20 กันยายน 2544 06:23 น.
ม้าก้านกล้วย
แค่ดอกไม้ ที่คนให้ ตั้งใจลืม
ยังหลงปลื้ม ดื่มด่ำ คำพร่ำหวาน
เค้าลวงไว้ กับดอกไม้ ที่ให้เมื่อวาน
มาวันนี้ เป็นเพียงกาล เพียงผ่านเลย
ไม่รู้ว่า ยามที่ให้ ตั้งใจหรือเปล่า
ไม่รู้ล่ะ เพราะว่าเรา ไม่อาจเฉย
เก็บประคอง ช่อสะพรั่ง หวังชื่นเชย
กระไรเลย ไม่กี่คราว เขาก็เมิน
อาจแจกจ่าย ดอกไม้ ไปทั่วทิศ
คงไม่คิด จริงจัง อย่างนานเนิ่น
ชอบเขาเอง ทำไม ไม่ได้เชิญ
ต้องนั่งเขิน กับดอกไม้ อยู่ฝ่ายเดียว
ถึงแม้เขา ตั้งใจ ลืมไปแล้ว
จะยังแน่ว แน่ใน ใจยึดเหนี่ยว
หวังนะหวัง แม้จะนั่ง หวังคนเดียว
ดอกไม้เหี่ยว แห้งไป ตั้งใจจำ
แม้ใจรู้ ซึ้งอยู่ ว่าเกินหวัง
ยังมานั่ง เพ้อหวน สำนวนพร่ำ
ไม่สนใจ ว่า ใจ ใครจะดำ
ลืมน้ำคำ ที่หวานไว้ ยามได้เจอ
ก็แค่ดอกไม้ ที่คนให้ ไม่ใส่ใจจำ
ช่อดอกรัก แซมระกำ ย้ำเสมอ
ดอกรักเร่ ช่อสวย ด้วยนะเธอ
กุหลาบเก้อชะเง้อรักต้องหักใจ
20 กันยายน 2544 00:35 น.
ม้าก้านกล้วย
เธอจะมา ไม้ไหน ฉันไม่รู้
ที่จู่จู่ บอกรักฉัน มั่นคงนักหนา
ฉันซื่อซื่อ เชื่อได้ไหม ในแววตา
ที่วับวาว ออกมา ดูน่ากลัว
ก็เพิ่งเคยรับรู้อยู่วันนี้
เพราะไมตรีที่เอ่ยไว้ . . . ตอนไฟสลัว
รู้มั้ย! ใจฉัน มันเต้นรัว
เหมือนกับทั่วทั้งกาย ลอยได้เลย
อย่านะ อย่าให้ฝัน กลางวันนะ
เชื่อไหมล่ะ ที่ฉันนั่ง ฟังเฉยเฉย
จริงจริงแล้ว ใจฉัน มันไม่เคย
ถูกใครเอ่ย คำรัก สักครั้งเดียว
จะดูใจให้พ้นผ่าน นานอีกนิด
กลัวจะตัดสินใจผิด ใช่คิดเหนี่ยว
ไม่หมางเมิน หรอกนี่ มีเธอคนเดียว
รอประเดี๋ยว หยุดไว้ก่อน ใจร้อนจริง
ใช่ปิดกั้น เยื่อใย ที่ให้มา
แต่แม่สอน ไว้ว่า มารยาหญิง
ต้องมั่นใจ ก่อนเอ่ยไป จะรักใครยิ่ง
ต้องมั่นคง จริงจริง จึงนิ่งรอ
บอกอีกสิ บอกอีกนะ บอกทุกวัน
บอกรักฉัน อีกได้ไหม ไม่ร้องขอ
สัญญาว่า ปีหน้า ถ้ากล้าพอ
ที่ให้รอ ตอบให้เห็น รักเช่นกัน
-(ม้าก้านกล้วย)-
18 กันยายน 2544 23:00 น.
ม้าก้านกล้วย
ม้าก้านกล้วย เกิดก่อ จากกอกาบ
เอาตองราบ ทำกระทง บรรจงห่อ
เหลือแกนก้าน ตัดหู หักชูคอ
แล้วก็ต่อ เชือกขวั้น พันสะพาย
มีดาบทวน แกนกลาง ทางมะพร้าว
มีโล่ เอา ฝาโอ่ง มาโยงสาย
แล้วเร่งล่า ท้ารบ กันโวยวาย
กูนี้หมาย แม้นว่า ทัพหน้านำ
เป็นหัวหมู่ ทะลวงฟัน ตะบันหัก
ปราบไตรจักร ชื่อม้า บ้าระห่ำ
ไพร่พลแสน ล้านหุน กระสุนดินดำ
กูจะทำ การใหญ่ ไล่ล่ามึง
เอาดาบฟัน หัวโขก ดังโป๊กใหญ่
ต่างแพ้พ่าย ร้องให้จ้า หน้าถมึง
ยินแม่ไล่ ตะเพิดตะเพ็ด มาเอ็ดอึง
ก็รีบทึ้ง ม้าทิ้ง วิ่งเข้าเรือน
เหมือนภาพฉาย ตามรอย ร้อยปีก่อน
ของเล่นซ้อน จารีต ประณีตเสมือน
ก็บอกกล่าว เล่าขาน ปานย้ำเตือน
ม้าก้านกล้วย เป็นเพื่อน แต่เกิดกาย
แต่กลับไม่ พันผูก ถึงลูกหลาน
อดีตผ่าน กาลลับ กลับเลือนหาย
มาบัดเดี๋ยวนี่ดั่ง นั่งดูดาย
อินไลน์ สนุกกว่า ม้าก้านตอง
-(ม้าก้านกล้วย)-
18 กันยายน 2544 00:54 น.
ม้าก้านกล้วย
แมงปอ เกาะหลังม้า พาบิน
จะพาไป เที่ยวถิ่น นภากว้าง
เคยบินเดี่ยว เรื่อยไป ใจอ้างว้าง
อยากหาเพื่อน ชิดข้าง ร่วมทางเคียง
แอบอยู่หลัง ม้ากำยำ ตัวล่ำใหญ่
พึงพอใจ ซ่อนไว้ ไม่ส่งเสียง
เกาะแน่น เร่งพลัง หวังลำเลียง
หวังแค่เพียง พาบินสูง เพื่อจูงใจ
ม้าเจ้าอาจ ชอบใจ ที่ได้บิน
ม้าเจ้าคง พอจินต์ คงรักใคร่
ม้าเจ้าคง เห็นค่า กว่าใครใคร
ม้าเจ้าคง เต็มใจ ให้โฉบชม
แมงปอเกาะ หลังม้า จะพาลอย
แม้แรงน้อย รวมพลัง ที่สั่งสม
กระพือปีก จนฉีกขาด บาดระบม
ม้ายังก้ม หน้าเดิน เมินไม่มอง
เหมือนรักเขา ข้างเดียว ข้าวเหนียวนึ่ง
หมายไป ใจหนึ่ง ไม่พึงหมอง
แอบรัก แอบหวัง ตั้งใจปอง
เขาไม่มอง ชายตาบ้าง ยังไม่เคย
ไม่รู้ตัว ด้วยซ้ำไป ว่าใครสน
ไม่รู้สิ ใจจำนน คนเฉยเฉย
ไม่รู้นะ เรารักแล้ว ก็รักเลย
ไม่รู้จะ เอื้อนเอ่ย กระไรไป
-(ม้าก้านกล้วย)-
18 กันยายน 2544 00:22 น.
ม้าก้านกล้วย
ฝนหนัก นกหนาว
ใจห่วงลูกคงไห้ คงโหยหิว
ไส้คงกิ่วว้าเหว่ และเหน็บหนาว
แต่หนทางยาวไกลสายฝนพราว
รุนแรงราวถล่มฟ้า ลงมาดิน
อยากจะกลับลมก็แกร่ง แรงเกินกว่า
จะโผปีกบินพา ไปหาถิ่น
ถึงเวลาลูกน้อยต้องคอยกิน
แม่เคยบิน คาบหนอน มาป้อนปัน
ฟ้าแลบ แปลบตา พาสะดุ้ง
เปรี้ยงปร้าง สนั่นทุ่ง สะเทือนลั่น
อยากจะรีบ ตัดใจ ไปโดยพลัน
แต่ก็หวั่น ลมฝน จึงจนใจ
ระทึกตื่นกลืนกล้ำความระทก
คิดไม่ตกตระหนกอกหวั่นไหว
รังก็ห่าง ทางก็ล้า เบื้องหน้าไกล
ตัดสินใจ ฮึดสู้ กลับสู่ป่า
ฝนหนัก นกหนาว ใจร้าวรอน
ขนปีกก็เปียกปอน อ่อนล้า
จ้องจุดหมายปลายทาง ไม่วางตา
ลูกจ๋า รอแม่นะ จะรีบไป
ใครว่าฝน ฉ่ำชื่น ระรื่นสาย
แต่ฝนปราย สาดขม ตรมใช่ใหม
แม่นกหมด แรงต้านพายุใหญ่
สิ้นใจ ท่ามกลาง ฝนพร่างพรู
-(ม้าก้านกล้วย)-
หน้าส่วนตัว
702
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
