3 กุมภาพันธ์ 2545 20:38 น.
ม้าก้านกล้วย
ในวันที่หัวใจไร้แรงหนุน
วันที่ขุ่นแฝงหม่นระคนเศร้า
วันที่ซึมหมองตรมระทมเหงา
วันที่ไม่มีเราไม่มีใคร
คิดว่าอยู่คนเดียวในโลกกว้าง
คิดว่าอยู่อ้างว้างใต้ฟ้าใหญ่
คิดว่าถูกทิ้งร้างบนทางไกล
ไม่สนใจไม่อาทรเหมือนก่อนกาล
ในภวังค์หนึ่งแห่งห้วงที่เงียบงัน
พลันนั้นสำผัสได้สายประสาน
เยื่อใยไมตรีที่เบ่งบาน
พลันนั้นกลับสุขอย่างไม่เคย
เป็นความเอื้ออาทรกันและกัน
เป็นแรงฝันแรงใจไร้ถ้อยเอ่ย
เป็นฝนฉ่ำปลุกชีวาพางอกเงย
ชดเชยอารมณ์โศกสลายคลอน
เป็นเธอที่ยื่นมือเข้ามา
กับรอยยิ้มเปื้อนหน้าแววตาอ่อน
ซับน้ำตาที่แอบเอ่อระอุร้อน
แล้วเชยช้อนให้เผลอเผยอยิ้ม
อ้างว้างทั้งปวงก็ปลดปล่อย
เหงาหงอยก็กลายได้เอมอิ่ม
รับรู้สายสัมพันธ์อันอ่อนนิ่ม
เต็มอิ่มเพราะสองเรา ไม่เหงาแล้ว
(ม้าก้านกล้วย)
2 กุมภาพันธ์ 2545 21:50 น.
ม้าก้านกล้วย
เงียบเหงา
คงถึงคราวที่เราต้องโศกศัลย์
เมื่อยามเงียบจิตยะเยียบช่างเงียบงัน
ภาพคืนวันความหลังยังฝังใจ
เรายิ่งเกลียดยิ่งเจอเสนอหน้า
ยิ่งร้างรายิ่งมารุมถามไถ่
รู้นะว่าเวลาเหงาคราใด
อดีตในหัวใจฉายภาพมา
หลอกและหลอนให้คำนึงถึงวันเก่า
ที่สองเราร่วมสุขสันต์เคยหรรษา
ที่สองเราจาบัลย์วันจากลา
หยาดน้ำตานองหน้าเพราะอาลัย
เงียบเหงา
มันจะเฝ้ารุมเร้าเราถึงไหน
ทำไมนะจึงไม่เฉยผ่านเลยไป
ให้เราได้ลืมอดีตกรีดเฉือนทรวง
อยากสนุกสุขอยู่กับเพื่อนฝูง
อยากจะจูงเกี่ยวก้อยคนคอยห่วง
อยากเล่าเรื่องผจญภัยในทั้งปวง
ให้เจ้าดวงใจพี่นี้ได้ฟัง
อยากกระซิกริกรี้กับคู่รัก
ก็ตระหนักเพียงเป็นเช่นความหลัง
วาบผ่านมาเพียงเยี่ยงภวังค์
ที่ยังฝังใจให้เราเงียบเหงานัก
(ม้าก้านกล้วย)
2 กุมภาพันธ์ 2545 14:09 น.
ม้าก้านกล้วย
สาวหนองคาย
ช่างคมคายสมนามตามชื่อหนอง
วันนี้พี่พึงใจได้พบน้อง
ได้พบสาวผิวผ่องเหมือนทองทา
พักตร์สวยก็สวยสมสาวฝั่งโขง
คิ้วโก่งตาหวานปานผึ้งผา
ปากเรียวบางรับกับใบหน้า
เจรจาเพราะดั่งกังสดาล
ฤาน้ำโขงเป็นน้ำประทินผิว
พิศเจ้าโผนโจนลิ่วเล่นละหาน
ซิ่นสั้นนั้นสวยขำกลางลำธาร
สรงสนานมิเกรงใจใครจะวาย
ลมหนาวเยือนย่านน่านน้ำโขง
ลอยหลงมาตามน้ำหลากหลาย
น้ำนี้ดุจน้ำมนต์ดลใจกาย
ขอพี่ตายอยู่หนองคายแม้นได้ชม
จะเรียกร้องดินดาวสกาวฟ้า
ก็จะหามาให้เจ้าได้สม
กราบหลวงพ่อพระใสใจบังคม
ขอให้สมใจหวังสักหนึ่งครั้ง
แม้นเจ้าหันห่างรักผลักใสพี่
จะไปที่ภูท่อกทะมึนตั้ง
จะไปโดดหน้าผาตายให้โด่งดัง
ยอมพลีร่างเพราะเจ้า สาวหนองคาย
(ม้าก้านกล้วย)
1 กุมภาพันธ์ 2545 19:40 น.
ม้าก้านกล้วย
อย่าว่าพี่ใจง่ายเกินไปนะ
ถ้าพี่จะบอกรักน้องแต่แรกเห็น
หักห้ามใจได้ยากลำบากลำเค็ญ
เหมือนดังเป็นคนหลายใจคล้ายโลเล
แค่เพียงเจอเธอเข้าใจเบาหวิว
ทะยานลิ่วดังกระโจนโดนเสน่ห์
สองตามองเพียงจอมขวัญไม่หันเห
จนสองตาจะเหล่อยู่แล้วนี่
สองหูก็ไม่ฟังสรรพสำเนียง
ฟังแต่เสียงจอมใจไม่หน่ายหนี
ลองเอาไม้แคะหูอยู่หลายที
จนแมงหวี่มาทำรังยังไม่รู้
จมูกเดียวก็ไม่ยอมดอมดมใด
มันตั้งใจจะเชยกลิ่นประทินหรู
หอมที่ทวนลมหอมจอมพธู
จนรู้สึกแสบจมูกน้ำมูกนอง
ขาสองขาพี่สั่งไปทางซ้าย
มันก็ก่ายออกขวาตามหาน้อง
จอมนางเยื้องย่างดั่งกวางทอง
จนพี่ต้องเดินตามแม่ทรามวัย
โอ้ย! ทำไมร่างกายไม่ยอมฟัง
ไม่ทำตามคำสั่งพลั้งเผลอไผล
บอกพี่หน่อยคนดีพี่เป็นอะไร
สงสัยคงรักเจ้าเข้าให้แล้ว
(ม้าก้านกล้วย)