21 ธันวาคม 2544 19:26 น.
ม้าก้านกล้วย
หนาวนี้ ไม่มีผ้าผวยห่ม
ได้แต่สุมไฟรมพอแก้หนาว
ยามลมกระโชกกรูฤดูร้าว
เบียดกันเข้าก็พออุ่นเกื้อหนุนกัน
ไม่มีเสื้อสวยห่อปิดคอแขน
ก็เอาเสื่อลำแพนมาคลุมคั่น
ไม่มีผ้าพันคอสวยมาช่วยพัน
ผ้าขาวม้าพ่อฉันนั้นสวยดี
ชุดนักเรียนซักแล้วตากตากแล้วซัก
มีชุดเดียวดานดักขยักขยี้
เวลาเรียนพอแดดร้อนตอนแดดดี
มากันเรียนอยู่ที่ใต้ร่มไม้
ใครเขาว่าอนาถา แต่ว่าสุข
ไม่ต้องลุกแหกตาแข่งกาไก่
ไม่ต้องเบียดรถเมล์เหม็นขี้ไคล
ไม่มีเงินก็อยู่ได้ตั้งหลายวัน
พอพักเที่ยง เอาน้ำ มาลูบท้อง
แล้วก็ย่องพลางฉุดมุดรั้วกั้น
หากะปอม กุดจี่ แมงหมี่มัน
พอกินกันอิ่มได้ไม่เลิศลอย
ชีวิตบ้านป่าไกลไร้รุ่งเรือง
แค่ประเทืองประทังไปไม่ท้อถอย
อดมั่งอิ่มได้ใช้แต่น้อย
หวังเพียงคอยพ่อไปขายข้าวในเมือง
จะซื้อตุ๊กตาเอามาให้
ขอชุดสวยชุดใหม่ใส่สีเหลือง
กินขนมบ้าบิ่นกินขนมเบื้อง
จะซื้อเครื่องแบบใหม่ให้สวยนำ
แต่แล้วพ่อกลับมาทำหน้าแห้ง
บอกว่าข้าวแทรกแซงราคาต่ำ
ต้องเอาข้าวเปลือกไปขายจำนำ
เงินที่นำมาใช้ ยังได้ไม่เต็ม
ไม่เป็นไรนะพ่อหนูรอได้
ชุดนักเรียนยังพอใช้ มีด้ายเข็ม
กับข้าวก็พอได้กินชิ้นปลาเค็ม
ไว้ข้าวเต็มราคา ค่อยหาซื้อ
-(ม้าก้านกล้วย)-
17 ธันวาคม 2544 00:43 น.
ม้าก้านกล้วย
สวัสดีค่ะพี่ศิราณีขา
หนูขอถามปัญหารักสักหน่อย
หนูชื่อจ.สวยสง่า ปัญญาน้อย
ขอถามถ้อยรักใคร่ไม่ลงตัว
มีพี่ อ. มาแอบชอบชื่นชมหนู
เป็นคนวู่ วามนักรักไปทั่ว
ชอบจะรั้น ชอบจะฝัน ชอบพันพัว
หนูจะกลัว หรือจะรัก ชักลังเล
แล้วยังมี พี่ ส. ขอเป็นคู่
เขาชอบอยู่ นิ่ง เฉย เชยปนเท่
ชอบทำขรึมชอบคำนวนชวนคะเน
ใจหนูเขว เลือกไม่ได้ ใจไม่ปลง
จะรัก อ. หรือ ส. ดีล่ะพี่
ช้ำฤดี คิดไม่ได้กลัวใจหลง
เลือกเฉยเฉยหรือดื้อรั้น มันงันงง
ช่วยตกลงใจให้ที นะพี่นะ
ตอบน้องจ. จิตใจ ใช่หรือเปล่า
พี่ขอเอา น้ำคำวางมากางกะ
ตามเหตุผลหลักธรรมตามคำพระ
ขอให้ละ เลิก อ. เลือก ส. เลย
อ. อารมณ์ ขุ่นหมอง ไม่ตรองตรึก
คิดไม่ลึก ซึ้งความตามเฉลย
ส.สติ สิดี ตามที่เอ่ย
ใครจะเคย ใช้อารมณ์ ข่มปัญญา
อารมณ์ มักไม่คิด ชีวิตคว่ำ
สตินำแน่วแน่ แก้ปัญหา
คิดให้มาก ก่อนยิ่งดี จะมีค่า
ปัญญาพาจิตใจให้ร่มเย็น
หากจะเพิ่มคบเพื่อนให้เตือนย้ำ
ล.โลภะ จะทำชีวิตเข็ญ
ม.โมหะ คบใครใจลำเค็ญ
ท.โทสะเป็นมิตรร้าย ไม่ให้คบ
สุดท้ายของคำตอบตามตรรกะ
จะชนะศตรูร้ายจะพ่ายหลบ
ต้องมี ป.ปรองดองครรลองครบ
หนูจะพบแต่ไมตรี ชีวีเจริญ
-------ม้าก้านกล้วย--------
14 ธันวาคม 2544 21:21 น.
ม้าก้านกล้วย
คืนนี้คืนหนาวดาวลอยสูง
พ่อจูงลูกชายไปเริงร่า
ทุ่งว่างเวิ้งไกลสุดสายตา
ชายป่าเบื้องหน้าเพียงเงาราง
พ่อนั่งพักลูกหนุนตักนอนเขนก
ลูกยังเล็กตัวจ้อยคอยพ่อว่าง
คืนนี้มีเวลาฟ้าสว่าง
จันทร์กระจ่างกลางฟ้าจ้าแสงทอง
นอนฟังพ่อเล่านิทานตำนานดาว
แสงแววขาวดาวนายพรานนั่นแมงป่อง
นี่ดาวสิง ดาวหมี พ่วงพีลำพอง
ที่ลูกจ้อง ดาวลูกไก่ ใกล้ดาวปลา
ดาวสิบสองนักษัตรผลัดกันขึ้น
พอดึกดื่นดาวจรเข้ หันเหฟ้า
ยามค่ำโผล่แต่หัวตัวขึ้นมา
พอเวลาใกล้สว่างเอาหางนำ
คืนนี้ วิเศษ จริงจริงเหวย
ไม่เคย เห็นพ่อ พนอพร่ำ
เล่าเรื่องราว ด้วยรัก แนะชักนำ
ยุงร่ำร่ำ ทำท่ากัด ก็ปัดไล่
ลูกรับรู้ใจรักจากใจพ่อ
ร้องขอให้ดาราบนฟ้าไสว
หยุดเวลานานนานอย่าผ่านไป
อยากให้พ่อสบายใจได้เช่นนี้
พ่อเหนื่อยแค่ไหนไม่เคยบ่น
เฝ้าปรนนิบัติทำตามหน้าที่
แอบเห็นพ่อทดท้อก็หลายที
วันดีดีไม่ค่อยมีให้ได้เจอ
รู้อย่างนี้ ลูกสัญญา นะพ่อนะ
ว่าลูกจะเชื่อฟังคำพ่อเสมอ
ลูกจะไม่ดื้อ ไม่ซนซ้ำ ซุ่มซ่ามเซ่อ
ไม่ละเมอ เมามั่ว สิ่งชั่วช้า
------(ม้าก้านกล้วย)------
13 ธันวาคม 2544 21:36 น.
ม้าก้านกล้วย
จาบคาคู่สุดท้ายในทุ่งกว้าง
สร้างรังหวังว่าจะสุขสันต์
เจ้าตัวผู้เก็บหญ้าเอามาพัน
ตัวเมียนั้นถักสานวิมานฟาง
แรงน้อยน้อยค่อยค่อยก่อเป็นคอขวด
เป็นโพรงพรวดที่วางไข่มิได้กว้าง
สานสวยเกี่ยวใส่สอดไส้กลาง
รุ้งรางหลายเช้าเจ้าตั้งใจ
จากปลายกิ่งเพกาหน้าสระน้ำ
เดือนสามลมแล้งรุนแรงไล่
ยอดโยกเจ้าขืนข่มแรงลมไกว
ชอนไชเชือกเช่นเส้นฟางฟอน
ช่วยกันเพียงสองชีวิตสู้
อดสูผอมโซโต้ลมร้อน
หิวเหนื่อยก็ล่าไปหาหนอน
ซุกไซร้ซ้อนเกี้ยวกันบ้างสร้างแรงใจ
จนเดือนหกฝนสั่งรังเจ้าเสร็จ
ป้องสะเก็ดฝนเข้าเจ้าวางไข่
ตัวพ่อคอยป้องคุ้มอย่างภูมิใจ
รอลูกน้อยชีวิตใหม่เติบใหญ่มา
เจ้าทั้งคู่บุญปลูกลูกของพ่อ
ตั้งตารอให้เติบใหญ่ในภายหน้า
เป็นทายาท ทารก นกจาบคา
หวังเพียงว่าจะเผยแผ่แพร่เผ่าพันธุ์
หน้าฝนฟ้า ชาวนา มาหว่านไถ
มองไปเห็นรังสวยฉวยหุนหัน
เก็บรังฟางไปผูกไว้ใต้จันทัน
นกมันจะเป็นจะตายไม่รับรู้
นกจาบคาคู่สุดท้ายในทุ่งร้าง
อ้างว้างใจสลายไร้แรงสู้
เขาพรากลูกไปไกลได้แต่ดู
อดสูโชคชะตาล้าลำเค็ญ
------ ม้าก้านกล้วย---------
13 ธันวาคม 2544 21:36 น.
ม้าก้านกล้วย
แสงสุรีย์สีทองมองไสว
ยังหมองไปยามไล้ผิวกายเจ้า
ลมรำเพยหอมประทินกลิ่นเบาเบา
ก็อับเฉายามประชันรัญจวนนาง
ผกาสวยทั้งสามภพครบถ้วนแล้ว
ยังพ่ายแววเรียวปากโลมโฉมสล้าง
นวลโสมนวลสวยสรรจันทร์กระจ่าง
แค่นวลปรางเฉิดฉายก็อายเอิน
ตาเนื้อทรายสวยด้วยสมทรง
มิอาจส่งแววแข่งด้วยแรงเขิน
แววเนตรนงรามงามเหลือนเกิน
ดังเช่นเชิญ มณีลอย พลอยพิไล
ลำหับ - รจนาลือว่าเลอ
พบเธอต้องคงต้องนั่งร้องให้
เตียวเซี่ยน ไซซี ที่ใครใคร
ยกว่างาม เกินใครใครยังพ่ายน้อง
กิ่งหลิวก้านเรียวเพรียวสลวย
ยังขวยยามเธอเพลินเดินทอดน่อง
นวลว่านวลเนื้อเนียนลำเทียนทอง
ยังมิผ่อง เท่ากนก ดรรชนี
ไม่หวังจะได้ชมจะได้เชย
จึงเฉยเฉยไม่ฝันไปไกลกว่านี้
งามเจ้างามเกินไป เกินใจพี่
รู้ตัวดีว่าฝันไกลเกินไปแล้ว
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
1076
