กลับบ้าน (การDual กวี ของสหาย) หิ่งห้อยน้อยใจ + ม้าก้านกล้วย

ม้าก้านกล้วย

ตะวันรอนลางลบหลบเหลี่ยมเขา
เมื่อฉันทวงถามเหงาในเงาฝัน
ทุกกรวดทรายไม้หมู่ขึ้นคู่กัน
ดวงตะวันดวงเดิม เติมพลัง

ม้าก้านกล้วย

ตัวคนเดียวเดียวดายไปทิศเหนือ
แสงแดดเรื่อส่องทางสร้างความหวัง
อยากจะกลับไปเยี่ยมบ้านที่คงยัง
รออยู่ทั้งพ่อแม่และพี่เรา

หิ่งห้อย น้อยใจ

กลับมาจูบฝอยฝนที่หล่นพราย
กลับมาว่ายแหวกหว่างสล้างเสลา
กลับมาเดินรอยทางระหว่างเศร้า
กลับมาเหงากลับมาซุกอ้อมสุขใจ

ม้าก้านกล้วย

กลับมาด้วยดวงจิตที่คิดถึง
เฝ้าคะนึงถึงด้วยใจอ่อนไหว
อีกทั้งยังเป็นห่วงหาและอาลัย
อยากซบไออุ่นความรักพักกายา

หิ่งห้อย น้อยใจ

รู้หรือเปล่าเมืองกรุงที่ยุ่งเหยิง
เหมือนสุมเพลิงโหมจริตริษยา
กลิ้งกลอกยอกย้อนจนอ่อนล้า
ต้องกลับมาชุบชีวีที่บ้านเดิม 

ม้าก้านกล้วย

ก็เพราะรู้จึงล้าระอาเหลือ
ความเอื้อเฟื้อหายหดหมดคนเสริม
มีแต่คอยแก่งแย่งและซ้ำเติม
ทั้งเหิมเกริมคร่าฉุดยุดกลางกรุง

หิ่งห้อย น้อยใจ

ตะวันรอนลางลบหลบเหลี่ยมเขา
จะฝากเหงาฝากฝืนในผืนทุ่ง
จะปล่อยใจให้เปลือยเปล่าบนราวรุ้ง
ทิ้งกรุงที่กรอบกร้าน กลับบ้านเรา

ม้าก้านกล้วย