31 มีนาคม 2545 20:24 น.
ม้าก้านกล้วย
ฉันก้าวเดิน จากมา ลาจากรัก
สัมพันธ์หวาน ราญหัก ตระหนักแน่
แหลกสลาย ไปจากกัน เพราะฉันแท้แท้
ไม่คิดแคร์ หัวใจ ใครทั้งนั้น
พูดคำเดียว ว่าเรา จะต้องจบ
ขอให้ลบ ลืมวัน อันแสนสั้น
ด้วยเหตุผล เพราะเรา ไม่เข้ากัน
จงลืมฉัน เสียให้สิ้น ยินดีร้าง
รู้ไหม กว่าจะพูด คำนั้นออกมา
น้ำตา ฉันตกใน ใจเวิ้งว่าง
กล้ำกลืน ความฝัน อันอ้างว้าง
ยืนหยัด ท่ามกลาง สายฝนพรำ
น้ำตา ไหลออกมา เป็นสายสาย
ปล่อยใจ ให้ละลาย สลายระส่ำ
ยอมแม้น ใครจะเห็น เป็นคนใจดำ
ยอมทำ เพื่อเธอ ได้เปลี่ยนแปร
ก็รู้อยู่ เต็มอก ว่ารักที่สุด
แต่มิฉุด รั้งรัก หนักเกินแก้
เธอดีกว่า ฉันมากนัก หากรักแท้
ขอเพียงแค่ เธอก้าวเดิน ทางที่ดี
ยอมปล่อย ให้เธอ เดินจากไป
ยอมใจ แหลกลง อยู่ตรงนี้
ยอมให้เธอ พบฝัน วันที่ดี
ยอมพลี ชีวิต ยอมผิดพลั้ง
ขอเอ่ย คำลา ด้วยตัวเอง
มิเกรง ใครประนาม หยามก็ช่าง
เป็นคนชั่ว โฉดหนัก พารักพัง
ยอมหักหลัง รักที่เหลื่อม เกินเอื้อมเชย
(ม้าก้านกล้วย)
30 มีนาคม 2545 22:04 น.
ม้าก้านกล้วย
หยาดน้ำจากชอุ่มที่ชุ่มชื้น
บนภูผืนผาเงื้อมชะง่อนสูง
ละอองน้ำเหลือบลายเป็นสายรุ้ง
พร่างพรายพรามยามรุ่งยะเยือกเย็น
หลายหลายละอองนองเนืองน่าน
ลงลำธารล่องหลากจากที่เร้น
ลิ่วกระซิกซมซานซ่านกระเซ็น
ให้แลเห็นเป็นสถานลำธารสลวย
มากมวลน้ำมารวมจึงรุนแรง
ปะทะเซาะเกาะแก่งแห่งลำห้วย
เกิดเป็นโตรกโตนตามน้ำตกสวย
ประดับด้วยมาลานานาพรรณ
หากลำน้ำเย็นใสใช่ยุติ
ยังแบ่งบิชำแรกแยกดินดั้น
เซาะสายหลายทางออกอย่างนั้น
ตลิ่งตันก็ดึงดันมิกั้นทาง
ด้วยแรงบ่าพากรวดมากัดกร่อน
เลาะรอนเป็นลำล่องเขตคลองกว้าง
และอาจบ่าท่วมเจิ่งจนเวิ้งว้าง
เพื่อขังนองนานางที่ร้างแล้ง
จนปลายสายลำนำของลำน้ำ
หลังจากตรอมตรากตรำตามหนแห่ง
ปะทะเรี่ยวเชี่ยวชะปะทะแรง
มาอ้อยอิ่งเอื่อยแอ่งแหล่งลุ่มน้ำ
เวียนวนในแม่นทีที่กว้างขวาง
เคว้งคว้างคลอนแคลงโรยแรงซ้ำ
ไหลล่องลงจากสูงลงสู่ต่ำ
ดั่งเตือนย้ำวันสุดท้าย. . . .ในทะเล
ม้าก้านกล้วย
29 มีนาคม 2545 07:55 น.
ม้าก้านกล้วย
วันที่เธอขอให้เราจบกัน
ใช่ว่า..ความทรงจำอันยาวนาน จะเลือนหาย
ใช่ว่า..ความรักจะจบลงง่ายดาย
หากสามารถลืมเธอได้ทันใด...ก็คงดี
เพราะสิ่งเหล่านั้น...มันยังไม่จบ
เรื่องราวต่างต่าง ก็ยังอยู่ครบที่นี่
ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ร้ายหรือดี
อัดแน่นอยุ่ในใจดวงนี้...ที่ร้าวราน
สำหรับเธอ...คงไม่มีอะไรเหลืออยู่
เธอคงไม่รู้..ว่ามันไม่เคยไปจากฉัน
ต้องทนอยู่อย่างกล้ำกลืน...ทุกคืนวัน
เพราะความรักยังวิ่งวนอยู่ในใจฉัน...ไม่จบเลย
Jeminine
เถอะนะ แค่เพียงคนเพียงคนหนึ่ง
ผู้ซึ่ง ไม่ปรารถนาจะสานฝัน
แยกย้าย เดินคนละเส้นทางกัน
แค่นั้น ใช่ว่าต้องหมองต้องหมาง
ทำไม ยังพะวนถึงคนที่แตกต่างไป
ทำไม ไม่มองคนที่เดินเคียงข้าง
ใช่ว่า โลกนี้มันจะโดดเดี่ยวอ้างว้าง
ใช่ว่า บนเส้นทางจะมีเพียงเธอ
จะหา คนมาสนิทชิดใกล้
จงใช้ ความเหมือนเป็นข้อเสนอ
เช่นนั้น จะได้รับรู้วิเลสเลิศเลอ
คนที่ รักทุกอย่างเช่นเธอยังมี
หลับตา แล้วร้องไห้ออกมาเถิดนะ
น้ำตา จะชะล้างอดีตตรงนี้
จากนั้น สะบัดหลังหันหน้าหนี
ไปพบ โลกที่มีเธอเป็นใจกลาง
แม้นเธอ เคว้งคว้างระคนวังเวง
อย่าเกรง เพราะเธอมีฉันอยู่ข้างข้าง
ยามไร้ หัวใจเธออ้างว้าง
ยื่นมือ เธอมาวางบนมือสองเรา
ร่วมสร้าง ถากถางเส้นทางเส้นใหม่
มั่นใจ ไม่ว่ายามไหนเธอจะไม่เหงา
สัญญา ไม่ว่ายามใดเธอจะไม่เศร้า
เพราะเรา นั้นสร้างทางฝันด้วยกันสองคน
ม้าก้านกล้วย
28 มีนาคม 2545 20:24 น.
ม้าก้านกล้วย
นาร้อนรอนใจไร้ชีวา
เขียวพงดงหญ้ามาเลือนไร้
กบเขียดในนามาหายไป
น้ำเหนือหลากไหลก็ไม่นอง
เดือนห้าหนุ่มสาวเข้าเมืองกรุง
ท้องทุ่งจึงไร้ใครเที่ยวท่อง
เคยเรืองรองรุ่งดั่งทุ่งทอง
กลับต้องตากตกรกเป็นดง
สงกรานต์ปีนี้จะมีไหม
หนุ่มสาวคนใดจะไหลหลง
กลับกรุงเยือนนามาปลดปลง
มาคงวันคืนในผืนนา
แต่นี้ใครไหนจะไถหว่าน
มันไปทำงานโรงทอผ้า
มันลืมไอดินกลิ่นปลาร้า
มันลืมดอกหญ้าประดับดิน
มันเคยฝากคำกับท้องนา
สัญญาให้ไว้ลืมไปสิ้น
คำรักหวานเร้นเหมือนเล่นลิ้น
โบกบินจากไปไม่แม้ลา
แต่นี้มีแค่เฒ่ามาเฝ้าหว่าน
ไถดานเทือกถกตกกล้า
งกเงิ่นเขินขดรันทดล้า
จึงขายนาส่งเงินให้ไปซื้อรถ
มันขอเงินซื้อโทรทัศน์
เงินเดือนติดขัดตัดเงินหมด
พ่อแม่ชาวนาหามาชด
เงินก็หมดข้าวในนาหาไม่แล้ว
27 มีนาคม 2545 06:43 น.
ม้าก้านกล้วย
ตะแบกบานเบิกไพรให้เบิกบาน
ทุกสถานนานาทั้งนาสวน
ม่วงอมขาวสวยกว่าผกาทั้งมวล
ช่อเจ้าชวนเชยชื่นระรื่นตา
แม้ต้นแตกดกดำดูต่ำเตี้ย
ยอดระเรี่ยย้อยย้วยสวยระย้า
ใบก็เขียวเข้มคมสมราคา
ตะแบกนาดอกแซมแต้มเติมใบ
เขียวและขาวช่อม่วงเป็นพวงร้อย
เหมือนล่องลอยรายสายพายพัดไหว
ยอดเจ้าโยกโบกแข่งแรงลมไกว
ระบัดไปทั้งดอกใบหาใดปาน
ดอกตะแบกดังเบิกแบกมาแจกรัก
มาทายทักชายป่ามาโปรยหว่าน
เสน่ห์สวยสลวยช่อชลอก้าน
ประดับทางสร้างสถานสถิตย์งาม
ม่วงเช่นม่วงละออดังช่อม่วง
ราวจะลวงใจเราเฝ้าวาบหวาม
ลุ่มระเริงหลงไหลให้ลุกลาม
มิอาจปรามจิตป่วนรัญจวนใจ
หลงละเมอเผลอรักแรกตะแบกนา
เกินจะหามวลมาลามาแทนได้
ใช่ว่าเลอเลิศค่ากว่าดอกไม้
เพียงหนึ่งในมวลวิไลของไพรพฤกษ์
ประดับนาประดับป่าประดับดิน
ไร้ราคินเพราะเติบใหญ่ในดงลึก
ม่วงขาวเสริมความงามความรู้สึก
เติมตระการพานผนึกพนางาม
(ม้าก้านกล้วย)
หน้าส่วนตัว
971
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
