8 มิถุนายน 2545 20:58 น.
ม้าก้านกล้วย
หนึ่งบทเพลง เก่าเก่า เหงาซ้ำซาก
ซึ่งบรรเลง มาจาก ใจเหงาเศร้า
โศกสลาย ครวญสลด ทดบรรเทา
ที่ปัดเป่า ระทมใจ ให้คลายลง
ลางทีนั้น ราวแว่วไกล คล้ายเลื่อนลอย
และบางถ้อย เหมือนชัดคำ ลำนำหลง
หลากหลั่งร้อย ทำนองเนื่อง เรื่องเจาะจง
จะบอกบ่ง ว่าลอยไหล จากใจตรม
แต่ไหนหนอ ล่องลอยไกล จากไหนหนอ
หนาวจนท้อ อ้อนสะอื้น ขื่นจนขม
ขาดคู่รัก หรือไร ใยระบม
บาดอารมณ์ คล้อยตาม ทำนองครวญ
คงจะฝัง ใจจำ ระกำนัก
นางหน่ายรัก แล้วกระมัง พลั้งกำสรวล
สาธยาย โศกาดูร สูญสำนวน
นางจึงหวล เพลงโหย โดยลำพัง
พี่นี้รับ สดับรู้ อยู่ห่างห่าง
ห่วงมิวาง ปานว่า น้ำตาจะหลั่ง
หลอนระทม ตามท่วง ห่วงเสียจัง
จึงฝากฝัง ดินฟ้า อย่าลงทัณฑ์
ที่ตรอมตรม ควรญขม โทมนัส
นางคงกลัด กลั้นฤดี สุดที่จะกั้น
กรีดประโลม เจ้าที่เหงา เศร้าจาบัลย์
บ่มเพลงเหงา ที่เจ้าฝัน นั้นจงจาง
(ม้าก้านกล้วย)
กลอนกล สัมผัส นิสสัย คือ คำสุดท้าย จะส่งสัมผัสอักษรให้คำแรกของวรรคถัดไป ต้องใช้อักษรเดียวกัน หากใช้อักษรนำ ก็ต้องอักษรนำเช่นเดียวกันทุกตัวบท
3 มิถุนายน 2545 05:48 น.
ม้าก้านกล้วย
ต้องขอบใจ เธออย่าง สูงที่สุด
ที่มาฉุด ใจฉัน ให้มันช้ำ
รักแล้วบอก เลิกรัก จักจดจำ
และจะนำ ไปเป็น ประสบการณ์
สุดท้ายนี้ ก่อนที่ จะลาร้าง
ขอตอบแทน อะไรบ้าง อย่างชาด้าน
ใบประกาศ เกียรติคุณรุ่น เชี่ยวชาญ
กระทำการ หักหาญ น้ำใจคน
และมอบใบ รับรอง คุณภาพ
หลังจากช้ำ ซึมซาบ ทรวงหมองหม่น
ไอเอสโอ แปดแสน แทนใจคน
ที่ร่วงหล่น จากสถาน วิมานลวง
แล้วนี่เลย ใบนี้ ที่อยากให้
เชลล์ชวนช้ำ ทำให้ จากใจหวง
แม่ช้อยนางโรย ก็อีกหนึ่ง ซึ่งทั้งปวง
เพราะลมลวง เป็นเลิศกว่า หาเทียบเคียง
ก็ขอให้ รักษา มารยานี้
ไว้ดีดี เผื่อว่า จะกล้าเสี่ยง
แบบ! อย่างช้ำ อีกสักครั้ง หวังแค่เพียง
ใจแตกเป็น หลายเสี่ยง อีกสักที
ก็ จะให้ทำอย่างไรได้
รักเธอหมดหัวใจไปแล้วนี่
โดนหักหลัง จึงงงงัน อย่างทันที
ทั้งชีวี จึงชะงัก เพราะรักร้าง
แต่อยากขอ สิ่งสุดท้าย ก่อนจากกัน
เธอคงต้อง ให้ฉัน นั้นสักอย่าง
ปริญญา ความช้ำใจ ใบบางบาง
จะเอาไว้ อวดอ้าง ให้เพื่อนดู
(ม้าก้านกล้วย)
2 มิถุนายน 2545 19:46 น.
ม้าก้านกล้วย
ฉันเหนื่อย เหลือเกิน
เพราะทางเดินที่ลำพังยังเวิ้งว้าง
เพราะรอบกายไร้ใครปลอบใจจาง
เพราะรอบข้างแปลกตาน่าสะพรึง
ฉันหลงทางหรือไรก็ไม่รู้
เพราะขาดคู่ร่วมตรึกปรึกษาซึ้ง
ขาดคนแนะขาดคนท้วงห่วงรำพึง
แม้คนซึ่งเมตตามาอาทร
จะทรุดลงแล้วด้วยใจอ่อนล้า
เกล็ดน้ำตาเปรอะปื้นสะอื้นสะท้อน
แม้ปาดป้ายยังแปดเปื้อนเกลื่อนกายอ่อน
ทางสัญจรที่ต้องไปไม่เคยคุ้น
ฉันกลัว เหลือเกิน
ไม่อาจเดินต่อไปใจว้าวุ่น
การเดินทางเพียงลำพังช่างทารุณ
มีเพียงฝุ่น ขุ่นมัว ทั่วทั้งทาง
ใจไม่กล้าเดินหน้าต่อไปได้
จะรอใครสักคนที่มีใจกว้าง
มาเดินร่วมเคียงคู่ผู้อ้างว้าง
เมตตาผู้หลงทางอย่างตัวเรา
จะไม่ขออะไรมากมายนัก
เพียงรู้จักและร่วมทางไปอย่างเขลา
ไม่เอ่ยถามจะเดินตามอย่างแผ่วเบา
ขอแค่เราผ่านเส้นทางอย่างมั่นใจ
(ม้าก้านกล้วย)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
992
