ความห่างไกล...ทำให้เธอไกลห่างฉัน

ม่านแสง แห่งตะวัน

ความห่วงใยไม่เคยจางสร่างซาหาย
ฝังอยู่ภายในใจไม่เปลี่ยนผัน
ปรารถนาว่าคงพบสบตากัน
เอ่ยรำพันมั่นน้ำเสียงข้างเคียงเธอ

เพราะถ้อยถักคำว่ารักยังปักลึก
แทรกบันทึกในใจรู้อยู่เสมอ
เมื่อนิทราหมายพบประสบเจอ
แต่พอเผลอภาพเธอเบลอหายไป

ฉันสุขใจในน้ำเสียงแม้เพียงครู่
ฉันเก็บความรู้สึกดีที่มีให้
เก็บคำรักคำคิดถึงที่ผ่านไป
เก็บเวลาประทับใจในทรงจำ

พรุ่งนี้ไปคงไม่มีเธอที่ฉัน
คอยเฝ้าวันรอคุยทุกคืนค่ำ
ไม่มีเสียงหวานหวานผ่านถ้อยคำ
ฟ้าคงคล้ำไม่สดใสในทุกตอน

เพราะเราห่างไกลกันฉันก็รู้
ถ้าเธอดูวันเก่าของเราก่อน
ใครเคยมั่นสัญญาก่อนเข้านอน
...เหมือนละครแสนสั้นมันไม่จริง....

วันเวลาพิสูจน์สรุปแล้ว
พิสูจน์แววตาเธอในทุกสิ่ง
ขอขอบใจที่เคยให้ที่พักพิง
ได้หนุนอิงแอบใจรักและหลอกลวง