเด็น กระเซ็นซ่าน
เหลือวันวานไว้ในใจให้จดจำ
ไม่อาจเปลี่ยนแปลงใดใดได้
เพียงขอให้เรามีเราทุกเช้าค่ำ
มั่นสัญญาเมื่อคราสุขทุกทุกคำ
ให้รักค้ำจุนใจแม้ไกลกัน
(ม้าก้านกล้วย)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
2407
