18 พฤษภาคม 2545 10:22 น.
ม้าก้านกล้วย
...ฉันรู้..ว่าเธอคงเหงา
ลองผ่อนคลายสายตาเศร้าๆ..มองแสงบนฟ้า
เห็นไหม...ดาวดวงหนึ่งที่กำลังมองลงมา
ทอแสงอาทรบนฟ้า..เพื่อบอกเธอว่า..ห่วงใย
...จากใครคนหนึ่ง..ที่คิดถึง
ถ้อยคำลึกซึ้ง..ที่ส่งถึงเธอได้ยินไหม
เบาๆ อยู่บนฟ้า...ส่งผ่านจากสายตา..สู่หัวใจ
จากฉันคนไกล..ที่มีเธออยู่ในใจตลอดเวลา
...ทุกครั้ง...ที่เธอเหงา
อย่าปล่อยให้ตัวเองปวดร้าว..ลองมองดาวของเราบนฟ้า
ความอาทร..ห่วงใย..อาจจะห่างไกลเกินสายตา
แต่ลองหลับตา...จะรับรู้ได้ใช่ไหมว่าคนอีกฝั่งฟ้า..รักเธอ mono
จากคนที่อยู่อีกฝั่งฟ้า
เขาวานบอกมาว่าขอบคุณเสมอ
ที่ยังคิดถึงกันรอวันพบเจอ
แล้วยังเพ้อฝากดวงดาวให้เฝ้ามอง
เขาคนนั้นก็เช่นเดียวกันกับเธอ
มองเหม่อดูดาวสกาวหมอง
แอบยิ้มพร้อมปาดน้ำตาที่บ่านอง
แล้วจะลองสูดหายใจเข้าไปช้าช้า
เผื่อว่าจะหายคิดถึงลงบ้าง
เขาจะทำตามอย่างที่เธอว่า
เขาจะผ่อนคลายเหงาเขาจะหลับตา
แล้วจินตนาการว่ามีเธออยู่เคียง
คงวัดความคิดถึงออกมาไม่ได้
รู้เพียงว่าเอ่อล้นหัวใจเกินจะบ่ายเบี่ยง
อยากให้วันที่ห่างกัน นั้นเป็นแค่เพียง
ความฝันลำเอียง หรือเพียงเรื่องลวง
ที้งทั้งรู้ว่าที่เขาจากมาเพราะอนาคต
ใจทั้งหมด กลับไม่ห่างไกล เพราะใจคอยห่วง
ฝันทั้งฝัน หวังทั้งหวัง พลังทั้งปวง
ยังฝากดวง ดาวของสองเรา เพียงเจ้าจงรัก
(ม้าก้านกล้วย)
18 พฤษภาคม 2545 09:57 น.
ม้าก้านกล้วย
โอหนอแมลงเม่าเจ้าเอย
เจ้าเคยบินคลอล้อลมทุ่ง
เคล้าเกสรดอกพยอมเสียหอมฟุ้ง
กลิ่นจรุงลอยไปไกลในเมืองเริง
เขาจึงตามแสงไฟให้สว่าง
เป็นหลุมพรางล่อใจให้หลงเหลิง
เพื่อดักเจ้าใจเตลิดกระเจิดกระเจิง
ด้วยเปลวเพลิงด้วยแสงสีที่ร้อนรน
เจ้าเคยอยู่นาไร่ไม่เชี่ยวชาญ
ไม่รู้เล่ห์สามาลย์นั้นแต่ต้น
ก็ติดสุขหวานลิ้มอิ่มเอมปรน
เขารอจนเจ้าตายใจจึงได้รอน
รุ่นแล้วรุ่นเล่าที่เข้าไป
ติดโสมมตมอบายเกินถ่ายถอน
นั่งบัลลังค์พนมเพลิงเชิงตะกอน
จะวิงวอนอย่างไรก็ไม่ฟัง
จึงไม่อยากให้ฝนตกลงมา
เพราะแมลงเม่าจะพากันลารั้ง
จะบินจากนาไปไม่กลับหลัง
ลืมรวงรังแดนดินเคยกินนอน
ไปอออึงตอมต้องหน้ากองไฟ
ไปหลากไหลกับคำคมประโลมอ่อน
ไปเสี่ยงโชคกับเพลิงแสดที่แผดร้อน
กลางซากซ้อนแมลงเม่าเขาทิ้งไว้
(ม้าก้านกล้วย)
13 พฤษภาคม 2545 19:11 น.
ม้าก้านกล้วย
ไม่ได้นะจะเป็นเช่นนั่นมิได้
เพราะว่าใจเราทั้งคู่เพิ่งรู้จัก
กระไรเลย รีบขี้ตู่ ดูทึกทัก
นี่จะหักหาญใจไปหน่อยเธอ
ลิงมุ่งมั่นเหลือเกินจะเดินทาง
ไปค้นหาโลกกว้างอย่างใจเพ้อ
เพราะม้าเดียวที่พะวงหลงละเมอ
ไม่ทำให้ตัวเธอจะหยุดยั้ง
จึงตอบว่าม้าจ๋าอย่ารักเลย
เพียงรู้จักกันเฉยเฉยมิเคยคลั่ง
หากเกินเลยพลาดไปใจจะพลั้ง
ใจที่ตั้งหวังที่มั่นนั้นจะกลาย
เพราะลิงนั้นตั้งใจเอาไว้ก่อน
พเนจรเพื่อลึกซึ้งซึ่งความหมาย
จะหยุดยั้งกลางครันมันเสียดาย
ก่อนจะสายขอแยกไปตามใจตน
ขอลาม้าที่ใจดีมาก
ขอฝากรักบ่มไว้ให้เข้มข้น
ขอเก็บไมตรีไว้ให้ไหลล้น
ขอกมลจากม้ามาชูใจ
และสุดท้ายลิงน้อยก็จากลา
ปล่อยให้ม้าหมองหม่นระคนไหม้
ม้าจะลืมไมตรีนี้อย่างไร
คงต้องตรอมตรมใจไปจนตาย
(ม้าก้านกล้วย)
13 พฤษภาคม 2545 19:10 น.
ม้าก้านกล้วย
ฉันคือม้าอาศัยในทุ่งนี้
แสนยินดีที่มีเธอมาเป็นคู่
หากฉงนสิ่งใดใคร่เรียนรู้
จะเป็นผู้แนะนำตามสมควร
มาสิมาขี่หลังม้าจะพาเที่ยว
พาเลาะเลี้ยวลัดทุ่งทองท่องลมหวล
เพราะฉันเร่งเร็วกว่าม้าทั้งมวล
จึงจะชวนย่างเหยาะไปด้วยใจจริง
ไปพบกับสายลมและแสงแดด
พบสิ่งแวดล้อมใหม่ตรึงใจยิ่ง
ไปสร้างความพอใจให้แก่ลิง
ไปเติมสิ่งที่ขาดหายให้ชีวิต
ลิงสุขใจม้าก็พอใจนัก
คงหลงรักหลงชื่นฝืนลิขิต
เพราะม้าเกิดพอใจเพราะใกล้ชิด
จึงคิดชวนลิงอยู่เป็นคู่กัน
ขอให้ลิงรับรู้ว่าม้าชอบ
ขอให้ตอบว่ายินดีไมตรีนั้น
ขอให้อยู่ร่วมสุขทุกทุกวัน
ขอให้ฝันร่วมทางอย่างยั่งยืน
ลิงเจ้าดั้นด้นเพื่อค้นหา
แต่กับม้า คิดอย่างไรใจยังฝืน
ปฏิเสธม้าคงขมตรมสะอื้น
แต่จะขืนใจให้ไปรับรัก
(ม้าก้านกล้วย)
13 พฤษภาคม 2545 19:09 น.
ม้าก้านกล้วย
เมืองวิมานยอดพฤกษาวนาสูง
เมืองของฝูงกบิลถิ่นอาศัย
เมืองระรื่นครื้นเครงบรรเลงไล่
เมืองวิไลเหล่าวานรผ่อนพำนัก
แต่ลิงน้อยแรกรุ่นเฝ้าครุ่นคิด
เพราะดวงจิตฝักใฝ่ใคร่ตวงตัก
อยากเที่ยวท่องดั้นด้นค้นหารัก
โลกที่กว้างเกินกันกักกับกิ่งกาง
ผองลิงห้ามไม่ได้รั้งไม่อยู่
เพราะอยากรู้สุขโศกในโลกกว้าง
ลงจากคบคาไพรกิ่งไพรพราง
ลงเดินทางเร่จรบนดอนดิน
รอบข้างแปลกตาไปไม่เคยเห็น
ธารใสเย็นแทรกประสานผ่านแก่งหิน
มีดอกไม้ดารดาษกลาดเกลื่อนถิ่น
มีหลากกลิ่นล้วนหอมหวานละลานรมย์
เลยลืมบ้านเกิดเก่าที่เจ้าเกิด
เพราะเจ้าเพลินเพลินไพรวิไลร่ม
ลืมความรักลิงพวกเดียวที่เกลียวกลม
ลืมเพราะหลงทัศนาพาพึงใจ
พเนจรมาไกลถึงชายป่า
เบื้องหน้าคือทุ่งกว้างช่างแปลกใหม่
ตัวกำยำล่ำพีนี่อะไร
ร่างสูงใหญ่ ใหญ่สง่า น่าชื่นชู
(ม้าก้านกล้วย)
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
815
