16 พฤศจิกายน 2544 00:40 น.
ม้าก้านกล้วย
ลมหนาว สาดดาว พราวฟ้า
พัดฝ่า เงื้อมผา ป่าเขียว
ซอกซอน เสลา กราวเกรียว
แกะเกี่ยว ปลิดปลง พงพฤกษ์
ชุ่มชื่น กลับคืน ถดถอย
เมฆพร้อย จันทร์พราง กลางดึก
จักจั่น เรไร ระทึก
ดั่งปรึก-ษากัน พรั่นพรึง
หมู่มด เกี่ยวตวง รวงข้าว
ยามหนาว เหน็บล้า มาถึง
เรไร เจ้ายัง ดังดึง
กรีดกลึง สำเนียง เสียงเพลง
จักจั่น เอ่ยนาม ถามมด
ถ่ายทด ทานไป ใยเร่ง
ฟังข้า เริงร่า บรรเลง
สักเพลง กล่อมขับ สดับเอา
มดว่า เฉยช้า มิได้
หนาวแห้ง แล้งร้าย ใช่เขลา
ลูกหลาน ทั้งรัง ยังเยาว์
ตุนเข้า ขอดไป ไว้กิน
เจ้าฤา ครวญกู่ อยู่ใย
ฝนถด หมดไป ใจสิ้น
เจาไม่ เร่งล่า หากิน
จะสิ้น อาหาร ผ่านวัน
จักจั่น เฉลย เอ่ยขึ้น
ค่ำคืน เหมือนแม้น แสนสั้น
พวกข้า บรรดา จักจั่น
เกิดมา ไม่นาน ก็ ตาย
จึงร่าย เพลงพร่ำ ทำนอง
กล่อมก้อง ระเหลิง เริงร่าย
ก่อนเว - ลารุด สุดท้าย
ก่อนตาย ฝากดี ไว้ดู
-ม้าก้านกล้วย-
16 พฤศจิกายน 2544 00:39 น.
ม้าก้านกล้วย
วันเอ่ยลา มาไกล จำไม่ลืม
สีหน้าซึม ตาหม่น ระคนหมอง
ตาสบตา เบือนหน้า น้ำตานอง
อยากจะจ้อง แต่ใจสั่น จนฉันซึ้ง
จากลา สัญญา ไม่ลาจาก
แม้คนละฟากฟ้าไกล ส่งใจถึง
เร่งคืน เร่งวัน ฝันคำนึง
รอวันซึ่ง ได้อยู่ คู่รักเคียง
พี่จากมา เธอคงมี ที่รักใหม่
ไม่นะ ไม่ ฉันยังจำ คำเธอเถียง
มั่นใจเถอะ เธอพร่ำ ทำสำเนียง
ว่าจะเคียง ชีวิตคู่ อยู่ด้วยกัน
วันนี้
กลับมาหา คนดี ด้วยใจมั่น
เห็นเธอผก โผหา พาตื้นตัน
สัญญามั่น ยังไม่คลาย จำได้ดี
ตระกองกอด รับขวัญ วันได้พบ
และจะไม่ ลี้หลบ ไปจากนี้
จะมีแต่ เราสอง น้องกับพี่
ไม่ให้มี ใครพราก เราจากกัน
จะร่วมข้าง สร้างรัก จักบรรเจิด
จะร่วมเพลิด เพลินใจ ในความฝัน
จะร่วมทุกข์ ร่วมสุข ทุกทุกวัน
จะร่วมกัน ฟันฝ่า อนาคต
-ม้าก้านกล้วย-
16 พฤศจิกายน 2544 00:38 น.
ม้าก้านกล้วย
ยอมฝันร้าย ทั้งทั้ง ที่ยังตื่น
ยอมหน้าชื่น ทั้งทั้ง ยังร่ำให้
ยอมฝืนยิ้ม ทั้งทั้ง ยังช้ำใจ
ยอมปล่อยไป ทั้งทั้ง ยังอาวรณ์
จะไม่งอน ทั้งทั้ง ยังน้อยจิต
จะไม่คิด ทั้งทั้งยัง สะท้านอ่อน
ใจพะวง ใจห่วงหา ใจอาทร
จะอวยพร ส่งให้ เธอไปดี
จากกันแล้ว ต้องพราก จากกันแล้ว
เป็นฝันแผ่ว หรือจริง ทุกสิ่งล่ะนี่
เธอเอ่ยลา ทั้งทั้ง ยังไมตรี
ขอจบลง ทั้งทั้งที่ ยังดีกัน
เราเคยเข้า กันได้ ไม่ใช่เหรอ
ไม่เคยเผลอ แปรใจ ให้ใครทั้งนั้น
เธอผู้เดียว เสมอมา ตั้งช้านาน
แล้วตัวฉัน ผิดอะไร ใยเธอเมิน
ยอมฝันร้าย ทั้งทั้ง ยังไม่หลับ
ใจย่อยยับ ลงไป ใจสะเทิ้น
หมดเรี่ยวแรง อ่อนระอา ล้าเหลือเกิน
ไร้แรงเดิน ขอพัก ขอหักใจ
ไม่โทษเธอ ไม่ขอ ไม่ต่อว่า
เสียงแหบพร่า ยิ้มปร่า น้ำตาไหล
เอ่ยอวยพร ให้เธอ อย่าเผลอใจ
หักอกใคร ไล่ดะ อีกนะเธอ
-ม้าก้านกล้วย-
16 พฤศจิกายน 2544 00:36 น.
ม้าก้านกล้วย
คนขี้เหงา ขังตัวเอง บรรเลงกลอน
ร้อยคำอ่อน พันคำหวาน ล้านคำซึ้ง
พร่างพรูท่วงทำนอง บทกลอนรำพึง
ฝากไปถึงใครบางคน ที่ดลใจ
ร่ายกวี ชี้เจ้าชวน ล้วนคำไพเราะ
กลั่นเพลงพ้อง ทำนองเสนาะ ประเหมาะสมัย
จะอ้างฟ้า อ้างดินดาว สกาวประไพ
ก็อ้างไป แสนไกล ตามใจจะพา
จะโลดแล่นริ้วเร็วหรือออดเอื่อย
บรรเลงเรื่อยสิสุขสันต์ ให้หรรษา
หากโศกตรมขมไหม้ ในอุรา
ก็ใช้กลอนบรรดา พาคล้อยคลอน
เจ้ามิชอบ หรือไร ฤาใจเจ้าหนัก
อาจมิรัก บทกวี ที่ยอกย้อน
ก็รู้นะ ข้างใน ฤทัยเจ้าอ่อน
เอาบทเพลง อวยอ้อน เป็นพรเพลิน
มาสิ มา หลับตา จินตนาการ
จูงมือกัน ก้าวผ่าน ตำนานเนิ่น
มีดอกไม้ หมื่นแสน บนแดนเดิน
มีลาดเนิน ปูนุ่ม ล้วนพุ่มผกา
คนขี้เหงา ขังตัวเอง บรรเลงกวี
ส่งภวังค์ ไปยังที่ สิเน่หา
เตลิดใจ ออกไป ในนานา
แค่อยากจะพา เจ้าไป เพลินใจด้วยกัน
-(ม้าก้านกล้วย)-
14 พฤศจิกายน 2544 03:23 น.
ม้าก้านกล้วย
ใจสั่น เพราะลมหนาว หรือเปล่านี่
หรือเพราะที่ เธอเอ่ยลา ก่อนหน้านั้น
วันที่ฝน สาดทรามความสัมพันธ์
รักสะบั้นลงไป เมื่อปลายฝน
ก็ตอนนี้ ตัดใจ ไปแล้วนะ
ทำไมล่ะ ยังผวา น่าฉงน
เมื่อยามเงียบ เหงาใจ ไร้ผู้คน
อดีตดล ใจจำ ย้ำเรื่องราว
จะถามว่า น้ำตา มีค่าไหม
รินออกมา ทำไม ใยเจ็บร้าว
คงเพราะผงเข้าตา จึงพร่าพราว
แค่รักเก่า ร้างไป ใยต้องตรม
ข้าวแกง เจ้าประจำ คงทำแย่
มีแต่ รสปร่า ประดาขม
น้ำก็แปร่ง แกงก็เฝื่อน เลือนระทม
หรือว่าตรม ใจตรอม ผ่ายผอมลง
ดาวเปล่งแสง แรงสวย บนราวฟ้า
ดารา ก็หม่นไป คล้ายฝุ่นผง
จันทร์ก็ซีด อาทิตย์ ก็หมองลง
คลื่นก็คง แกล้งทราย ไร้พรายฟอง
แล้วผู้คนรอบกาย คล้ายคล้ายเศร้า
หรือเขารู้ เรื่องราว ว่าเราหมอง
นาฬิกา ยังเดินช้า ไม่น่ามอง
แค่คนปอง พลาดไป ไม่สำคัญ
ใช่สิ ไม่มากนัก ซักเท่าไร
แล้วทำไม ต้องหม่น จนใจสั่น
แค่เวลา หวานชื่นของคืนวัน
กลับกลายผันเป็นวันเศร้า ไม่เข้าใจ
คงเพราะฉัน มั่นคง คงเพราะเรา
หวังความรัก แผ่วผ่าว เอาใจใส่
ตั้งความหวัง กับรัก มากเกินไป
แล้วเป็นไง พอมาช้ำ มาทำซึม
สมน้ำหน้า ช้ำตรม สมน้ำหน้า
เคยเริงร่า กลับช้ำ ต้องทำขรึม
ทำเป็นเก่ง แกล้งว่า ทำท่าลืม
แล้วมาซึม โถนักเลง เก่งไม่จริง
-ม้าก้านกล้วย-
หน้าส่วนตัว
989
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
